|
|
Post by admin. on May 8, 2007 17:22:16 GMT 2
Ryanne keek nijdig naar de stok, sprong er opaf en greep hem vast, voor hij Charlotte had bereikt. "Crucio!" krijste ze, terwijl ze haar stok op Charlotte richtte. Als het niet goedschiks kon, dan maar kwaadschiks. Ze grijnsde terwijl er een rode flits richting Charlotte vloog.
"Wees blij dat ik je niet heb vermoord, kreng" siste ze op een lage manier, die een slang niet na zou kunnen doen. "Zo moeilijk is de spreuk niet, slechts twee woorden." ze richtte haar staf op een langskomend konijntje. "Avada Kedavra!" Het konijn keek op, maar viel toen neer. Ryanne grijnsde.
[eten]
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 8, 2007 17:35:02 GMT 2
Charlotte's hart stond even stil toen ze het woord hoorde wat uit Ryanne's mond kwam. Ze had het kunnen verwachten, zei ze bij zichzelf. Uit een reflex hield ze haar toverstok voor zich en begon: 'Prote-' haar beschermingsspreuk werd bruut afgekapt toen de flits haar raakte en ze een eind achteruit geblazen werd. Ze kwam met een grote klap op de grond en meteen voelde ze helse pijnen. Ze kromp ineen en schreeuwde van de pijn, iets wat ze gewoon niet tegen kon houden. Heel vaag, alsof het kilometers weg was, hoorde ze Ryanne de Vloek des Doods uitspreken. Ze schrok hevig en nam in gedachten afscheid van alles wat haar lief was, maar het enige wat ze voelde was de pijn van de Cruciatus vloek.
|
|
|
|
Post by admin. on May 8, 2007 18:04:53 GMT 2
"Nu heb je opeens niet zo'n grote bek meer, of wel soms? Nu je daar op de grond ligt... net als die Miracle vanochtend, en Anne dan!" krijste Ryanne. Jade was waar geweest, maar Anne zei ze alleen op Charlotte te kwetsen. Anne was haar zwakke punt. Zelf was ze ook erg zwak.
"Nu zul je je wel rottig voelen, hè, nu je daar ligt te kreunen. Kon je je Anne er maar bij halen, dan zou zij je kunnen helpen. Maar nee, dat kan je niet!"
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 8, 2007 18:09:24 GMT 2
Vaag hoorde Charlotte Ryanne het een en ander zeggen. Jade? Anne? Charlotte voelde zich opeens heel misselijk worden. Dat kon er ook nog wel eens bij. Ze kromp ineen van de pijn, tranen stonden in haar ogen. Uit alle macht wist ze die weer terug te dringen. Ze probeerde Ryanne aan te kijken, maar zag niet veel, als door een rode waas.
Charlotte wilde iets gevats terugzeggen, of iets gemeens. Maar er schoot haar niets te binnen. Bovendien kon ze niet eens praten; ze kon niets, behalve pijn lijden en toekijken hoe Ryanne zichzelf zat op te vreten van leedvermaak.
|
|
|
|
Post by admin. on May 10, 2007 20:23:34 GMT 2
Ryanne lachte kakelend. Ze hief de spreuk op. "Imperio!" schreeuwde ze al snel er achteraan. Dit was op Crucio na haar favoriete spreuk: Hij zorgde dat mensen in haar macht kwamen. Via haar gedachten gaf ze bevelen: Doe een kikker na
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 15, 2007 16:26:59 GMT 2
Langzaam voelde Charlotte hoe de pijn ophield. Ze kneep haar ogen even dicht. Was ze dood? Of had Ryanne de vloek opgeheven? Dat laatste kon ze bijna niet geloven. Ze aarzelde. Langzaam opende ze haar ogen, en herkende vaag de contouren van Zweinstein. Nee. Dan was ze dus toch niet dood. Of zag de hemel er uit als Zweinstein?
Angst maakte zich van haar meester toen ze Ryanne's stem weer hoorde. Imperio, dat was wat ze verstond. Ineens wist ze niet meer zo zeker of ze wel blij was dat ze nog leefde. Niet met Ryanne, in ieder geval. Plotseling zag ze een kikker voor haar geestesoog. Wat? Ik moet een kikker nadoen? Charlotte probeerde zich te verzetten. Nee, nee! Geen kikker! Het was alsof haar lichaam niet meer van haarzelf was. Ze merkte hoe ze plotseling begon te springen als een kikker, ondanks de pijn die ze nog steeds in haar ledematen voelde, als een soort nawee van de cruciatus vloek.
|
|
|
|
Post by admin. on May 15, 2007 18:10:08 GMT 2
Ryanne kakelde letterlijk van het lachen. Tranen van lol stroomden over haar wangen, terwijl ze wijzend naar de kikker keek. Charlotte- een kikker?! Dat was gewoon tè mooi!
Doe alsof je een mini-olifant bent, die niet helemaal lekker is, rondjes draait èn de Weense Wals danst stuurde ze richting Charlotte, al beveel. Ze grijnsde.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 15, 2007 18:12:59 GMT 2
Nee, nee, nee!! Charlotte wilde het uitkrijsen. Ze stond zó verschrikkelijk voor gek voor Ryanne! Ze wist zeker dat ze dit aan alle Zwadderaars zou vertellen, en het daar niet bij zou laten. Aan de hele school. Haar haat jegen Ryanne laaide hoger op dan ooit en ze wilde het liefst Ryanne in de haren vliegen. Maar in plaats van Ryanne aan te vallen, begon ze lomp de Weense Wals te dansen.
|
|
|
|
Post by admin. on May 15, 2007 18:18:56 GMT 2
Ryanne klapte dubbel van het lachen, viel op de grond en rolde heen en weer, terwijl ze met haar vuisten op de grond sloeg. Haar hoge, schelle lach klonk door de stilte van de nacht, echode door de muren van het zwermbalveld en kwam weer bij haar terug. Haar wangen waren nat van tranen.
Doe een weerwolf na, die zijn stem, nagels èn tanden kwijt is. Doe hem na, nu! dacht Ryanne.
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 15, 2007 18:33:03 GMT 2
Charlotte had het idee dat ze ieder moment neer kon vallen, uitgeput van de pijn, het springen, en... de Weense Wals. Maar ze wist dat Ryanne haar nog lang niet met rust zou laten. Ze wenste vurig dat ze nooit naar de bezemstandaard was gegaan, maar wist dat er toch niets aan te veranderen zou zijn. Uit alle macht probeerde ze zich te verzetten tegen de spreuk, wat niet helpte. De Weense Wals ging over in het zielige gehink van een half gehandicapte weerwolf.
|
|
