|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 18:28:01 GMT 2
Carmen slikte toen ze Madam plijster zag. "Au." Zei ze een beetje boos toen haar hoofd omlaag werd geduwd.
"Nee... nou een beetje." Ze kon nooit liegen als iemand haar zo aankeek.
"Maar het is echt niets."
|
|
|
|
Post by ruka on May 24, 2007 18:29:11 GMT 2
'Ho ho ho'
zei Hunter en stond op.
'Dit wil ze helemaal niet!'
zei hij nu wel wat bozer.
'Dit is echt gewoon flut'
hij zuchtte,
'Hup hup, weg hier!'
zei hij en keek naar Madam pleister.
(srry moet ff eten:()
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 18:30:42 GMT 2
Madam Plijster leit haar los en gaf haar een tik met haar toverstok op haar hoofd. Darna dwong ze haar een drankje te drinken. 'Zo beter?' De wond genas ziender ogen en Miquel haalde opgelucht adem. adam Plijster glimalchte nu vriendelijk naar Carmen, knikte naar Hnter en liep toen naar de deur. Ze wees met haar vinger naar Miwuel en snauwde tegen hem:'En jij gaat maar rustiger met meisjes om voortaan, anders krijg je emt mij te maken! Jij mag dan van mijn en blessures houden, je gaat adneren daar neit mee lastig vallen!' Met die woorden stormde ze weg. Miquel keek naar de grond en zweeg.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 18:39:53 GMT 2
Carmen bleef even stil en wreef over haar achterhoofd.
"Het is echt jou schuld niet, maar niet uit wat zij zegt." Mompelde ze toen en keek Miquel aan.
Ze krabte het opgedroogte bloed een beetje van haar vingers af.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 18:44:09 GMT 2
Miquel haalde zijn schouders op. 'Ik had voorzichtiger meoten zijn,' zei hij en hij glimlachte flauwtjes. Hij had neit alleen zijn kans bij haar verspeelt op iets, hij had haar ook nog eens pijn gedaan, dat gene waar hij haar voor had willen beschermen.
Hij liep naar een van de banken die het dichtst bij hem stonden en liet zich erop neer zakken.
|
|
|
|
Post by ruka on May 24, 2007 18:46:39 GMT 2
Hunter zei niks en ging weer op de bank langs Carmen zitten.
Hij sloeg zijn arm weer om haar heen.
'Gaat het nu wel?'
vroeg hij rustig.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 18:47:49 GMT 2
"Miquel! Haar stem was erg zuiver en ze keek hem doordringent aan.
"Waarom geloof je me niet gewoon als ik zeg dat het niet jou schuld is?
Ik was toch de gene die naar achteren leunde?
Jij duwde me toch niet?" Somde ze op.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 18:55:47 GMT 2
Miquel knikte zuchtend. 'Ik kan jou toch ook de schuld niet op je laten nemen?' Hij zweeg even. 'Gaat het nu beter? Ik heb meer dan eens een hersenschudding gehad. Geloof me. dat is naar. Sorry, daar wilde ik je voor beschremen.. vandaar ehm..' Hij knikte naar de deur waar de zuster uit was gelopen.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 24, 2007 18:59:08 GMT 2
Carmen knikte. "Het geeft ook niets. Maar... ik kan wel voor mezelf zorgen." Ze glimlachte.
"Meestal, tenminste." Verbeterde ze zichzelf snel.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 24, 2007 19:01:49 GMT 2
Miquel lachte. 'Daar gaat het toch neit om? Ik kan dat ook wel, maar als ik een gat in me hoofd heb laat ik me ook weleven nakijken. Je hoofd moet nog langer mee weet je? Gelukkig is het aan de achterkant. Het zou zonde ijn als je je mooie gezichtje zou beschadigen.' Hij knipoogde. ja hoor, alsof hem dat wat had uitgemaakt. Inmiddels was haar uiterlijk een leuke bijkomstigheid.
|
|
