|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 16:41:26 GMT 2
Miquel grijnsde breed en sleog zijn amre om beide meisjes heen. 'Helemaal mee eens. RToch sta ik voor in de rij. Als het meot schop ik eidere andere jongen weg. Maak jij je nou maar geen zorgen. We laten je helemaal niet weg gaan. Toch Mariël? Ze hoord bij ons.'
Hij lachte en gaf eerst Mariël een kus op haar wang en toen Carmen een op haar voorhoofd.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 16:42:16 GMT 2
Carmen versteef. Die reactie van Mariël had ze niet verwacht, een vreemd gebaar eigenlijk. Maar ze glimlachte. "Dank je.... denk ik." Zei ze twijfelend.
Opnieuw versteef ze door Miquel. Dit was toch wel de vreemdste dag tot nu toe. "Dank je." Zei ze opnieuw.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 16:48:10 GMT 2
Miquel keek haar vreemd aan. Sinds wanneer schrokken meisjes daarvan? Hij haalde zijn schoduers op. 'Graag gedaan. Maar ik zal het wel laten, als je je er neit mee op je gemak voelt..'
Ergens voelde hij zich schuldig. Ze leek al wat onzeker...
|
|
|
|
Post by Merel on May 23, 2007 16:48:27 GMT 2
Mariël keek naar Miquel. "Hoe weet je dat zo zeker? Hunter is er ook nog hoor!" Ze glimlachte, daarna prikte ze Miquel in zijn zij. "Dacht je nou echt... Dat we haar zomaar naar Zwadderich lieten gaan? Ja doei! Dat overleef je niet denk ik." Het was als grapje bedoelt, maar ook serieus. Als je van Griffoendor kwam, Zouden ze je echt niet zomaar Accepteren. Dat wist ze wel zeker.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 16:50:28 GMT 2
Carmen deed haar mond open om er tegenin te gaan, maar sloot hem weer toen ze haar blik op Hunter liet vallen. Ze zuchtte en knikte toen met tegenzin.
Ze hoopte vurig dat ze niet hoefte te gaan kiezen om welke rede dan ook.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 16:54:22 GMT 2
Miquel keek naar Hunter. 'Het is uiteindelijk haar keuze, maar ik zal voor haar vechten. Zie me maar te verslaan.'
Hij grijnsde breed. Hij zou waarschijnlijk geen geweld gebruiken. Hij was al blij als ze een leif vriendje kreeg, dat hoefde hij nier perse te zijn. Al was ze best wl leuk.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 16:58:29 GMT 2
Carmen kon zichzelf wel voor haar voorhoofd slaan (geloof me, is pijnlijk), maar weerstand de drang. Ze keek van Hunter naar Miquel. "Dat meen je niet he?" Vroeg ze toen aan Miquel. "Ik bedoel, ik ben.... nou ja, ik."
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 17:02:01 GMT 2
Miquel knikte. 'Mooie jij. En interessant en lief. Wat mystereius en onverwachts. Dat mag ik wel. Je bent anders.' Hij haalde zijn schouders op. Opeens herinnerde hij zich weer wat Tyra altijd zei. De meeste mensen praten niet zo makkelijk en zo snel over hun gevoelens, zeker neit met de mensen waar ze gevoelens voor hebben...
Hij haalde zijn schouders op. Nou, hij wel. Nou en?
|
|
|
|
Post by Merel on May 23, 2007 17:05:35 GMT 2
Mariël zuchte. Miquel.. Dit was niet het goede moment.. Hij snapte zoiets ook nooit. Ze pakte haar kussen maar op en gaf hem nog maar eens een klap. "Geen goede timing" Siste ze tegen hem, zo dat alleen hij het kon horen. "Misschien moet je er eens met Perkamentus over gaan praten. Misschien kan hij het stoppen?" zei ze. Perkamentus was zo geweldig in dat soort dingen, hij moest het op kunnen lossen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 17:09:37 GMT 2
Miquel keek vragend van Carmen naar Mariël. 'Waarom niet?' Het ontging hem volledig. Hij pakte het kussen en droop toen maar af. Hij liet zich op de bank neerploffen en begon het kussen omhoog te gooien, om die daarna weer op te vangen.
Je bent zo onsubtiel. Luister eens naar meisjes. Meer dan uiterlijk, Mik, meer dan uiterlijk... Stomme zus...
|
|
