Make War, No Love [Ryanne x Charlotte]

[admin.]

Ryanne schaterde het uit, en veegde de tranen uit haar ogen.

"Deze keer laat ik het erbij, omdat ik weg moet. De volgende keer krijg je meer" siste Ryanne. Ze hief de spreuk op en draaide ich om.

[» Aline.]

Charlotte zonk op haar knieën in elkaar. Te uitgeput om nog iets te zeggen tegen Ryanne keek ze haar na. Ze sloot haar ogen en vroeg zich af hoe ze ooit de afstand van hier naar Zweinstein weer af moest leggen. Het leek kilometers ver weg, de ingang van het kasteel. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond. Ze wist dat ze geluk had gehad, dat ze net zo goed dood had kunnen zijn. Toch was ze dat niet. Het idee dat ze haar leven aan Ryanne te danken had, vond ze verschrikkelijk.



Het leek al eeuwen geleden dat Ryanne door de duisternis van de nacht was opgeslokt. Al die tijd had Charlotte in het natte gras gezeten. Ze opende haar ogen en zag dat het nog steeds stikdonker was. Langzaam bracht ze zichzelf in beweging. Ze strompelde richting de school, pijn negerend. In de verte zag ze de ingang van Zweinstein. Opgelucht haalde ze adem toen ze merkte dat de deur van de school nog openstond.
{vervolg in Hal}