|
|
Post by robin on Apr 21, 2008 7:49:10 GMT 2
De man achter Litha schokte enkele seconde en verlamde, de andere man had in een beweging zijn tovestok gepakt en een ondwapenings spreuk op Zed afgevuurt. In een flits zag Litha háár toverstok bij de man, deze droeg hij bij zich. Zo snel als de man de spreuk probeerde af te vuren, schoot Litha langs hem heen en ondfrutselde ze haar toverstrok terug. De man greep Litha bij haar boven arm beet, en bleef haar vast houden. ''Jullie denken dat jullie er zo gemakkelijk vanaf komen, maar néé dat hebben jullie totaal verkeerd gedacht'' je kon meerdere voetstappen door de gang horen rennen, dit galmde van alle kanten en niet snel daarna waren er meer bewakers van het St.Holisto bij het viertal. Véél weken af nadat ze mack hadden gezien en stopte. ''Jongen, luister'' probeerde de man, die ondertussen in alle macht Litha probeerde vast te houden en ook nog eens haar toverstok weg te nemen. ''je kunt beter meewerken of verdwijnen, je weet niet waar ze toe instaat is daarom is ze hier of-'' ''Zed'' schreeuwde Litha angstig, alof ze in elk moment weer in huilen uit kon barsten. De man pakte met een hand Litha bij haar strot en drukte haar tegen de muur aan, terwijl hij nogsteeds gefocus bleeft op Zed en Mack. ''of-jij beland ook hier, maar dat lijkt me geen goede oplossing dus laat ons nu maar gewoon ons werk doen en haar achter slot en grendel zetten'' Maakte hij zijn zin af. Hij kneep met zijn duim en wijsvinger Litha haar strot dicht. Litha hapte naar lucht, dat plotseling zo snel van haar werd afgenomen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 21, 2008 13:55:55 GMT 2
(Hij had eigenlijk die andere vent verlamt XD maar dat maakt niets uit, het effect is hetzelfde  ) Zed luisterde niet meer naar de man en wees naar de man. "U laat haar nu gaan! Niemand doet een vriendin van MIJ kwaad en dan al helemaal niet zo'n stuk verdriet als u!" Schreeeuwde hij woedent. "MACK!" Met het horen van de eerste letter van zijn naam, stoof Mack vol agressie naar voren. Hij sprong hoog omhoog en sperde zijn bek in de richtting van de keel van de man. Hij zou eens laten zien waarom mensen bang voor hem waren. Ondertussen dook Zed naar zijn stok, het zat hem niet lekker om zonder stok te zitten. Al had hij genoeg ervaring op blote vuist gevechten. |
|
|
|
Post by robin on Apr 23, 2008 17:29:08 GMT 2
De man die Litha haar strot dicht kneep, Litha haar wel direct los nadat Mack hem probeerde aan te vliegen. Met véél pijn en moeite probeerde hij het tegen Mack op te nemen, wat een nuttelozen poging bleek te zijn. De man schreeuwde naar de andere bewakers die verstijfd bleven staan.
Litha zakte door haar knieën ze hapte naar lucht en greep naar haar toverstok die voor de man zijn voeten lag. Ze trok zich overeind aan de muur en wankelde richting Zed, ''Zed-'' mompelde ze nog wat buiten adem, ze pakte hem aan zijn arm vast terwijl ze nog enkele seconde wankelde ''dankje..'' zij ze zacht.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 23, 2008 17:35:47 GMT 2
Zed sloeg zijn arm voor ondersteuning een beetje om haar heen en richtte zijn stok op de andere mannen. "Geen probleem, maar eerst hier wegkomen... om mijn moeder zoeken, maar ik denk nietdat ze het zo erg vind als ik niet kom." Mompelde hij en keek naar Mack. "Ik zorg dat hij stopt als u rustig meewerkt." Zei hij dreigend.
Mack beet in de arm van de man, niet speels of stoerend maar echt doorbijten.
|
|
|
|
Post by robin on Apr 25, 2008 0:25:58 GMT 2
De man probeerde mack nogsteeds los te schudden van zijn arm, mack liet de man overigens niet los alleen als Zed dat wou. De man schudde zijn hoofd, hij probeerde een spreuk af te vuren, dit mislukte helaas omdat Mack aan zijn arm hing ''mee werken met een stelletje amateurs'' probeerde de man zelf verzekerd op een hoog hartige toon. De man voelde een stekende pijn in zijn arm opkomen, waarna hij er een blik op richten. Het bleek al gauw dat Mack grote wonden in zijn arm had veroorzaakt. Hier druipte inmiddels bloed uit dat door zijn kleding heen kwam. De man gaf geen kick, hij consertreerde zich op Zed en Litha. ''Je speelt met je leven-, je kan overigens niet verwachten dat ik een geestelijke crimineel laat gaan'' probeerde de man nogsteeds op een nette toon alsof hij er niks van Mack merkte. Maar hij had wel degelijk pijn.
Litha hielt Zed nogsteeds vast, als ze hem los zou laten zou ze naar haar gevoel direct weer omvallen. Ze hielt haar toverstok trillend in haar handen deze had ze op de man gericht. ''ik ben niet gek!'' siste ze kwaad ''ik ben-, normaal'' Litha trilde nogsteeds, van een agressie die bij haar naar boven gekomen was. Ze beet op haar lip, maak hem af dan Litha dwaalde er door haar hoofd de stem leek wel eeuwige te klinken. Je kunt het best, je bent één stap verwijderd, je kunt het best nog één keer doen ''Petrificus totalus'' De man die probeerde mack van de andere man af te halen, versteende wel direct. Litha grijnste iets, waarom zou ze de andere man niet gewoon door Mack zien worden af gemaakt, dat zou zo véél meer plezier opleveren, dan dat hij denkt simpel weg van zijn pijn te ondkomen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 25, 2008 17:56:46 GMT 2
Zed grijnste. "Dat is ook een manier." Grinnikte hij en keek naar de andere mannen. "Laten jullie ons er langs?" Het was niet echt een vraag, eerder een bevel dat een beetje klonk als een vraag.
Mack had in de gaten dat me man onschadelijk gemaakt was, maar wist dat er nog wel gevaar was. Hij liet de man los en sprong vervolgens tussen de andere mannen en Zed en Litha in. Hij gromde opnieuw, maar zag er nu werkelijk gevaarlijk uit doordat zijn bek wat bebloed was.
Het zorgde ervoor dat Zed geamuseerd grinnikte, Mack leek nu echt een killer.
(Sorry, het lukt me niet om mega posts te maken)
|
|
|
|
Post by robin on Apr 25, 2008 18:26:27 GMT 2
{maakt niet uit, je kan natuurlijk ook wat bewakers overnemen}
Litha fronste, ze was totaal niet angstig meer in tegen deel haar bloed stroomde een nieuwe weg in. Ze veegde de laatste tranen uit haar ogen en hielt stand op de plek waar ze stond. Ze trilde geen seconde meer, ze huilde niet, keek niet bedroeft, ze grijnste nu alleen nog maar. Haar angstige tegenpol was weg, het einigste wat nu nog maar door haar hoofd stoof was hoe ze de rest zo pijnlijk mogenlijk om het leven zou kunnen brengen. Met ze hand had ze bedacht maar dat zou weer veelste véél tijd kosten en dat was onnodig.
De mannen tegen over Litha en Zed deden een paar stappen achteruit toen Mack voor hun sprong. ''ksst, rotbeest'' siste er al gauw een paar, ze waren bang dat kon je duidelijk zien.
''Je bent toch niet bang voor Mack?'' zij Litha spottend, die zich richting de mannen draaien. ''volgens mij willen ze ons er echt niet langs laten'' mompelde Litha, die eventjes grijnsde. ''nog een plan Zed anders kunnen we ze nu net zo goed om het leven brengen'' Vroeg Litha rustig, Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Ze had er totaal geen problemen mee om deze mensen uit de weg te ruimen. Tenslotte hadden ze haar al genoeg aangedaan.
De mannen richten hun stoken opnieuw, met trillende handen hun open gericht op Mack n niet op Zed en Litha. Blijkbaar vonden ze Mack een grote bedreiging.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 25, 2008 19:33:11 GMT 2
Zed keek verbaasd naar Litha en schuidde zijn hoofd. "Nee, ze blijven leven." Zei hij vastberaden, maar wel even van zijn stuk gebracht door haar humeur verandering. Hij keek weer naar mannen en klikte een keer met zijn tong. Waarop Mack dreigend een stap naar voren deed. "Ze zijn banger voor Mack dan voor ons... en waarom zouden ze dat ook niet zijn? Mack heeft er geen moeite mee iets te doden wat in zijn weg loopt." Hij sprak op een uiterst serieuze toon, aangezien het ook een serieus onderwerp was. Mack was wat dat betrof een soort moordenaar, maar dan normaal bij beesten die hem bedreigde.
"Nu, aan de kant!" Zei Zed bevelend en bereide zich voor om Mack volledig los te laten.
|
|
|
|
Post by robin on Apr 26, 2008 0:21:24 GMT 2
De manen hielden stug stand op de plek waar ze stonden, en probeerde met belabberde spreuken Mack uit de weg te slaan. Litha lachte iets,;''vermoord ze maar Mack'' zij ze daarna, en ze rolde met haar ogen. Alsof ze dacht dat Mack daa ooit naar zou luisteren. De mannen deden opnieuw een stap achteruit bij de elke beweging die Mack maakte, ze probeerde opnieuw spreuken uit op Mack, voor de rest hadden ze geen woord meer gesproken of gedaan, maar blijkbaar besloten ze ook niet om uit de weg te gaan voor, Zed, Litha of Mack.
Dit slaat echt nergens meer op dacht Litha, als ze hier nog langer zoude staan zouden ze hoog waarschijnlijk echt niet meer weg komen. Litha wende haar blik iets af richting de gesloten deuren aan weerzijde van de smalle gang. ''eh-'' begon Litha die Zed aanstoten ''we kunnen door ze heen rennen, ze neer slaan? of gewoon de eerste beste deuren proberen'' Litha wees naar de deuren. Als ze erdoor heen zoude rennen zou het weinig effect hebben doordat ze gang zo smal was.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 26, 2008 12:54:19 GMT 2
Zed schudde weer zijn hoofd. "Ik ga niet vluchten of zomaar een andere kant op omdat iets in mijn weg staat." Zei hij zonder zijn blik van de mannen af te wenden. Hij keek toe hoe Mack de spreuken behendig ontweek door rond te springen. Na de laatste spreuk deed Zed een stap naar voren. "Het is jullie begravenis." Zei hij en knikte nu tweemaal met zijn tong.
Znder te aarzelen of erbij na te denken stoof Mack naar voren en schoot weer naar de hals van een van de mannen.
Ondertussen wees zijn Zed zijn stok op een andere man en maakte de juiste beweging voor de spreuk. "Gommibommi!" Schreeuwde hij. Hij vond het stom om uit te spreken, maar het was wel een sterke spreuk.
|
|
)