|
|
Post by greenlightning on Apr 15, 2008 1:21:30 GMT 2
Miquel gromde alleen maar.
'Je hebt geen idee hoe eht voor miuj geweest,' snauwde hij tegen Xander. 'Wat denk je dat mijn vader dacht toen ik hem mijn vriendin leit zien? Hij was vol tegen relaties en toch besloot ik er vol tegenin te gaan. Misschien is mijn vader mijn vader, maar hij is ook nog een een koning. Dus misschien dat jij denkt dat jij weet waar je het over hebt'... Hij snoof minachtend,'... je hebt geen idee.'
Hij wendde zich tot Carmen en zuchtte diep.
'Misschien dat het je ontgaan is, maar ik was van plan alles tussen ons te verbreken, omdat ik het zat ben dat ik je altijd moet delen met hem. Je zei net, dat sinds dat gedoe met Voldemort, je weet dat ik de juiste keuze ben, nou hoera. Als je nu merkt dat hij weer normaal is, dna ga je mischien weer twoijfelen. Wat probeer je aan jezelf te bwijzen Carmen? Wat is eht dat je wil? Want eht spijt me, je kan niet beiden hebben.'Niet meer.'
Met die woorden liep hij achteruit van haar weg en draaide zich om. Hij liep richting de deur, waar Tyra voor hem sprong.
'Mik, toe. Dit kan je neit vragen!' Fluisterde ze, terwijl ze haar armen spreidde. Miquel keek haar vernietigend aan.
'En waarom niet? Mag ik niet voor eht eerst sinds onze anderhalf jaar lange relatie zeker weten dat ze echt voor mij kiest?' Hij sprak luid genoeg voor Xander en Carmen om het te horen. Tyra zuchtte.
'Ik... jullie moeten gewoon niet uit elkaar gaan. Dat klopt niet.' Daar gaf Miquel geen antwoord op. Hij staarde zijn zusje alleen maar aan. Lang en zwijgend.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 15, 2008 9:16:50 GMT 2
"Als je gaat geef je jou ouders, onze ouders, Voldermort en Hunter hun zin. Dan is ze terug bij af, met als extra dat ze nog een hoopje ellende is ook." Zei Xander zacht en liep naar zijn zus. "Plus..." Hij zuchtte. "Niet te geloven dat ik dit zeg, maar ik heb liever dat een of ander prinsenjoch bij haar is, dan dat geval dat niet tegen vader opkomt, die wegkwijnt omdat ze zijn liefde niet beantwoord."
Carmen keek smekend naar Miquels rug. "Ik wil jullie ook niet allebei. Ik zei toch dat ik voor jou koos, dat heb ik niet anders gedaan. En ookal veranderd Hunter naar dat wat hij was, ik kan niet vergeten wat hij heeft gegaan. De sneden die hij in mijn hart heeft gemaakt door de dingen die hij gezegt heeft, door hoe hij zich gedragen heeft. Ik dacht eerst dat hij mijn keuze uiteindelijk wel begrijpen zou, maar zowel de Hunter die ik ken als die mijn het liefste de nek omdraait. Maar dat deed hij niet en dat..." Ze schudde haar hoofd. "Dat heeft het al verpest."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 15, 2008 10:40:13 GMT 2
Tyra kon wel janken van blijdschap toen ze Miquel reactie zag. Eerst staarde hij kwaad voor zich, vervolgens liet hij zijn blik afzakken naar de grond, met zijn ogen gesloten.
Hij gaf het op.
Ze kende haar broer. Zijn liefde voor haar was te sterk hiervoor. Toen hij zich dan ook naar haar omdraaide, opende hij zijn ogen weer en keek naar haar. Op een manier die alleen hij kon. Hij trok even vragend zijn wenkbrouwe op naar Xander en schudde vervolgens zijn hoofd. Langzaam, met zijn handen in zijn zakken stapte hij op haar af en liet zich op een knie bij haar neerzakken. Hij streelde zacht haar wang en duwde met zijn duim haar kin omhoog, zodat ze hem aankeek. Het was moeilijk te geloven op dat moment dat hij pas zeventien was. Hij leek zoveel ouder...
'Daar heb je ook weer gelijk in,' zei hij zacht, terwijl hij haar gezicht onderzoekend maar liefdevol bekeek. 'Ik hoop dat je dat dit keer wel duidelijk hebt voor jezelf. Laat je toch niet chanteren door hem. Als hij zichzelf wil vermoorden... dan is dat zijn probleem. Je kan jezelf daar neit verantwoordelijk voor houden.'
Even keek hij haar alleen maar aan, maar vervolgens boog hij zich voorover en gaf haar een zachte, lieve kus op haar mond, die hij een aantal seconden vasthield.
Op een afstandje stond Tyra half te dansen, half te springen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 15, 2008 11:22:02 GMT 2
Carmen keek bewegeloos naar de grond. Ze vroeg zich af wat ze eigenlijk probeerde. Hij wilde haar blijkbaar niet geloven, hoe hard ze ook haar best deed. Ze had gewoon niet de kracht om andere te overtuigen hoe het werkelijk was.
Xander keek met ingehouden adem toe toen Miquel naar haar toe liep, iets wat zijn zus niet eens merkte. Als hij ook maar iets zou doen tegwen haar, dan was hij dood.
Carmen wilde Miquel eerst niet aankijken, maar had toen gen andere keus. Ze had de kracht niet om zich te verzetten en ze wilde dat ook helemaal niet.
"Het is ook al die tijd duidelijk geweest. Ik weet niet waar je het tegendeel vandaag hebt maar ik heb echt nooit op de manier van hem gehouden als ik altijd van jou heb gedaan. Dat m..."
Haar woorden werden gesmoord toen hij voorover boog en ze zijn lippen voelde. Ze kreeg het gevoel alsof eht weer de eerste keer was.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 15, 2008 11:40:31 GMT 2
Het maakte niet meer uit wat ze zei. Hij wilde het allemaal niet meer weten. Wat ze ahd gezegd was genoeg. Als het echt waar was... dan hoefde hij dus nooit meer te vrezen voor Hunter. Als eht waar was, dan ahd ze eindelijk beseft wat voor zak hij was. Het verwarmde hem en eht gevoel van verdriet was bijna volledig verdwenen. Pas toen hij zijn lippen weer van de hare haalde glimalchte hij.
'Dan zal ik je maar geloven. Wat kan ik anders doen? Maar het is nog steeds aan jou. Ben je nog steeds bereid om mijn koningin te zijn?'
Het oude grapje tussen hen.
Tyra wist dat ze eigenlijk weg moest gaan, maar dat had geen zin als Xander blef, dus stodn ze tegen de muur aan te glunderen. Het was fijn om ze weer samen te zien.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 15, 2008 11:46:44 GMT 2
Xander zuchtte opgelucht. Iets waar hij zich over verbaasde, want had een pokkehekel aan Miquel. Gelukkig voor hem dat hij een nog grotere hekel had aan Hunter.
"Je moet me ook geloven, toe. Ik zou niet tegen je liegen." Zei ze zacht en keek hem klein aan. Want ze voelde zich klein, maar ze groeide wel weer zacht.
"Ik ben dat altijd bereid geweest en dat zal ik ook altijd zijn. Ik heb niets meer zonder jou." Opnieuw sprongen tranen in haar ogen. Ze was hem bijna kwijt geweest en die klap kwam nu pas aan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 15, 2008 11:51:08 GMT 2
Miquel lachte even, alsof er niks aan de hand was. Hij kwam overeind. Met zijn rug recht, de wind die met zijn haren speelde en zijn plotseling vergaarde volwassen uiterlijk, gaven hem echt het het gezicht van een prins. De wind bolde licht zijn shirt op en deed zijn opens jas klapperen. Hij glimalchte naar haar en stak kalm zijn hand naar haar uit.
'Kom dan, mijn koningin. Je moet nog steeds kijken of June idnerdaad gelijk heeft. Wie weet. Misschien is de klootzak iets midner zakkerig.'
Het enge was, dat hij het nog meende ook.
Van een afstandje sleog Tyra zich tegen haar voorhoofd.
'Mik, compleet gestoorde mafkees!' Riep ze. 'Je mag dan wel doen alsof je opeens volwassen bent, maar vind je het heel erg om je dan ook zo te gedragen?'
Miquel draaide zijn half om naar Tyra, met een boos pruilmondje.
'Dat was gemeen,' mompelde hij. Tyra lachte. Dat leek meer op haar broer.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 15, 2008 12:00:57 GMT 2
Carmen pakte zijn hand en kwam overeind. "Ja, maar dat hoeft niet nu meteen." Ze ging staan en glimlachte naar hem. "Dank je." Ze besloot dat als er weer iets gebeurde zoals eerste, ze het hem meteen zou vertellen. Al zou ze werkelijk verbaasd zijn als hjet echt nog eens zou gebeuren. Ze hield te veel van Miquel en ze wilde hem voor niets en niemand in de wereld!
Ze wreef nog een keer over haar arm. De grootste pijn was weg, maar het prikte nog wel. Ze had gehoopt dat dit allemaal weg zou zijn toen ze in haar eerste jaar de tatoeage verwijdert had. Maar aan de andere kant was ze blij dat het niet zo was, want nu was Xander wel gekomen, hij had het ook gevoelt en bij hem was het teken nog best goed zichtbaar.
Ze keek even naar Xander en glimlachte. "Dank je broertje." Zei ze zacht, het voelde vreemd om te zeggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 15, 2008 12:21:54 GMT 2
Miquel lachte en trok haar tegen zich aan. Stevig en nog steeds grijnzend. Hij kon neit geloven wat hij bijna ahd gedaan. Bijna was hij haar kwijt geweest. Bijna had hij hogwarts verlaten. Maar gelukkig...
'Je bent een idioot,' zei tyra, terwijl ze zich uitrekte en knipoogde naar Carmen.
'Nou, de show is over. Als ik liefde wil, ga ik wel naar Tristan.' Met ene brede grijns liep ze weg. Miquel liet Camen half los en keek haar na. Hij sloot zijn ogen en glimalchte.
'Dank je, zus.' Meestal gebruikte hij de verkleinvorm, maar soms moest hij ermee elren leven dat zij de oudste was, al scheelde het maar ene paar minuten.
Toen keek hij naar Xander en zuchtte even licht.
'Bedankt dat je er voor mijn roosje bent.' Dat klonk toch veel natuurlijker dan Carmen...
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 15, 2008 12:27:07 GMT 2
Carmen grinnikte, terwijl Xander deed alsof hij moest kokhalsen. "He bah, wat een gezwijmel zeg. En ik ben alleen naar gekomen om van die vervloekte pijn af te komen hoor." Zei hij grijnsend en knipoogte naar zijn zus. Natuurlijk was het niet waar, maar hij moest toch iets om zijn reputatie op pijl te houden.
Carmen keek naar Miquel. Ergens verbaaste het haar dat hij niet verwonderd was door haar pijn en daardat Xander wist dat ze hier waren, dat verbaaste haar zelf zelfs!Ze keek even langs Miquel heen naar Tyra. "Hij is inderdaad een idioot, een enorme zelfs. Maar ik ben blij dat ik bij hem hoor!"
|
|
