|
|
Post by admin. on Jun 28, 2007 15:50:56 GMT 2
Chantal slikte, en voor ze het wist gleden de tranen alweer over haar wangen. Voor het eerst in haar leven had ze verteld wat haar dwars zat, en het voelde goed. Zelfs haar broer wist niet al haar gevoelens, al haar gedachten en al haar emoties. Hij kende enkele de vrolijke, gezellig èn kwade kant van haar, maar de zwakke kant had hij waarschijnlijk nooit eerder gezien. Ze had hem nooit eerder láten zien.
Opnieuw zuchtte ze, en sloeg haar armen om haar benen. Alles wat ze een half uur eerder had gevoeld, alle opluchtig, leek als een baksteen weg te zakken. Alles kwam nu tegelijk; vedriet, onzekerheid, vermoeidheid, en wellicht een tikje... angst?
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jun 28, 2007 17:13:04 GMT 2
Hij probeerde zijn hand onder haar kin te leggen en haar hoofd omhoog te trekken zodat ze elkaar goed in de ogen konden kijken. ''Ik voel je je gevoels Chantal. En ik vin dhet knap van je dat je dit alles aan mij hebt verteld. IK zou het niet door vertellen nooit. Het blijft tussen ons en ik wil er zelfs een eed voor afleggen'' Zei hij zacht terwijl hij haar doordringend aan bleef kijken.
''Ik moet je vertellen dat er bij mij ook veel dingen dwarszitten. Ik kan er niet tegen dat ze iemand pesten of dwingen om dit te doen. Of wat anders wat hier niet mee te maken heeft. En ik moet je vertellen, het voelt goed om het tegen jou te vertellen. God is blij met zo'n persoon als jij'' Zei hij terwijl hij zijn hand weghaalde en haar nog steeds aankeek.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 28, 2007 17:26:43 GMT 2
Chantal glimlachtte onwillekeurig, terwijl ze Manuel aankeek. "Ik geloof wel dat je het niet verder verteld" fluisterde ze. In zijn woorden zat vertrouwen, ècht vertrouwen.
Ze zuchtte en schudde haar hoofd. Zijn woorden raakten haar diep. Tè diep. Tranen gleden over haar wangen, voor ze het doorhad. Vanbinnen ontplofte ze bijna van alle emoties, alle gevoelens die door elkaar gingen. De enge herrineringen, haar geheime liefde voor Manuel, de woede op haar broertje... Ze hield zich zelf niet meer in de hand en verborg haar gezicht weer in haar knieën.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jun 29, 2007 17:00:42 GMT 2
Hij keek nar haar, hij had haar altijd vrolijk gezien, maar nu was ze echt ingestort. Zacht sloeg hij zijn armen om haar heen. Eigenlijk wist hij niet waarom, gewoon troost. ''Het is goed, huil maar uit. Denk nergens meer aan, zet je gedachten weg'' Sprak hij tegen haar terwijl hij naar Bezem keek die weer ergens kroop. ''Als je wilt dat ik weg ga, zeg het maar. Waar jij je het prettigst bij voelt.'' Zei hij terwijl hij zacht over haar rug ging. Hij probeerde haar te kalmeren. Hij zou er dan ook alles aandoen om dat te doen.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 29, 2007 18:27:44 GMT 2
"Nee..." mompelde Chantal. Ze schudde onzichtbaar haar hoofd en verstopte haar gezicht nog dieper in haar knieeën. Zachtjes snikte ze.
"Ik weet het allemaal niet meer. ik Weet niet wat ik moet doen" zei ze schor. "Echt niet. Ik heb geen idee meer wat ik moet doen. Geen enkel idee". Ze snikte zachtjes, en veegde de tranen uit haar ogen.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jun 29, 2007 18:30:36 GMT 2
OOC: Manuel word gek  IC: ''Ik laat je wel met rust'' Zei hij zacht. Hij wist niet meer wat hij moest doen. Hij stond op en ging ergens afgezondert zitten terwijl hij naar de haard ging staren. Wat moest hij hier nou mee, hij wist het niet meer. Zij wist het niet meer, maar hij ook niet. Hij zuchtte en ging gemakkelijk zitten. Hij leit haar maar even met rust. |
|
|
|
Post by admin. on Jun 29, 2007 18:35:35 GMT 2
Ooc; Arme Manuel XD
"Nee.." mompelde Chantal. Niet nu, niet nú! Eindelijk was ze bij hem in de buurt geweest, voor het eerst ècht in de buurt, en dan ging hij weer weg. Opnieuw verborg ze haar gezicht in haar knieeën, om haar tranen te verbergen voor Manuel.
Nu moet je het zeggen. Nu. En als hij nou niet hetzelfde- voelt? Chantal schudde deze gedachten van zich af en slikte.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jun 29, 2007 18:38:11 GMT 2
Hij bleef zonder woorden naar het haardvuur kijken terwijl er veel dingen door zijn hoofd schoten. Hij sloot voor even zijn ogen, hij voelde gevoelens aan, en dat vond hij niet kunnen. Gevoelens waren gevoelens en daar moest hij niks mee doen. ''Chantal'' Fluisterde hij zacht terwijl hij nu haar richting op keek.
MIsschien was dit het moment, of niet. ''Ik, ik'' Hij wist niet eens hoe hij het zou brengen. Zijn gevoelens schoten door zijn lichaam maar ook haa rgevoelens. Hij keek gespannen naar haar.
|
|
|
|
Post by admin. on Jun 29, 2007 18:45:28 GMT 2
Chantal hief haar hoofd op. "ja?" mompelde ze schor. Met haar hand veegde ze enkele tranen weg, zuchtte, en keek zwakjes naar Manuel. Mischien zou hij hét zeggen, datgene wat ze hoopte. Waarschijnlijk niet, dacht ze triest. Waarschijnlijk wil hij gewoon iets troostends zeggen. Waarschijnlijk voelt hij niet eens iets voor me. Ze slikte, terwijl alles als een mens door haar hart schoot.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jun 29, 2007 18:48:59 GMT 2
HIj slikte even en keek naar haar. Ik, ik hou van je'' Zei hij fluisterend en zacht terwijl het er raar uitkwam. Maar hij meende het wel. Hij voelde haar gevoelns aan, de zijne. Dus het was één grote waarboel. maar hij meende het. Hij keek weer naar het haard en deed zijn haar achter zijn oor terwijl er heel veel door zijn hoofd schoot. Nu ging zijn blik weer naar haar. Hopend dat het ook wederzijds was.
|
|
