|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 15:11:59 GMT 2
Shiriewolfs ogen werden groot van schrik. Ze was herkend! Door hem... Ze kwam traag overeind en wankelde achteruit. Ze draaide zich langzaam om en wilde wegrennen, maar haar kop draaide. Ze was te zwak om weg te rennen.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 3, 2007 15:18:44 GMT 2
Tom schoot overeind "rustig maar, Rustig" zei hij snel. Hij stapte langzaam op Shirie af. "Je hoeft niet bang te zijn" Hij wist niet waarom Shirie zo bang was, maar dat hoefde hij niet bepaald te weten. "Het komt wel goed, wat er ook is gebeurd, je moet op krachten komen" Hij zag dat ze niet kon wegrennen, angstig was en amper energie had.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:08:01 GMT 2
Shiriewolf wilde niks liever dan tegen hem aan kruipen en zic verstoppen voor alles, maar tegelijk wilde ze wegrennen. Wegrennen voor deze avond, voor zichzelf.
Helaas had ze voor geen van beide de kracht en liet zich maar weer door haar poten zakken. Ze piepte zacht en verdrietig.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 3, 2007 16:12:58 GMT 2
Rustig liet Tom zich neerzakken naast Shirie, hij legde zijn armen om haar nek om haar half te troosten. Nouja, een wolf troosten ging wat lastig, maar hij kon het proberen. "Het komt wel goed hoor" zei hij toen. Eventjes glimlachtte hij, en liet Shirie les. Hij aaide nu eventjes over haar kop. Zich afvragend waneer ze terug zou veranderen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:16:26 GMT 2
Shirie slikte. Die gedachte kwam ook bij haar op. Ze ze dat meoten doen? Ergens was ze bang, maar tegelijk... Ze keek op, naar de maan en voelde zijn trekkende kracht. Ze vroeg zich af of ze uberhaupt de kracht ahd om terug te veranderen...
Even bleef ze zitten en sloot haar ogen. Pijn
Het duurde langer dan normaal en was nog zwaarder dan anders. Ze keek opzettelijk niet naar de maan. Shiriewolf gromde even en uiteindelijk zat Shirie hijgend op haar knieen op de grond. Ze rilde en schokte. Volle maan.... fijn...
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 3, 2007 16:22:24 GMT 2
"Het is goed Shirie, het komt allemaal goed" zei Tom toen Shirie terug veranderd was. "Je moet rusten, veel rust zul je nodig hebben" Hij keek naar de maan en dan terug naar Shirie. Eventjes wist hij niet wat hij moest doen maar legde toen zijn armen om haar heen. Ze moest slapen, waar dan ook vondt hij. Desnoods bracht hij haar naar de ziekenboeg, voor extra onderzoek.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 16:25:40 GMT 2
Shirie kon neit opstaan. Haar lichaam luisterde niet. Haar ademhaling was diep en zwaar. De maan brandde gloeiend heet in haar rug. 'Nee. Ik moet... Ik moet naar Perkamentus. Ik heb... hij heeft... Elin.' Shirie hijgde van deze paar woorden. Ze was nog nooit zo zwak geweest. Op haar hoofd voelde ze pijnscheuten die duidden op een grote bult. Ze schudde langzaam haar hoofd, proberend de wereld niet meer te laten draaien.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 3, 2007 16:47:53 GMT 2
Tom stond op "Ik zal je brengen, moet ik je dragen?" vroeg hij snel. Wat er met Elin was,was nog onbekend voor hem. Maar hij wist dat Shirie dan wel zo snel mogenlijk naar Perkamentus moest als ze het zelf zij. Hij wou het beste voor haar.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 3, 2007 23:25:45 GMT 2
Shirie schudde haar hoofd. 'Nee, het gaat wel...' Ze probeerde op te staan, maar zakte direct weer door haar benen. Even betreurde ze dat ze geen vet had om haar val te breken. Ze bestond uit bot, spier en vel... 'Het gaat wel, ik moet... gewoon even rusten...'
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 4, 2007 11:33:00 GMT 2
"Shirie, het gaat niet, je kan dat zelf ook merken" zei Tom, ze was wel eigenwijs bezig.
Zo snel kon je niet op kracht komen "Kom, ik breng je wel, want binnen enkele minuten ben je niet op kracht" Hij knielde naast haar neer en streek even met zijn hand door haar haren.
|
|
