|
|
Post by Krista - on May 4, 2007 13:30:47 GMT 2
"Dat is het niet!" zei Evan rustig. Het kwam er in ieder geval rustig uit, maar toch was het duidelijk genoeg. "Het is een ongelukkige loop van dingen". Hij dacht dat ze het alleen over Miriat had.
|
|
|
|
Post by admin. on May 4, 2007 13:44:35 GMT 2
Anne begon nog harder te huilen. Ze had zichzelf niet meer in bedwang.
"Je- je snapt het gewoon niet! Alles gaat verkeerd als ik er bij ben! Alles! Eerst Miriat, en nu.." Jij, wou ze zeggen, maar ze kon het niet. De tranen stroomden over haar wangen.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 4, 2007 13:47:55 GMT 2
Uit instinct eigenlijk sloeg Evan zijn armen om Anne heen, die onbedaarlijk snikte. Als de omstandigheden anders waren geweest had hij het niet gedaan, bijvoorbeeld als Anne Tess was geweest. Maar Anne was Anne en hij was nu hier, bij Anne!. "Rustig maar" mompelde hij alsof hij het tegen een gewonden puppy had.
|
|
|
|
Post by admin. on May 7, 2007 17:57:56 GMT 2
Anne zakte met een luide snik in de stoel, trok haar knieën op en verborg haar gezicht hierin. Alles, maar dan ook echt alles, ging verkeerd. Ze wist het niet eens te verwoorden!
Opnieuw zuchtte ze. Ze was hier met Evann! Evan! Haar Evan!
De woorden leken in haar keel te blijven hangen, en niet verder te gaan. Haar maag maakte diverse salto's, zakte even neer en liet het werk aan haar hart over, die bijna uit haar borstkas knalde.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 7, 2007 21:01:08 GMT 2
Evan ging ook zitten en wurmde zich ongemakkelijk naast Anne op de stoel en staarde besluiteloos voor zich uit. "ik" zei hij terwijl hij zich omdraaide naar Anne, maar bedacht zich weer en keek naar de grond. "Ik vind je gewoon heel leuk enzo..
|
|
|
|
Post by admin. on May 8, 2007 20:14:51 GMT 2
Anne kon zichzelf niet meer in de hand houden. Ze duwde haar hoofd woest tegen Evan aan, al deed het haar waarschijnlijk meer zeer als Evan.
"ik... Ik jou ook" gilde ze, verbaasd over haar uitval. Ze moets het zeggenn, haar hart leek te ontploffen.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 8, 2007 20:26:44 GMT 2
Verwonderd keek Evan opzij naar Anne en een ongelofelijk brede glimlach maakte plaats op zijn gezicht.
Hij voelde niet eens dat Anne's hoofd tegen zijn schouder bonkte, hij was verdoofd.
|
|
|
|
Post by admin. on May 12, 2007 20:03:16 GMT 2
Anne aarzelde: moest ze nu wel iets zeggen, of zou het dit moment verpesten?
"Nou- eh, nu weet je het en- moet ik maar gaan " mompelde ze, terwijl ze verlegen naar de vloer staarde. Wat moet ik doen, je hebt het verpest! Als je nu weggaat..., d dacht Anne.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 13, 2007 14:42:56 GMT 2
Evan keek op van het plotselinge stemgeluid van Anne en keek haar verbaasd aan. De woorden waren nog niet helemaal tot hem door gedrongen. Sterker nog, hij had het niet eens gehoord.
Vaag knikte hij en glimlachtte.
|
|
|
|
Post by admin. on May 24, 2007 11:32:19 GMT 2
Anne wierp Evan een laatste blik toe, slofte toen naar de deur en deed deze open. "Nou, ehh, doei dan?" mompelde ze. Met een raar gevoel in haar maag liep ze de deur uit, Evan achterlatend.
|
|
