|
|
Post by admin. on May 7, 2007 17:52:21 GMT 2
Zachtjes sloop Ryanne langs de bezems. Rond middernacht was het verboden gebied voor de leerlingen, omdat het zich dicht bij het verboden bos bevond en daardoor gevaarlijk was. Niet dat ze zich er wat van aantrok. Ze trok zich nooit iets van anderen aan, behalve van Thomas. Háár Thomas.
"Waar ben je?! Ik dacht dat we hadden afgesproken! Hufter!" siste Ryanne. Ze had afgesproken met een jongen die dacht dat Ryanne op hem viel, en wou hem in de val lokken. Waarschijnlijk had hij het doorzien en had beslote weg te blijven. Ryanne stampte van woede op de grond. Ze had zin om iemand te vervloeken. Hij moest wel aan enkele eisen voldoen. Hij moest een dreuzelvriend zijn, een griffoednor, geen overgeeflijke vloeken kennen...
Opnieuw siste ze iets, al was het niet bepaald duidelijk. het klonk als Klootzak! Ze schreeuwde van woede en stampte weer op de vloer. Ze maakte vuisten van haar handen en bleef stijf staan. Hoorde ze nou iets?!
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 7, 2007 18:06:14 GMT 2
'Molly!! Kom hier!' Charlotte rende over het terrein rond Zweinstein. Molly was om een of andere reden zomaar weggerend, de school uit. Charlotte vroeg zich af waarom de deur openstond, maar had nu geen tijd om daar over na te denken. Eerst haar kat zien te vangen. 'Molly!' Charlotte wilde niet graag dat haar kat 's nachts buiten was, wie weet wat er kon gebeuren.
'Molly!' riep Charlotte nog een keer. Molly vertraagde haar pas en Charlotte volgde haar voorbeeld. Ze keek even achterom, naar Zweinstein, en kwam erachter dat ze al zowat het hele terrein was overgestoken. Ik moet nu vlakbij het Zwerkbalveld zijn, redeneerde ze. En inderdaad, vlak voor zich zag ze de bezemstandaard. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Zag ze dat nou goed? Ja, er stond iemand. Charlotte kon niet goed zien wie het was en bleef staan, bang dat het een leraar was. Maar wat deed een leraar nou midden in de nacht bij de bezemstandaard? vroeg ze zich af. Ze zag hoe Molly nog een eindje verder liep, en een meter voor de persoon die er stond ineens stopte en besloot dat ze haar pootje moest wassen.
|
|
|
|
Post by admin. on May 7, 2007 18:10:56 GMT 2
Ryanne draaide zich met een ruk om. Wat was dat geluid?!
Ze zag de kat zitten en slaakte een zucht van opluchting. Het was géén leraar, en ook niet Vilder's kat. Ze was veilig verklaard.
Maar wie was dat daar? Ze had ogen zien oplichten door de maan. Er stond iemand. Zou het dan toch nog dat jochie zijn? Het bange konijn?
Ze knielde naast de kat neer en aaide hem, zonder haar blik los te laten van Charlotte. Wie was het?! Géén leraar, daar was ze te klein voor. Alhoewel...
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 7, 2007 18:21:11 GMT 2
Zo voorzichtig mogelijk was Charlotte een paar stappen dichterbij gekomen. Van schrik was ze een paar passen achteruit gedeinsd, toen ze had gezien wie het was. Ryanne. Dat was wel de laatste persoon die ze hier had verwacht tegen te komen. Even twijfelde ze. Wel of niet iets zeggen en laten merken dat ze hier was? Ze wist bijna zeker dat Ryanne al wel had gezien dat er íemand was, maar dat ze niet doorhad dat het Charlotte was. Anders zou ze waarschijnlijk al wel iets gezegd of gedaan hebben.
'Molly,' noemde Charlotte nogmaals de naam van haar kat. Ze wist wel dat Molly toch niet zou komen, maar het was het proberen waard. Meteen nadat ze de naam van haar huisdier gezegd had, greep ze naar haar toverstok, zodat ze gereed zou zijn als Ryanne meteen allerlei spreuken op haar af zou vuren. Ze deed een stap naar voren, zodat ze nu zeker wist dat Ryanne haar wel kon herkennen. 'Wat doe jíj hier?' Het woord 'jij' sprak ze met een flinke portie walging uit.
|
|
|
|
Post by admin. on May 7, 2007 18:31:00 GMT 2
Die stem! Ryanne wist precies wie het was. Charlotte, beste vriend van modderbloedje Anne, goede dreuzelvriend èn griffoendor. Precies wat ze zocht. Onzichtbaar pakte ze haar toverstok, en tegen de tijd dat Charlotte dit deed had ze hem al stevig vast. Nu doen alsof Charlotte je in haar macht heeft, en dan onzichtbaar aanvallen... Ryanne Stond op, met de toverstok verscholen in haar mouw.
"Zo... dus dreuzelvriend zoekt haar kat? HIER!" snauwde Ryanne. Ze gaf de kat een schop. "Denk ej nou ècht dat je wat kan met die stok?! Denk je dat jhe me kan raken?!"
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 8, 2007 15:52:48 GMT 2
'Wat!' schreeuwde Charlotte, terwijl ze verbaasd zag hoe Ryanne Molly een trap gaf. 'Dierenbeul!' Charlotte trok haar toverstok en hield die recht voor zich uit gestrekt. 'Jij,' siste ze vijandig. Ze keek Ryanne vol kille woede in haar ogen aan. Verblind door woede sprak ze zomaar de eerste spreuk die in haar op kwam uit: 'Tarantallegra!' hoorde ze zichzelf roepen. Ze had die spreuk net in een boek gelezen die dag, en moest even grinniken toen ze zich herinnerde wat het deed met een slachtoffer; ze zou gaan tapdansen en niet kunnen ophouden.
|
|
|
|
Post by admin. on May 8, 2007 15:56:06 GMT 2
Inderdaad, de spreuk leek te werken. Gelukkig bestond er een tegenvloek. Zacht mompelde ze deze, en het leek langzaam minder te worden. Over 5 minuten zal het wel lukken.
"Als je niet uitkijkt, zal ik één van de drie uitspreken. DOm wicht" siste Ryanne kil. Haar stem klonk laag- als het geblaas van een kat.
"Minervato!" een rode flits ging richting Charlotte. Een spreuk die pijnscheuten in de toverstokarm veroorzaakte. Dat zou haar wel even stoppen!
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 8, 2007 16:08:16 GMT 2
Charlotte zag de rode flits op zich afkomen, maar kon niet op tijd ontwijken of zich met een spreuk verdedigen. Zodra de spreuk haar raakte voelde ze een erge pijnscheut in haar linkerarm. 'Ah,' kreunde ze, maar ze liet niet veel blijken van de pijn; dat plezier wilde ze Ryanne niet gunnen. Net toen ze dacht dat het voorbij was volgde een tweede pijnscheut. Ze beet haar tanden op elkaar en zocht koortsachtig haar geheugen af naar een tegenspreuk. Ondertussen pakte ze met haar rechterhand haar toverstok vast, ze wist zeker dat ze hem anders zou laten vallen.
Toe nou! Ze dwong zichzelf om het te herinneren; ze wist zeker dat ze het ooit wel ergens had gehoord. Uit een ooghoek zag ze Molly geschrokken aan komen rennen, geschrokken van de trap die ze had gekregen van Ryanne. De kat liep met een enorme boog om Ryanne heen richting Zweinstein, kennenlijk werd het haar wat te heet onder de pootjes en besloot ze terug te gaan. Charlotte lette er niet erg op; ze was te druk bezig met de pijn verbijten en te proberen zich de tegenspreuk te herinneren. Plotseling had ze het. Alsof er ergens in haar geheugen een laatje open ging en daar de informatie uit kwam die ze nodig had, herinnerde Charlotte zich de tegenspreuk. Met enige moeite wist ze de spreuk uit haar mond te krijgen, en langzaam voelde ze de pijn wegebben.
Ze haatte Ryanne meer dan ooit tevoren. Ze pakte haar toverstok weer in haar linkerhand en riep: 'Expelliarmus!'
|
|
|
|
Post by admin. on May 8, 2007 16:25:08 GMT 2
Ryanne keek nijdig naar de toverstok, die nu een stukje verderop lag. Ze had een reservestok... maar waar? Vast niet bij zich, tenzij... Ze haar kat kon lokken!
Zacht sissend mompelde ze de naam van haar kat, met het dringende verzoek om haar toverstok te brengen. Haar andere stok glinsterde in het gras.
Haar kat zou wel niet komen, dat was haast zeker. Als ze die richtinng op kon...
|
|
|
|
Post by » Aline. on May 8, 2007 17:13:37 GMT 2
Charlotte moest haar ogen tot spleetjes knijpen om te kunnen zien waar de toverstok geland was. Niet in haar handen in ieder geval, wat toch de bedoeling was. Maar goed, Ryanne was tenminste wapenloos. Even dacht Charlotte eraan om haar nu te vervloeken, maar dat was wel érg laf. In plaats daarvan ging ze op zoek naar de toverstok van Ryanne. Zodra ze hem in het oog kreeg, richtte ze haar eigen erop en sprak: 'Accio'!'
|
|
