× Gala ;; Fireworks and shining stars.

[admin.]

Fireworks and shining stars.


2 Januari, dé dag van het nieuwjaarsgala. Al de hele week waren de leerlingen die aanwezig waren opgewonden geweest, en nu was het eindelijk zo ver. Het gala!

Professor Banning probeerde hopeloos een groot bord boven de deur te hangen, maar door zijn lengte werkte dit niet helemaal. Anderling ging naast hem staan en pakte het bord aan, wat enkele seconden later boven de deur hing. Banning knikte als een bedankje. 'Perfect.' Fluisterde hij, waarna hij de zaal weer inliep.

De zaal was nog leeg, maar hier zou snel verandering inkomen. De enige aanwezigen waren de leraren en de witte wieven, die de muziek verzorgden.

[/size]

OOC;; De plaatjes van outfits etc. van je char mogen niet groter zijn dan 200x200, tenzij je alleen de URL post.

[» Aline.]

>> Emily

Ze was heel erg zenuwachtig. Eigenlijk was ze dat steeds al geweest, sinds hij haar gevraagd had samen naar het nieuwjaarsgala te gaan. Nog steeds begreep ze er niets van waarom hij ineens wel in haar geïnteresseerd bleek te zijn. Was de boodschap die hij op dat feestje afgaf niet overduidelijk geweest?

Ze streek voor de zoveelste keer haar jurk glad. Nerveus pulkte ze aan een haarstreng die de hele dag al tegengewerkt had. Nu stak hij steeds precies de verkeerde kant uit. Al meerdere bussen haarlak waren slachtoffer geworden van haar kapsel, maar het plukje was nog steeds eigenwijs. Emily liet het plukje snel weer los, omdat ze haar kapsel er alleen maar erger op maakte. Ze pakte het kleine spiegeltje dat ze in haar handtasje had gestopt eruit, en checkte of haar make-up nog goed zat.

Oke, Emily, relax... Voor haar idee was dit de duizendste keer dat ze dat tegen zichzelf zei die dag. Toch bleek het herhalen hiervan geen vruchten af te werpen - ze hinkte steeds zenuwachtig heen en weer van haar ene op haar andere voet, voorzover dat ging met de hoge hakken die ze droeg onder haar maagdelijk witte jurk. De twijfel sloeg weer toe. Zag ze er wel leuk genoeg uit? Ze had Ethan niet kunnen vinden, en was daarom bijna hysterisch de leerlingenkamer uitgegaan, zonder zijn geruststellende woorden dat ze er écht goed uitzag. Haar vriendinnen hadden het haar wel verteld, maar stel dat jongens het heel anders zagen dan meisjes?

[/size]

[johanneke]

Karl

Karl stond nerveus in de grote zaal te wachten. Hij droeg niet vaak pakken en vond ze ook niet zo geweldig staan. Hij hopste wat van het een naar het andere been. Hij hoopte dat Emma echt zou komen. Het zou ook best kunnen dat ze alleen ja had gezegd om hem af te poeieren. Vol spanning stond hij daar te wachten op haar. Hij had een enkele roze roos voor haar gekocht, aangezien hij rode zo afgezaagd vond. Hopelijk vloekte het niet bij haar jurk ofzo. Hij speelde wat met de roos tussen zijn vingers en wachtte af. Hij keek even op de klok. Ze zou zo wel komen...

[admin.]

++Austin.

Hij haalde een paar flinke happen adem, streek vergeefs zijn witte bloes recht en zuchtte. Hoelang stond hij nou al te wachten, verborgen achter de muur? Hij wist zeker dat het moment dat Emily hem aan zou spreken, een enorme stotterbui hem zou overvallen.

Nogmaals haalde hij diep adem, sloot zijn ogen en leunde met zijn hoofd tegen de muur. Als hij het deze keer zou verknallen, zou hij zijn tweede kans verpesten. Kom op, Austin, je zal het onder ogen moeten komen. Hield hij zichzelf voor. Hij had niet voor niets danslessen gevolgd; Hij herrinerde zich de rampzalige afloop van de vorige keer nog uitstekend.

Voor de laatste keer nam hij een hap adem, zuchtte en liep om de muur heen. Het moment dat hij Emily zag kreeg hij de neiging om terug te lopen. Hij kón het niet. Hij zou het vast en zeker verknallen! Onzeker haalde hij zijn handen uit zijn zakken en glimlachte flauwtjes naar Emily.

[resego111]

Emma streek haar rood-roze jurk glad en haalde haar hand langs haar opgestoken haar. Ze was enorm zenuwachtig en benieuwd hoe karl er uit zou zien. Zou hij haar mooi vinden? Een dag of twee geleden had ze het niet voor mogelijk gehouden, nu leek het waarschijnlijk.
Emma nam diep adem en liep de grote zaal binnen. Ze keek om zich heen of ze karl ergens zag. Ja, daar stond hij, in een hoek. Had hij daar nou een roos bij zich? Ja! Emma's hart maakte een sprongetje, die was vast voor haar. Nu wist ze zeker dat hij haar niet beduvelde.
Bovendien, de roos paste perfect bij haar jurk. Misschien stak ze hem wel in haar haar, bedacht ze tevreden.
Met een enorme glimlach rond haar mond liep ze op Karl af
'Hoi...'begroette ze hem verlegen.

[» Aline.]

Ben ik te vroeg? Waar is iedereen? Net op het moment dat Emily begon te vermoeen dat het gala verplaatst was naar een andere dag, zag ze een jongen aankomen. Voor een kort moment dacht ze dat het Austin was, maar ze zag al snel dat deze jongen daar veel te groot en blond voor was. Ze herkende hem vaag, maar nam niet de moeite om zich af te vragen wie het precies was. Ongeduldig keek ze om zich heen.

En toen zag ze hem. Even werd ze bijna misselijk van de zenuwen, maar al snel verscheen een brede glimlach op haar gezicht. Ze merkte niet eens dat Austin ook heel erg zenuwachtig was, ze was te druk met haar eigen onzekerheden. Ze deed een stap naar hem toe en stootte een nerveuze giechel uit. Ze schrok bijna van zichzelf en snoerde zich snel weer de mond. 'Eh, hoi,' wist ze uit te brengen. Ze hoopte dat het er niet al te dik bovenop lag dat ze de hele nacht ervoor wakker had gelegen van de zenuwen. Ze had echt zeker geweten dat hij niets in haar zag, en tóch....

[johanneke]

''Hoi!''zei Karl enthousiast terug. Ze was gekomen! En ze zag er mooi uit...man, wat zag ze er mooi uit. ''Je ziet er prachtig uit.''zei Karl vleiend tegen Emma. Hij speelde even met de roos tussen zijn vingers. Het leek in eens heel dom om de roos te geven, maarjah aan de andere kant was het ook weer dom om met de roos te blijven spelen. ''Voor jou..''zei Karl en hij stak de roos uit. Hij hoopte zo dat hij niet dom zou overkomen. ''Zullen we?'' zei hij en hij bood haar zijn arm aan.

[admin.]

++ Austin.
Austin alde nogmaals diep adem en zocht naar iets om te zeggen. 'Hoi.' Was het enige wat hij zo snel wist ui te brengen. Hij glimlachtte flauwtjes en haalde opnieuw zijn handen uit zijn zak, die hij er van de zenuwen weer in had gestopt.

Een misselijkheid overviel hem. Hij kón dit niet! Het had hem al verbaasd toen ze ja had gezegt, maar nu bgeon hij te twijfelen. Wat als ze hem gewoon terug wou pakken voor de fout die hij gemaakt had? Wat als ze hem gewoon voor paal wou zetten? Hij slikte even moeizaam, wist zijn glimlach te behouden en mompelde 'Je ziet er- goed uit.'

++ Ron.


Reláx, Ron, denk je echt dat ze je ziet staan als je zo idioot doet? Sprakhij zichzelf toe. Even zuchtte hij, trok zijn jasje recht en liep richting de deur van de grote zaal. Hij haalde even diep adem, keek rond en kwam tot de conclusie dat Charlotte er nog niet stond. Stiekem was hij er wel blij mee; Hij zou haar in ieder geval niet kunnen laten wachten.
Met een glimlach keek hij op zijn horloge en zag dat het nog maar enkele minuten zou duren voor de deuren van de grote zaal open zouden gaan. Hij had de dag helemaal gepland, maar week nu al van zijn schema af. Even grinnikte hij en leunde tegen de muur aan.

[melien]

Mara liep rustig de trap af. Het was een nieuwjaarsgala waar ze naartoe ging. En haar nieuwe jurk stond haar weer eens perfekt. Het was een donkerblauwe jurk, gemaakt van een stof die lichtblauw glinsterde als ze zich bewoog. De jurk had een v-hals en haar rug was vrijwel helemaal bloot. Haar haar had ze opgestoken, op een paar plukken na die krullend naar beneden vielen langs haar gezicht. Beneden aan de trap wachtte ze op Thomas. Ze had geen zin om alleen de grote zaal in te gaan, Sara was naar huis, en Thomas zag ze nog niet. Haar hakken gingen verscholen onder de zoom van haar jurk die op de grond viel.

www.godivadress.com/imgs/Producten/GD803.jpg (maar dan in rood)
Elvira liep rustig de trap af. Ze had met Roc in de grote zaal afgesproken voor het gala. Het was ook behoorlijk overbodig om ergens anders af te spreken aangezien ze neit bij elkaar in de afdeling zaten. Haar hakken tikten over de stenen vloer in de hal. Haar haar had ze simpel opgestoken, ze had geen izn gehad om er lang over te doen. Met een glimlach liep ze de grote zaal in. Net voorbij de deur bleef ze staan om te kijken waar Roc was. MAar deze zag ze nog niet.

[Madjic]

((Voor kleding ik heb alle fotos in Carmens fotoboek gezet. Ik had geen zin om alles hier te posten en nu is het makkelijker vind ik XD))

Roc tikte met zijn voet mee met demuziek en tikte met zijn wijsvinger op de tafel. "Zeg eens, waarom waren we ook alweer eerder dan de andere?" Vroeg hij aan William, die aan de andere kant van het tafeltje zat.
"Omdat... we dan zeker op tijd zijn." Bedacht WIlliam snel.