|
|
Post by » Aline. on Jun 8, 2007 18:33:37 GMT 2
En dat lukt hem dan aardig goed, dacht Charlotte, terwijl ze zich herinnerde hoe moeilijk Anne het had gehad na de dood van Miriat. Ze werd misselijk bij de gedachte aan dat ze allebei mogelijk nog meer verdriet zouden moeten verdragen, alleen maar omdat Voldemort, om welke reden dan ook, wraak wilde nemen op hen. Ze slikte en keek Perkamentus aan, die zei: 'Jullie kunnen gaan. Behalve als jullie nog iets willen vertellen.'
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 12, 2007 17:22:01 GMT 2
Anne schudde haastig haar hoofd en probeerde op te staan, wat nauwelijks lukte. Haar benen voelden als lood.
Uiteindelijk wist ze zichzelf overeind te trekken door hulp van de stoel, en strompelde het kantoor van perkamentus uit, zonder op Charlotte te wachten. Alle gedachten echoden door haar hoofd, die verdacht veel pijn deed.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Jun 12, 2007 19:51:02 GMT 2
Charlotte werkte zichzelf overeind uit de stoel. Voordat ze achter Anne aanliep, mompelde ze een 'Dag' naar Perkamentus, waarna ze zich omdraaide. Ze strompelde het kantoor uit. Ze voelde zich al net zo verschrikkelijk als Anne. Het liefst zou ze meteen naar bed gaan en gaan slapen.
|
|
