|
|
Post by greenlightning on Jul 4, 2007 16:28:29 GMT 2
Shirie keek hem aan. Haar ogen glommen in het maanlicht. Haar hart klopte snel. Ze sloot haar ogen en knikte toen. 'Je hebt gelijk. Anders zal ik een hele tijd moeten rusten voor het zover is.' Ze zweeg even en slikte. 'Ik meot naar Perkamentus. Ik moet bekennen.'
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 4, 2007 18:25:12 GMT 2
"Dan zal ik je alsnog moeten tillen, met een spreuk ben ik bang dat ik je ergens tegenaan laat knallen" zei Tom. Hij ging weer staan en bedacht een manier om haar op een goede manier op te tillen. Uiteindelijk legde hij een arm onder haar benen en een arm onder haar rug/hoofd. Langzaam en voorzichtig tilde hij haar op.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 4, 2007 20:39:09 GMT 2
Shirie rilde, maar deze keer was het een fijn gevoel. Dit ahd ze al lang neit meer mee gemaakt... Eigenlijk was Joey de enige die zo close met haar was...
Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en sloot haar ogen. 'Dankje,'zei ze en ze vertrouwde hem.
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 5, 2007 11:49:38 GMT 2
Eventjes glimlachtte Tom "Geen dank" antwoorde hij zachtjes. Toen keek hij nog even naar Mariël en Jade die al die tijd amper hadden bewogen of iets hadden gezegt. Even keek hij om zich heen en begon toen het pad te zoeken om het Verboden Bos weer uit te komen.
(Topic bij Perkamentus? Jij maken of ik? )
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 5, 2007 17:11:03 GMT 2
Mariël keek nogsteeds met grote ogen naar Shirie en Tom.. Shirie...? Een weerwolf? Ze staarde als een zombie voor haar uit.. Toen ze merkte dat Tom wegliep met Shirie rende ze erachteraan. Toen ze naast Tom stond. Wou ze wat zeggen.. Alleen wist ze niet zogoed wat ze nou moest zeggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 5, 2007 17:58:06 GMT 2
(perkamentus is in de ziekenzaal..... naar zieknzaal dan maar? bij die van elin enzo?)
Shirie rook Mariël. Ze opende haar ogen en vervloekte haar zintuigen op dit moment. De blik in de ogen van haar vriendin shockeerde haar en kwetste haar diep. Ze sloeg haar ogen neer. 'Wees blij dat je alleen dit nog maar weet. Als je alles zou weten...' Ze fluisterde.
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 5, 2007 18:00:46 GMT 2
Mariël keek naar Shirie. Ze keek haar aan. Van alles wat ze net had gezien.. Zag ze haar Vriendin weer. Ze probeerde weer iets te zeggen.. Maar wist niks.. Ze opende haar mond.. Maar deed deze toen weer dicht..
|
|
|
|
Post by CherryOnTop on Jul 5, 2007 18:06:28 GMT 2
( Oke ^^ )
Tom keek van Shirie naar Mariël en toen weer terug "Een vriendin, zal ze nodig hebben" zei hij toen. Het einde van het pad kwam in zicht en tussen een aantal bomen kon je het kasteel alweer zien.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 5, 2007 18:11:49 GMT 2
Een zilveren mes.... een dodelijke spreuk... of misschien een bezem om te kunnen vluchten, dat waren meer dingen die ze nodig had. Ze sloot haar ogen weer en voelde de tranen.
Ze verdiende. Jij zielig?
Shirie schudde licht haar hoofd. Nee, niet ik zielig. Elin is zielig. Je had haar nooit mogen bijten, Spirit.
De wolf antwoorde niet. Even antwoordde Shirie ook niet. Toen zei ze: [\i]Je ahd haar bijna vermoord.
Ik wolf.
Daar kon ze neit tegenin gaan. Ze leit haar lichaam volledig over aan Tom en was voor deze ene keer blij, dat ze licht was.
(oh, btw.. die schuingedrukte dingen, die denkt ze zeg maar)
|
|
|
|
Post by Merel on Jul 5, 2007 18:28:34 GMT 2
Mariël knikte naar Tom.. Toen keek ze weer naar Shirie. Wat moest ze eigenlijk bekennen? Wat er ook was, ze zou Shirie steunen. Ze was immers haar Vriendin. "Maak je maar geen zorgen Shirie.. " Zei ze uiteinderlijk zacht. "Rust maar even.. Ik hoorde dat dat goed was.. "Zei ze als bedoeling dat ze nu even nergens meer aan moest denken..
|
|
