|
|
Post by greenlightning on May 20, 2007 15:20:56 GMT 2
Miquel knikte. 'Veel beter. Zie hoe het verbrand en verdwijnt. En nu neit meer aan denken.'
Hij keek naar zijn lijf. 'Weet je, ik ben zo terug, even me wassen en een shirt aan trekken. Mijn oude shirt is ehm...' Hij keek naar de lappen stof om zijn hand. Hij zwaaide naar Charlotte en liep toen de kamer uit, naar de slaapzaal. (post zo hier weer, want anders is het zo zinloos)
|
|
|
|
Post by Krista - on May 20, 2007 20:06:34 GMT 2
Evan kwam de leerlingenkamer binnenlopen en keek Miquel vragend na. "Hij heeft.. wat gedaan?" zei hij langzaam terwijl hij van Charlotte naar Carmen keek. "of wil ik het niet weten..?" zei hij er toen aarzelend achteraan.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 20, 2007 20:41:43 GMT 2
Carmen haalde een beetje afwezig haar schouders op.
"Donnow." Mompelde ze en ging opnieuw in de stoel zitten. Ze bleef naar het vuur kijken, maar de herrindering aan de brief bleef in haar geheugen zitten.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 20, 2007 20:42:43 GMT 2
Evan glimlachtte en ging in een stoel zitten terwijl hij Carmen aandachtig bestudeerde "Jij bent nieuw he?" zei hij toen plotseling.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 20, 2007 20:44:35 GMT 2
Miquel liep de trap af, een groen shirt over zijn hoofd trekkend. Hij stak zijn hand op naar Evan en spong de laatste paar treden. Hij liep naar hen toe en keek naar Carmen.
'Dat dact ik ook al. Ik kan me neit herineren jou ooit eerder te hebben gezien. Dat zou ik wel moeten, een mooi gezichtje als het jouwe vergeet je neit snel.'
Ja, dat moest gewoon.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 20, 2007 20:49:50 GMT 2
Evan staarde verbaasd naar Miquel en haalde zijn schouders dan op. "Ga je nog vertellen hoe je aan die interessante schrammen komt?" zei hij dan nieuwsgierig.
Typisch. Hij wou altijd overal achter komen.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 20, 2007 20:54:46 GMT 2
Carmen keek de jongens even aan. "Ja, soort van." Mompelde ze. "Ik ben korte tijd van school afgehaalt door mijn ouders." Zei ze een beetje onzeker.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 20, 2007 21:00:27 GMT 2
Miquel keek van Carmen naar Evan. Hij knikte en wendde zich tot Carmen. Makkelijke gesprekken eerst, moeilijke vragen later.
'Hmm, zag je er dan anders uit in die tijd? Echt, je bent te mooi om niet door mij herinnerd te worden. Vertel eens, heb je zin om eens naar Zweinveld te gaan? Dan kun je me alles uitleggen over je oduers, ik heb zo het gevoel dat ze nog erger zijn dan mijn pa. En die is erg. Heer Huppelde pup van Huppeldepup. Ja ik ken zijn titel niet.'
Hij haalde zijn schouders op. Toen keek hij naar Evan. 'Ik denk dat ik ze ergens in het bos ben opgelopen. Ik werd in elke geval in het bos wakker. Vanmrogen met alleen maar beelden die net zo goed dromen kunnen zijn. Ik heb geen idee wat er allemaal is gebeurd.'
Hij stroopte zijn mouw op en keek naar de resterende spiermassa. Het was ooit eens zoveel beter...
'Misschien een dier of gewoon takken...' mompelde hij.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 20, 2007 21:03:43 GMT 2
Evan keek even naar Miquel maar haalde dan zijn schouders op en wendde zich weer tot zijn boek. Als hij zei dat het zo was, dan was het maar zo, maar misschien wou hij er niet meer over kwijt.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 20, 2007 21:09:27 GMT 2
Carmen keek Miquel verbaast aan. Dit was eigenlijk de eerste keer dat een jongen interese toonde in haar en ze vond het maar vreemd.
"Ummm, ja ik goed." Zei ze twijfelent. Ze wist niet zeker of ze zin had om over haar ouders te praten.
Carmen keek ongerust naar het vuur. Wat zou hij dan over haar denken?
|
|
