|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 22:21:30 GMT 2
Carmen bleef weer even staan met haar rug naar Hunter. "Dan spijt het me dat ik het echt moeilijk vond om je dit te vertellen." Ze richtte haar rug. "Maar bedankt, nu weet ik dat ik de juiste keuze heb gemaakt."
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 22:23:35 GMT 2
'Het is maar dat je het weet' zei Hunter rustig en keek naar de muur.
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 22:26:45 GMT 2
Een traan liep over Carmens wang en haar ogen waren er mee gevult. Ze weigerde zich om te draaien, ze weigerde dit aan Hunter te laten zien. "Precies." Zei ze met een nog vaste stem. Hij was een eikel, maar waren nam het gevoel niet af?!?
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 22:45:35 GMT 2
'Geloof me, we moeten vaker afspreken in die kamer' zei hij rustig, niet dat hij dacht dat ze hem geloofde, maar hij zei het toch maar.
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 22:51:40 GMT 2
"Misschien." Carmen vloekte in stilte toen ze hoorde dat haar stem hees was. Ze kuchtte maar het had geen zin. "Ik wil niet dat Miq verkeerde dingen gaat denken." Zei ze toen en keek naar de grond.
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 22:53:18 GMT 2
'Waarom zou hij dat denken?' vroeg hij rustig. 'We zijn toch gewoon...' hij moest even nadenken over het woord. 'We zijn gewoon vrienden' zei hij rustig. 'We mogen toch best een keer afspreken?' Met alles wat nog zichzelf was probeerde hij het te zeggen.
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 22:58:52 GMT 2
Carmen slikte. "Ja, we zijn vrienden. Als je dat nog wilt..." Ze probeerde zichzelf te beheersen. "Goed, me moeten inderdaad afspreken, leuk." Ze wist dat ze niet echt overtuigend klonk, maar da maakte haar niets uit.
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 22:59:36 GMT 2
'Wat dacht je van morgen?' vroeg hij rustig en keek naar haar. 'weer 12 uur?'
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 23:01:34 GMT 2
Carmen knikte. "Ja, is goed. Ik... Gaat het echt wel met je? Van die wond bedoel ik." Ze veegte de tranen weg en draaide zich weer om naar Hunter.
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 23:03:54 GMT 2
'Daar hoef je je geen zorgen om te maken, die ga ik dadelijk wel hechten' zei hij met een lachje en hij stond op. 'Doei dan' zei hij rustig en hij strompelde naar buiten, naar het verboden bos. (vervolg verboden bos)
|
|