Save me from who i am {open}

[robin]

Litha grijnste, lachend keek ze even op naar Zed. Van Zed naar Mack die de man een pijnlijke dood liet beleven. Zo zag het er in iedergeval uit, al kon Litha het maar moeilijk zien. De man vloog met een harde vaard door de smalle gang heen. Litha hief haar toverstok iets;''Sectumsempra'' Richte ze op de laatste man, één van de weinige die het lef had gehad en was blijven staan, maar het toch op het rennen had gezet. hij had met grote ogen naar zijn collega's gekeken en gedacht dat hij kon ondkomen. Litha schudde afkeurend haar hoofd en legde haar hand tegen haar heupen aan, ''Tja, jammer dan''

Litha draaide zich een half slag om naar de verlamde, en versteende mannen achter hun te kijken. ''we missen er één Zed'' mompelde Litha daarna toen ze zich had terug gedraait naar Zed.

[Madjic]

Zed floot een keer in zijn vingers voor Mack dat hij terug moest komen. Daarna draaide hij zich om naar Litha. "He wat?" Vroeg hij verbaast en keek naar de mannen. "Waren het er dan drie?" Vroeg hij uiterst verwart aan Litha.
Mack kwam terugrennen. Nu was zijn bek al helemaal rood, eveneens op zijn borst zaten rode spatten. Zodra hij zij zijn baasje was begon hij zich een beetje schoon te likken.


(sorry, ik weet verder echt niets)

[robin]

(maakt niet uit, straks ehg mogen we vast wel weer wat mensen uitmoorden >=P)

Litha schudde haar hoofd iets en hielt haar schouders op, Ze knielde iets en gaf Mack een aai over zijn kop heen, ''jullie zijn mijn grote redders''zij Litha, ze glimlachte. ''Nou waar wachten we nog op, we kunnen ons beter haaste voordat ze dit bloedbad ondekken'' Mompelde Litha, die er nogsteeds van was overtuigd dat er nog één iemand was.

Litha liep de smalle gang door, al wist ze niet zeker welke kant ze opmoest. Ze draaide zich naar Zed, ''eh-, we-, lopen wel goed toch?'' Vroeg Litha onzeker, ze begon nu toch te twijfelenen aan haar rampzalige richtings gevoel

[Madjic]

Mack had de neiging om Litha te likken, maar leek te beseffen dat dit niet zo'n goed plan was. Maar als antwoord op de aandacht kwispelde hij met zijn staart.
"We wachten nergens op." Zei hij mee hij methaar mee liep. "Eigenlijk heb ik geen idee waar we heen moeten, ik ben hem maar gevolgt." Zei hij wat twijfelend en gebaarde naar Mack. De hond had hem hierheen gebracht en zou hen daardoor ook wel weer terug naar de ingang kunnen brengen.
Mack merkte niets van de onzekerheid van de twee emsnen bij hem en trippelde ongestoord zijn weg terug.

[robin]

''handig zo hond als Mack'' Litha wreef even over haar arm heen, ''dus je bent hier niet-,'' Ze stopte even met praten en liep rustig achter Mack aan, die zijn weg aflegde door de gangen. ''Behalve dat Mack je hier na toe bracht, had je geen aanleiding om hier naar toe té komen'' Vroeg Litha wat onzeker, ze beet op haar onderlip en richten haar blik op de kale muren die zich aan weerzijde plaatst vonden, die waren ineens zo intressant. Litha wreef opnieuw over haar arm heen, het branden verschrikkelijk maar dat liet ze niet merken. Aan het eind van de gang vond zich een splitsing plaats, Litha richten nog een blik richting het slagveld nadat ze Mack verder volgde.

[Madjic]

Zed keek Litha verbaasd aan. "Nou mijn gehoor is nou niet zo goed dat ik je vanaf de ingang kon horen. En ik was hier eigenlijk om mijn moeder te steunen bij mijn oma." Zei hij verwart. "Maar als Mack je niet gehoord had... hij herkent je stem." Zei hij mee hij zijn blik afwende.
Mack voelde meestal wat hij voelde en aangezien Mack Litha nogal mocht... "Hij heeft een zwak voor je." Hij zei op gedempte toon en glimlachte zwak.

[robin]

''één zwak voor mij?'' herhaalde Litha, Litha fronste onbegrijpelijk maar trok na enkele seconde weer bij. Ze richte een blik van Zed naar Mack ''volgens mij begrijp ik wel wat je bedoelt'' Litha keek even naar het einde van bijde gangen, bij geen van bijde kon je een duidelijke beeld krijgen van de uitgang. Ze keek weer even naar Zed ''Al ben ik hardstikke blij dat jullie mij gevonden hebben'' Ze gaf Zed een vluchtige knuffel, knuffelen in een gekkehuis was nou niet echt bepaald gepast. ''Dankjewel'' zij ze daarna met een glimlach.

[Madjic]

Zed keek even een beetje nerveus naar Litha, gek genoeg Mack ook even, maar tegelijkertijd keken ze beide weer voor zich. "Anders ik wel. Niemand doet zomaar een vriendin van ons iets aan. Maar hoezo begrijp je het?" Vroeg Zed op een rusige toon.
Hij versteef even toen hij een knuffel kreeg, door totale overdondering. Hij herstelde zich snel en wreef even over zijn achterhoofd. "Graag gedaan." Zei hij wat zacht en zonder Litha aan te kijken.

[robin]

''gewoon dat-, Mack nogal aanhankelijk is tegen mij'' Ze gaf Mack ondertussen een aai over zijn kop heen, en keek vervolgens weer glimlachend naar Zed. ''Als we nog beetje opschieten kan je misschien nog naar je oma toe, ik denk wel dat ze dat zo fijn zou vinden'' Zij Litha iets zachter dan gewoonlijk. Ze staarde weer even naar de gangen, en wees omstebeurt met haar wijsvinger naar een van de gangen;''Iene miene mutten..'' ''Ik gok voor deze gang, wat denken jullie?'' mompelde ze zonder om te kijken.

[Madjic]

"Ow op die manier... Ja je hebt gelijk." Zed glimlachte en keek naar Mack. 'Zo kun je het ook zeggen.' Dacht hij kort. "Oma weet niet dat ik kom." Hij glimlachte. "Maar ze zal het inderdaad wel fijn vinden. Maar ik zal pas gaan als ik weet dat jij veilig bent." Hij keek haar doordringend aan en sprak op een toon die geen tegenspraak dulde.

Mack blafte ineens en bleef voor de andere gang staan. Hij keek richting Litha en toen de gang in waar hij duidelijk in wilde. Opnieuw blafte hij en liep even heen en weer.
"Volgens mij is hij het nit met je eens." Zed bleef stil staan en keek naar zijn hond.