|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 16:59:20 GMT 2
Miquel stopte even en keek haar zielig aan. Hij liet zijn hoofd hangen, en keek haar aan, met izjn hoofd een betje opzij gedraait. Toen besprong hij haar opnieuw en ging gewoon door emt keitelen. Hij deed eht wel voorzichtig, maar met genoeg dwang om haar vast t kunnen houden.
Hij keek of eht schaakbord nog stond, neit dat hem eht veel kon schelen.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 17:08:48 GMT 2
Carmen probeerde uit te wijken en leunde daarom naar achteren. In minder dan een seconde voelde ze de stoel naar achteren vallen. Met een klap viel de stoel op de grond.
Carmen hoofd raakte de grond en ze greep met beide handen naar haar achterhoofd.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 17:14:01 GMT 2
Miquel sprong op en tilde haar aan haar schouders overeind. 'Gaat eht met je?' Hij bekeek het achterhoofd voorzichtig.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 17:19:37 GMT 2
Carmen voelde een bijtend gevoel op haar achterhoofd. "Ja, gaat wel." Loog ze en kwam met behulp van Miquel overeind.
Ze zette de stoel weer recht op en merkte niet dat ze hierbij een paar rode vegen op de stoel achterliet.
(Ow lekker drama XD)
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 17:23:17 GMT 2
Miquel zag het bloed. Hij tilde Carmen voorzichtig op en zette haar op de bank. Toen rende hij weg en kwam een minut later terug met een natte doek. Hij bette haar hoofd en hield de doek er zacht tegen aan.
'Het spijt me. Ik widle je neit...'
Hij voelde zich vreselijk schuldig. Zijn zus en zichzelf pijn doen.. okeej. Maar... Zij ad niks gedaan... Hij probeerde alleen maar lief te zijn. Hij kon zichzelf wel slaan.
|
|
|
|
Post by ruka on May 24, 2007 17:27:31 GMT 2
'Slimme zet'
mompelde Hunter sarcastisch tegen Miquel en keek naar Carmen, Daarna naar Miquel.
Hij ging met zijn hand naar zijn toverstok, maar hij haalde hem er niet uit.
"Hou je in Hunter!"
zei hij boos tegen zichzelf, en beet op zijn onderlip.
'Misschien moeten we naar de ziekenzaal'
hij keek Carmen een beetje bezorcht aan, maar zijn hand rustte nog steeds op de stok.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 17:30:25 GMT 2
Miquel knikte betekenisloos. Hij keek even naar de wond op haar hoofd. Hij leek niet zo ernstig, maar je wist maar nooit... Hij knielde voor haar neer. 'Kan je me nog goed zien? Zie je dubbel of vaag?' Hij wist dat een letsel van binnen vaak ernstiger was. Ze had misschien een hersenschudding... Hij keke in haar ogen of ze misschien ergens houvast zocht met haar blik.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 17:33:23 GMT 2
Carmen keek de jongens beurtelings aan. "Het is jou schuld niet." Zei ze tegen Miquel en liet haar blik op hem rusten.
Ze kneep haar ogen dacht toen ze de doek voelde prikken. "En ik hoef niet naar de ziekenzaal, het is niets." Ze opende haar ogen. "Er is echt niets."
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 17:36:19 GMT 2
'Ben je neit duizelig? Volg mijn vinger.' Hij liet zijn vinger op zo'n twintig meter voor haar geizht langzaam heen en weer gaan. Hij was zo vaak met zijn kop tegen dingen aangeknald of verkeerd terecht gekomen met een val met snowboarden en dergelijke, dat hij geen risico nam. Een lichte val kon erger zijn dan een zware, het lag eraan hoe je terecht kwam.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 17:42:45 GMT 2
Carmen volgte Miquels vinger. "Zie je, er is niets." Opnieuw loog ze, want ze had hoofdpijn en was een beetje duizelig.
Maar ze wilde de jongens niet ongerust maken. En ze dacht zelf ook niet dat er echt iets aan de hand was, ze was alleen maar gevallen.
|
|
