|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 20:58:09 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd. "Nee, Hunter. Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben weer terug naar die avond. Ik ben weer terug bij af." Ze weigerde weer te huilen en ze moest sterk blijven. Maar waarom wilde ze dan zo graag voelen hoe zijn lippen voelde?
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 21:03:32 GMT 2
'Hoezo?, je was er toch zo zeker van?, zo zeker dat je Miquel zo leuk vond.
Je vond het zelfs grappig toen hij me een stomp gaf'
zei hij beledigt.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 21:07:09 GMT 2
"Hoe vaak moet ik het nog zeggen, dat vond ik niet grappig. En ik dacht ook dat ik zeker was, maar..." Carmen keek naar het plafon. "Ik weet het niet. Het is gewoon veranderd en ik weet niet hoe of waarom. Het is gewoon gebeurd."
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 21:30:28 GMT 2
'Dat is behoorlijk vaag'
zei Hunter rustig en keek naar zijn zwarte nagels.
'Wat ben je nu dan van plan te doen?'
en keek voor zich uit.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 21:38:06 GMT 2
Carmen haalde zuchtend haar schouders op. "I- ik weet het niet. Hoe je het wend of keert, ik... Miquel is nogsteeds mijn vriendje. En ik ga niet... ik verraad hem niet, ik hou nogsteeds van hem. Maar ik kan niet ontkennen dat ik... niets voor jou voel."
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 21:41:25 GMT 2
'Je moet het zelf weten, het is jou leven, en mij boeit het niet meer, ik geef niet eens meer om je.
Hoe kan ik nu kiezen voor iemand die me heeft laten stikken?
Niet toch?'
wat hij zei meende hij, maar hij zei het kil, niet betreurt, of arrogant.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 21:43:44 GMT 2
Carmen keek Hunter geschrokken aan, maar wende toen haar hoofd af. "Dus... toen je me terug wilde... kussen betekende dat niets?" Ze keek Hunter weer aan. "Gewoon... uitproberen ofzo?"
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 21:46:44 GMT 2
'Nee, dat heeft zoveel redenen, het zou wel door die kamer komen, maar een vaag ding'
mompelde hij.
Maar daar kon Voldemort niks bij hem doen, omdat die kamer vergrendeld was.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 21:50:56 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd. "Goed, als je het zo wilt. Het spijt me dat ik er uberhaupt moeite voor heb gedaan. Ik had moeten weten dat het zinloos was, dat je je vader toch wel zou gehoorzamen. Anders had je zelf wat bedacht om contact op te nemen." Ze klonk door en door beledigt.
Ze draaide zich om en liep een eindje weg, en bleef toen stil staan. Ze draaide zich weer om en keek Hunter aan. "En het had niets met die kamer te maken..." Ze draaide zich weer terug om en liep weer een stukje verder.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 22:05:59 GMT 2
'Als jij dat zegt, dan zou het wel zo zijn'
zei Hunter rustig, hij was blij, blij dat ze zich zo beledigt voelde.
'En het hoeft je niet te spijten, en mijn vader gehoorzamen?, dat doe ik niet, ik heb mijn eigen wil'
|
|
