|
|
Post by admin. on Dec 17, 2007 20:32:26 GMT 2
Het duurde even voor Anne werkelijk besefte dat Voldemort tijdelijk verdwenen was. Versuft keek ze om zich heen, terwijl langzaam ruwe schetsen zichtbaar werden. Bomen, besefte ze. Een enorme hoofdpijn dreunde als een klap binnen, waardoor ze het zicht gelijk weer verloor. Zachtjes knielde ze op de grond neer, aangezien haar benen haar gewicht niet meer hielden.
Een tijdje bleef ze zo zitten, met tranen in haar ogen. Half besefte ze wat er gebeurd was, maar er zaten enorme gaten in haar geheugen. Voldemort zat erachter, dat wist ze zeker. Ze kreunde even, slikte haar tranen in en keek naar de donkere plek voor haar; het bos. Middernacht? vroeg ze zich af. Om het te bevestigen klonk het gehuil van een wolf in de verte.
Nog geen minuut later verloor ze het bewsutzijn, waarbij ze terechtkwam op de ijskoude grond. Ze was zich nergens meer van bewust, zelfs niet van het gehuil van de wolf.
Voldemort leek haar zwakheid te ruiken, want hij drong even snel weer binnen als hij verdwenen was. Anne schoot overeind, en de pijn leek alleen maar sterker te worden.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 17, 2007 20:42:11 GMT 2
Evan strompelde buiten rond. Alhoewel het koud was, en middernacht. Toch had hij het gedaan, maar wist zelf ook niet echt waarom. Het was een soort van voorgevoel geweest, en nu liep hij hier.
Toen hij een wolf hoorde huilen struikelde hij bijna over de enorme wortels van een boom en wist zich nog net vast te grijpen. Een paar meter verderop zag hij een hoopje liggen en liep voorzichtig dichterbij. Plotseling herkende hij het rode haar "Anne?"
|
|
|
|
Post by admin. on Dec 17, 2007 20:47:58 GMT 2
Evan? Anne wou overeind schieten, maar het stukje Voldemort in haar hield haar tegen. Zelfs dat kleine deel van hem wist haar in zijn hand te houden. In stilte vervloekte ze het feit dat ze altijd al zo breekbaar was geweest. Dat Miriat dood was gegaan, en ze daardoor in elkaar gestort was. Ze haalde even diep adem, ind e hoop er meer kracht vandaan te halen, maar Voldemort's wil werd er alleen maar sterker van.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 17, 2007 21:32:05 GMT 2
"Anne?" zei Evan nog een keer, maar nu luider, en liep aarzelend vooruit alsof hij dacht ieder moment besprongen te worden door een of ander griezelig.. ding. Hij kwam steeds dichterbij Anne, dat gevoel had hij ook.
|
|
|
|
Post by admin. on Dec 18, 2007 14:55:56 GMT 2
Anne voelde een enorme steek in haar zij, wat betekende dat Voldemort de volledige controle weer had. Het was elke keer zo, met volle maan. Voldemort vertrok, en kwam dan extra sterk terug. Waarom wist ze niet, al vermoedde ze wel een aantal dingen. Maar aan haar hersens zou ze nu toch niks hebben.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 19, 2007 8:26:20 GMT 2
Het wás Anne schoot het door hem heen. Hij zou haar zelfs uit duizenden herkennen. Hij liep snel richting haar, er niet eens meer aan denkend dat ze misschien bezeten zou kunnen zijn door Voldemort.
|
|
|
|
Post by admin. on Dec 22, 2007 23:02:59 GMT 2
Nee! Blijf weg! dacht Anne angstig. Ze sperde haar ogen open, terwijl ze Voldemort's kilheid door haar lichaam voelde vloeien. Het was duidelijk dat hij van plan was Evan aan te vallen.
Nee! dacht Anne nogmaals, dit keer met de hoop dat Voldemort haar gedachten begrepen. Het werkte, maar verkeerd om. Voldemort liet haar haar toverstok pakken. Haar arm greep hem vast en richtte de stok op Evan. Niet Evan!
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 22, 2007 23:11:12 GMT 2
"Anne!". Evan was bijna bij haar toen hij in het zwakke licht van de volle maan duidelijk de stok zag die op hem gericht was. Hij bleef als verstijfd staan met zijn blik gefixeerd op het puntje van het hout en durfde zich onderhand niet meer te bewegen.
|
|
|
|
Post by admin. on Dec 22, 2007 23:17:14 GMT 2
'Nee!' Ditmaal merkte Anne wel degelijk dat de woorden over haar lippen rolden. Ze had héél even de macht over haar lichaam. Toch gaf VOldemort het niet op. Het was duidelijk dat hij niet zo'n stoot kracht van haar had verwacht, maar dat hij het niet op zou geven.
Even snel als ze de macht gewonnen had, verloor ze hem weer. De stok was opnieuw strak op Evan gericht, en er was slechts een klein kansje dat Voldemort hem niet zou vermoorden.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 22, 2007 23:23:42 GMT 2
Evan schrok zich dood toen Anne wat zei maar had iets meer hoop gekregen. Voorzichtig deed hij een stap achteruit terwijl hij zijn handen voor zich had. Wáárom was hij dan ook zijn stok vergeten bij zijn nachtelijke wandeling?
|
|
