|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 17:30:42 GMT 2
Carmen kreunde zacht en op een stoel bij de haard zitten. Ze deed alsof ze haar handen erbij warmde, maar het was meer om even te ontsnappen.
Ze was blij dat er mensen waren die haar hielpen en die naar haar luisterde. Maar Miquel en Hunter was ze niet echt op voorbereid.
Van Hunter wist ze het al wel, ze had zo haar vermoedes. Zelf onderdrukte ze zelf de behoefte om op hem in te gaan. Maar Miquel was een ander verhaal, ze wist niet goed hoe ze op hem moest reageren.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 17:44:53 GMT 2
Miquel gooide haar kussen met een grote boog naar Carmen. 'Hou je van sport?' Luister naar meisjes. 'Weleens gesnowboard ofzo?'
Misschien zou ze eht prettiger vidnen als hij midner direct was.... Dat was echt een neiwue ervaring voor hem... rustig aan doen... hij was extreem. Met alles.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 17:48:55 GMT 2
Terwijl Carmen nogsteeds naar het vuur keek sloeg ze met haar hand het kussen weg. "Nog nooit gesnowboard. Alleen de verplichte sport instrument van mijn ouders." Zei ze en keek Miquel aan. "Die ren en fiets dingen enzo."
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 17:52:45 GMT 2
Miquel knikte. 'Misschien mar goed ook. Snowboarden is wel heel leuk hoor. Maar ga maar niet de gestoorde dignen doen die ik doe.'Hij alchte. Vraag naar haar. 'Wat doe je het liefst? Wat zijn je hobbies?'
Hij was oprecht geinteresseert, maar meestal bespaarde hij deze dingen voor een date.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 17:56:58 GMT 2
Carmen aarzelde even. "Ik zing... soms. Meer iets wat ik doe als ik toch alleen ben." Ze haalde haar schouders op. "Meer eigenlijk niet. Nou ja, het menselijke gedrag bestuderen kun je niet echt een hobby noemen." Lachte ze.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 18:00:23 GMT 2
Miquel barstte in alchen uit. 'Doe je dat dan? Wat voor mensen? Gewoon emnsen die je toevallig tegenkomt?' Hij sprong op, verandere een groot paars kussen terug in een tafel en ging erop liggen als een fotomodel. 'Bestudeer dit mens dan maar eens en vertel mij, wat je dan allemaal ontdekt.'
Hij wist zijn lach neit te onderukken, maar deed een ardige poging.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 20:47:04 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd. "Al ik wil kan ik mezelf onzichtbaar maken. Geen magie ofzo hoor. Maar s'avonds met donkere kleren in een steeg gaan zitten en dan de mensen die voorbij komen bestuderen. Ik probeer gewoon te begrijpen waar het is mis gegaan bij... mij." Ze glimlachte zwak naar Miquel.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 20:51:21 GMT 2
Miquels glimlach smolt van zijn gezicht. Hij kwam voereind en ging recht zitten, met zijn benen op de grond en keekk Carmen moedeloos aan. 'Ik hoor je telkens weer zeggen en zelfs denken dat je zo vreemd zou zijn of midner dan adneren. Waarom denk je dat?' Hij keek naar de grond en draaide zijn hoofd weg. 'Als het je iets uit maakt,' zei hij zacht tegen de grond,' Ik vind je alles behalve minder. Ik vind dat je in veel opzichten... zelfs beter bent dan anderen.'
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 20:53:11 GMT 2
"Het spijt me." Carmen liet haar oogleden half dichtvallen en keek naar haar knieen. "Maar je gaat het vanzelf denken als je het van vele kanten hoort. Dan denk je naar mate van tijd dat het de waarheid is."
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 20:57:09 GMT 2
Miquel knikte. 'Dat weet ik. Net zoals je jezelf kan aanpraten dat je geweldig bent. Er zijn mensen die voor de spiegel gaan staan en dan tegen zichzelf zeggen dat ze fantatisch zijn en zo knap en slim. Dat zijn meestal de meisjes met zoveel arrogantie. Ze zeggen elke keer tegen hun spiegel dat ze goed zijn en uiteindelijk gaan ze erin geloven.'
Hij kende genoeg van die meisjes. 'Anderen kunnen je breken. Maar als het goed is - Hij keek op, zijn bruine ogen glommen- kunnen mensen je ook weer genezen. Als je ze de kans geeft.'
|
|
