|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 21:08:56 GMT 2
Carmen keek Miquel aan, ze was even stil. "Daar wil je iets mee zeggen, dat zie ik. Maar ik kan weet alleen niet precies wat." Eigenlijk wist ze het wel, maar ze hoopte dat het niet zo was. "Wat wil je ermee zeggen? Waar ben je op uit?"
Het was haar aangeleert mensen te wantrouwen en zo onderhand deed ze dat zonder dat ze het zelf in de gaten had. Zo had ze al mensen weggejaagd, maar echt veel kon ze er niet aandoen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 21:17:09 GMT 2
Miquel schudde glimalchend zijn hoofd. 'Ik wil je helpen en je bewijzen dat je nergens onzeker over hoeft te zijn. Ik wil je laten zien dat je een geweldig persoon bent, want ik weet zeker dat je dat bent. En dat zal ik ook doen -hij pakte haar hand stevig vast- als vriend.'
Hij zou haar nergens toe dwingen... hij zou haar geen pijn kunnen doen. Nooit.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on May 23, 2007 21:18:14 GMT 2
Lili was om een of andere reden even weggedommeld of iets dergelijks. Ze opende haar ogen en orienteerde zich even. Ze ging even beter in de stoel zitten en zag Carmen en Miquel praten. Het leek vrij serieus en Lili besloot zich er maar niet verder meer mee te bemoeien. Ze stond langzaam op en nam haar schooltas, die ergens in de leerlingenkamer verraakt was, mee naar buiten.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 21:23:42 GMT 2
Carmen glimlachte van opluchtig. "Dank je." Er verscheen een lach op haar gezicht. "Ow en wat ik aan je ontdekt heb is dat je een onvoorspelbaar persoon bent. Als ik net denk dat ik weet wat je wilt en denkt, blijkt het weer anders te zijn."
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 23, 2007 21:26:47 GMT 2
Miquel grijnsde breed, sprong op en begon te dansen. Het zag er niet uit, het was meer een vechtsport dan een dans, maar het kon hem neit schelen. 'Ik heb je verrast, ik heb je verrast. Whoe, ik ben onvoorspelbaar,'zong hij tijdens het dansen. Hij wist ook wel dat hij niet spoorde en dat hij voor schut stond, maar haar glimlach was het absoluut waard.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 21:39:34 GMT 2
Carmen lachte zacht. "Het is maar waar je trots op bent. Ik bedoel het zegt niet veel als het uit mijn mond komt." Zei ze nogsteeds lachent.
|
|
|
|
Post by ruka on May 23, 2007 23:08:32 GMT 2
Hunter zat niet op te letten en zag Miquel zoals hij het zou noemen 'dansen'
Hij moest gapen, "flut"
dacht hij rustig in zichzelf en hij keek rond.
'Heb ik iets interessants gemist?'
vroeg hij toen rustig en ging aan een lamp hangen die boven een tafeltje hing.
Hij klom heel vaak, en had ook best wel spieren in zijn armen.
Hij was ook erg goed in sporten.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 23:11:33 GMT 2
Carmen keek naar Hunter en haalde haar schouders op. "Geen idee, ben je vandaag bij lessen geweest?" Ze keek hoe Hunter aan de lamp hing. "Je weet dat als hij kapot gaat, je hem zelf mag reparen. En ik ga ook geen wondjes genezen." Waarschuwde ze alvast.
|
|
|
|
Post by ruka on May 23, 2007 23:13:45 GMT 2
'Rustig maar, dat is ook helemaal niet de bedoeling hoor'
zei Hunter rustig en keek haar aan.
'En wonden heb ik al genoeg'
zei hij met een grijns erachteraan.
'Wat moet je weten over de lessen dan?'
hij keek haar aan, maar keek toen weer weg, "ze kiest toch voor hem"
dacht hij in zichzelf en hij beet op zijn onderlip.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 23, 2007 23:17:10 GMT 2
Opnieuw haalde Carmen haar schouders op. "We hebben niet veel gedaan, niet veel waar ik iets van onthouden heb." Zei ze met een knipoog.
Ze voelde zich al weer een heel stuk rustiger.
"Ow en die wonden van jou willen alleen maar zeggen hoe onvoorzichtig je bent." Verklaarde ze.
|
|
