|
|
Post by Lisa .. on Dec 9, 2007 9:51:02 GMT 2
Ik zoek een kamer waar ik rustig kan zijn en waar ik alleen gevonden kan worden door de personen die het waard zijn. Met die gedachte liep Luke 3x langs 'de ingang' van de Kamer van de Hoge Nood. Hij zat best wel met zichzelf in de knel. De Kamer ging open en Luke stapte naar binnen en deur sloot vanzelf. De Kamer was veranderd in een simpele ruimte met een bureau met schrijfgerie, enkele comfortable stoelen en een zachte bank. Hij liet zich op de bank vallen en sloot zijn ogen.
Love the life you live. Het was een van de spreuken die Elisa hem wel eens had laten zien. Waarom moest hij er nu dan aan denken. Waar was hij mee bezig? Hij schreef nooit meer met Elisa, zijn moeder of vader. Hij sportte nooit meer, iets waarbij hij normaal helemaal zich kan laten gaan. En hij zag Terry nooit meer. Waarom kon hij haar niet gewoon schrijven? Bart zou zijn leven nooit zo hebben laten gaan.
Hij opende zijn ogen, haalde zijn neus op en keek naar het bureau waar allemaal rollen perkament lagen, ganzenveren en inkt. Om de daad bij de gedachte te voegen stond Luke op en schoof een stoel achter het bureau. Hij pakte 3 rollen perkament en zette boven ieder een naam.
Terry - Elisa - Willeke.
En zijn wil liet hem bij de moeilijkste beginnen. |
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 9, 2007 21:01:50 GMT 2
Terry liep de kamer binnen, ogen en wangen rood van het huilen. Ze zocht een plaats waar niemand haar zou zien en ze zich kon verstoppen voor alles. Voor Eric, voor zichzelf en vooral voor wat ze had gedaan. Wat ze had gedaan... opnieuw kwamen de tranen. Ze sloeg haar armen om zich heen tot ze ploseling iemand zag. Haar hart stopte ton ze Luke zag.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Dec 9, 2007 21:13:35 GMT 2
Luke had zijn hoofd tegen zijn op een elleboog leunende arm gelegd en probeerde te bedenken wat hij op het papier zou schrijven. Ineens hoorde hij de deur opengaan en langzaam keek hij op. Hij verstijfde een beetje en keek haar verbaasd aan. Wat was er?
Langzaam kon hij in beweging komen en schoof de stoel waar hij op zat langzaam achteruit. Zwijgend schuifelde hij in haar richting, maar bleef anderhalve meter staan. De kamer had echt gedaan wat hij had gevraagd. Hij wilde het liefst haar troosten, wat er ook was gebeurd een arm om haar heen slaan en er voor haar zijn.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 9, 2007 21:22:02 GMT 2
Terry voelde de tranen over haar wangen lopen. Even staarde ze he aan, toen wendde ze haar hoofd af. Ze rilde en haar schodeurs schokten. Was dit wat ze het leifste had gewilt? Hem zien... zodat ze eht kon vertellen? Ze kon het hem neit vertellen...
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Dec 9, 2007 21:26:56 GMT 2
Luke liep op Terry af, ging een keer met zijn vinger langs haar wang om een traan weg te vegen en sloeg daarna zijn armen om haar heen.Zachtjes wreef hij met de vingers van een hand over haar rug om haar te kalmeren. Heel even sloot hij zijn ogen maar opende deze weer snel en keek naar de muur achter Terry, nog steeds over haar rug wrijvend. Wat had er voor gezorgd dat ze er zo bij was. Hij was van de reden niet bewust
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 9, 2007 23:19:38 GMT 2
Terry begon hard te snikken en duwde hem van zich af. Ze draaide hem zijn rug toe en sloeg haar handen voor haar gezicht.
'Ik ben je niet waard. Alsjebleift doe neit zo lief. Schreeuw tegen me of negeer me. Doe wat je wil, maar alshjebleift, wees niet zo lief... dat verdien ik niet.'
DE tranen stroomden over haar wangen en drupten op de grond. Haar schouders schokten.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Dec 10, 2007 8:33:41 GMT 2
Luke begreep er totaal niks van. Verbaasd, met zijn mond iets open keek hij haar aan. Hij kon er echt niet tegen dat ze daar zo stond en zo 'afstandelijk' deed. 'Ik wil je niet negeren, ik wil niet tegen je schreeuwen.' zei hij zachtjes. Hij wilde haar weer troosten, maar deed het niet. 'Wat is er gebeurd?'
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 10, 2007 16:31:00 GMT 2
'Het ging zo snel..' Snikte ze. 'Ik weet neit waarom. Ik was opzoek naar spullen om mijn vooraad bij te vullen voor toverdranken en toen was Eric daar. We zaten wat te praten en opeens... IK weet eht niet.'Ze schude haar hoofd, de tranen liepen in straaltjes over haar wangen.
'Hij zoende me en ik.. ik stopte hem niet. Ik weet neit waarom ik het deed. Ik had de hele tijd over jou zitte praten! Hoe graag ik weer bij je wilde zijn n hoe erg ik je miste en toch..' Ze snikte nog harder.
'NU weet je het,'zei ze zacht. 'Ik weet dat je me haat. Alsjeblieft, schreeuw, sla, doe wat je wil..'
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Dec 11, 2007 23:13:25 GMT 2
'Je hebt wat?' Met een opengevallen mond staarde Luke Terry een beetje aan. 'Ik wil je niet haten, ook niet tegen je schreeuwen of je slaan. Ik hou van je maar..' fluisterde hij en zweeg. Hij liet zich op een van de stoelen neerploffen en keek voor zich uit. En dan dacht hij dat het niet veel erger kon. Terry was zijn lichtpuntje. 'Maar je bent wel eerlijk. Maar who the is Eric?'
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 11, 2007 23:33:26 GMT 2
'Niemand,'zei Terry en ze schudde haar hoofd. Ze voelde zich gebruikt. 'hij is helemaal niemand. Dat was hij niet en dat is hij ook niet meer. Je hebt geen idee hoeveel spijt ik ervan heb. Ik wilde het niet. Ik hou van jou en alleen van jou. ik.. ik miste je gewoon. Ik denk dat ik hoopte dat ik je minder zou missen.. als ik hem zijn zin gaf. maar dat is neit zo.'
Ze sleg haar armen om zich heen.
'Het maakte het alleen maar erger, omdat ik besefte dat ik je kwijt was.'
|
|
