Rust

[ruka]

Hunter kwam aan bij het meer en legde zijn hand erin.
Hij werd gelijk aan zijn arm meegetrokken het water in en hij krabbelde naar boven, toen hij boven was hoestte hij het uit.
Toen hij op de kant zat keek hij naar het water.
Hunter zag Bou zitten.
'Doe dat nooit meer'
mompelde hij boos.
Bou ging langs hem zitten en bekeek zijn staartvin.

[greenlightning]

Terry lachte. 'Stel mafkezen.' Ze grinnikte. Ze had haar hand om haar medailloin geklemd, alsf het eraan vast zat gelijmd. Ze wilde niks leiver dan Hunter erover vertellen. Hij zou blij voor haar zijn, dat wist ze zeker. Opeens viel haar oog op Bou. Haar mond viel open bij eht zien van de staartvin. Ze wees ernaar en zei, nog steeds, met open mond: 'Ehm... er hangt iets achter je...'

[ruka]

Bou keek naar Terry en keek met zijn zwarte ogen naar de vin, 'O, dat is niks, dat is een toverspreuk'
zei hij vluchtig, en hij deed alsof hij een toverspreuk zei en legde zijn benen, die eerst een vin waren op de kant.

'Maar.., dan ga ik maar weer'
Hij stond op en liep naar binnen.

'Ook hallo'
zei Hunter met een lach en keek naar Terry.

[greenlightning]

Terry keek Bou na en zuchtte diep. 'Doei,'zei ze en ze zwaaide. Ze draaide zich een beetje onzeker om. 'Ken ik hem niet?'
Ze liep op Hunter aaf en ging naast hem zitten. Ze deed haar schoenen uit en gooide die weg. Met een glimalch stak ze haar benen in het water, negerend hoe koud eht was.
'Dus, hoe gaat het met jou?' Ze stond te trappelen om het hem te vertellen, maar eerst aderen laten praten. dat is beleefd, zoals haar moder altijd zei. Ze streelde nog steeds het medaillon.

[ruka]

'Het gaat wel..'
mompelde Hunter en keek naar het meer.
'Met jou?'
hij keek haar nu wel aan.

[greenlightning]

Terry glom. Ze glimlachte naar hem en haar blauwe ogen straalden. 'Mijn stiefvader heeft allemal spullen van mijn vader gevonden. Een foto, een ring, een medaillon en nog heel veel adnere dingen. Maar deze laatste drie heb ik gekregen.' Ze trok het medaillon over haar hoofd en gaf hem aan Hunter. Ze vertrouwde hem genoeg om hem aan hem te geven.

[ruka]

Hunter pakte hem aan en hij kreeg een lach op zijn gezicht.
'O, dat is geweldig, echt super'
zei hij en gaf haar weer het medaillon terug, voordat hij hem dadelijk uit zijn handen zou laten vallen.
'Dat is echt goed zeg'

[greenlightning]

Terry knikte. 'Ik heb ook een foto waarop hij me knuffelt en erg blij met me lijkt. Ik weet eht niet, het voelt alsof ik iets heb gekregen wat me al mijn elven lang ontnomen is. Ik weet nu hoe hij was en dat hij echt van me hield.'
Ze glimalchte, mar die betrok toen ze weer naar Hunter keek. 'Hunter, houdt... ik bedoel.. houdt hij van jou?'
Ze was bang voor de vraag, maar tegelijk moest ze het weten.

[ruka]

Hunter zuchtte en keek naar de ketting om zijn nek.
'Ik weet het niet'
Toen keek hij naar Terry.
'Eerder niet dan wel, hij kent geen liefde meer, het liefst zou hij me weg hebben'
Hij keek naar de lucht en deed zijn ketting af.
Hij hield hem in zijn hand, maar hij keek er niet naar.

[greenlightning]

Terry sloeg een arm om hem heen en leit haar hoofd op zijn schouder rusten. 'Soms weet ik niet wat erger is, geen vader hebben, of een vader hebben die niet om je geeft. Ik ken Shirie al heel lang en zij is opgegroeid zonder vader. Jij hebt ook een vader, maar wel een die neit lief kan hebben. Tenminste, dat is wat iedereen zegt. Ik vraag me weleens af... Hoe doe je dat? Je bent zo lief... Hoe hou jij het vol met een vader zoals hij?'