|
|
Post by Madjic on Apr 22, 2008 23:27:30 GMT 2
June glimlachte kalm. "Hier mag het eigenlijk niet. Jongens en meiden moeten zelfs gescheiden, al word dit niet altijd nageleefd."
William keek geschrokt naar Myra en toen nog geschrokter naar June toen deze kalm bleef. "Ik doe wel meer dan prikken denk ik." Gromde hij toen hij weer naar Myra keek. "Ik zei toch dat ik gelijk had."
"Will, mond houden. Jij vertrouwt hem niet, maar ik wel! En jij gaat je niet druk maken over dit soort zaken." Zei June terwijl ze hem opnieuw een tuk gaf. "Sorry, onze meningen over hem verschillen nogal." Zei ze toen tegen Myra. "Maar wat de afdelingen betreft. Met de juiste contacten kun je wel in andere leerlingenkamers komen. En vrienden van ons zitten in griffoendor, die kunnen je wel helpen als je wilt."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 22, 2008 23:30:39 GMT 2
Myra glimalchte dankbaar.
'Dank je. daar ben ik erg blij mee. Maar het heeft geen haast. Er zijn nog meer mensen die ik heel graag weer zou zien. Shirie en Joey.. ik weet niet of je hen kent... Maar als je Devon kent moet dat eigenlijk wel. Ik bedoele David.'
Ze keek William vreemd aan.
'Heb ik iets verkeerds gezegd? We hebben niks verkeerd gedaan hoor. Ik bedoel, dat je dat denkt ofzo... hij was ooit misschien zo, maar hij is erg veranderd. Volgens mij ken je hem gewoon niet goed...'
Ze had een naar gevoel hierover. Het voelde echt slecht dat William zo over Devon sprak.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 22, 2008 23:34:29 GMT 2
"Ja die kennen we, die zitten ook in griffoendor geloof ik." Zei June en wist haar kalmte nog steeds te bewaren. "Let maar niet op hem. Hij is al down en... ziet nu spoken die er niet zijn."
"Ik maak nog een spook van hem!" Siste William en schropte in het water. Hij wist niet precies waarom hij nu niet naar de leerlingenkamer rende, misschien omdat hij het tegendeel wilde horen....
"Ik ken hem heel goed en Will wilt hem liever niet kennen." June keek naar de grond.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 22, 2008 23:39:21 GMT 2
Myra sloeg koppig ahar armen over elkaar.
'Zie je wel?' zei ze triomfantelijk. 'Zij kent hem en mag hem en jij kent hem niet en mag hem niet. Je moet hem gewoon een kans geven. Echt. Je hebt gewoon een heel verkeerd beeld van hem, dat weet ik zeker.'
Vana chte rhaar klonk hard en bekend gebalf. Opgetogen draaide ze zich om naar de Dingo en knielde ervoor neer, zodat hij haar gezicht kon likken. Bells blafte en sprong opgewekt heen en weer terwijl Myra cane knuffelde.
'Cane! Jij hier? Dan meot die mafkees heir ook zijn!.'
Ze stond op, met snel kloppend hart. Toen Devon de hoek om kwam voelde ze even de bekende warmte. Ze straalde toen ze zijn naam riep. Even staarde hij haar alleen amar aan, mer rende toen op haar af met een grijns van oor tot oor. Lachen dvloog ze hem om de hals.
'Dev!'
'My, jij hier?'LAchte hij en leit haar half los.' Moet je jou nou eens kijken. Miejse, wordt je echt met de dag knapper of heb ik je gewoon te erg gemist?'
\Myra lachte. 'Ja dat zeg je tegen elk meisje, smiecht!'
LAchend agf hij haar een leifdevolle kus op haar voorhoofd en trok haar stevig tegen zich aan.
'Ik heb je zo gemist,' zei hij en zei beantwoordde dat. Hij had June en William helemaal neit opgemerkt.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 22, 2008 23:44:13 GMT 2
William spande zijn spieren aan. "Geen me een rede, Flower, om niets te doen." Gromde hij zacht, zijn blik op Devon geficeert.
"Ik blijf zeggen dat je niet moet overhaasten." June slikte rillingen weg. Eerst had ze naar Devon gekeken, maar had haar blik toch afgewend. Ze vertrouwde hem, meer kon ze niet doen. En hoe erg WIll hem ook haatte, zij deed dat niet.
William sprong op. "Dan heeft hij een probleem, want dat is geen goede rede." Hij ging zo staan dat hij schuin voor June stond, alsof hij haar wilde beschermen van een aanval.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 22, 2008 23:48:47 GMT 2
Devon leit haar grijsnend los en opeens viel zijn blik op het vest. Hij staarde er even naar met open mond en keek toen semi-beledigd naar Myra.
'Die is van mij!' Zei hij, met stralende ogen. Myra stak haar tong uit.
'Die was je vergeten, stommerd. En je krijgt hem nooit meer terug. Dat krijg je ervan. Moet je maar niet alles vergeten.'
'Zo hou ik geen kleren meer over!' Lachte Devon en hij schudde zijn hoofd. 'Je jat altijd mijn spullen en dan zeg je dat ik ze vergeet.'
'je vergeet ze weer bij me terug te vragen,' lachte Myra en stak ahar tong naar hem uit. Opeens herinnerde ze zich William en June weer. Ze glimlachte naar hen.
'Ik draag meer van zijn kleren dan mijn eigen. Heelg rappig eigenlijk.
'Helamal niet grappig!' Zei Devon, nog neit steeds zijn vriendin niet opmerkend.
Cane had June echter wel herkend en sprong nu vrolijk om haar heen, hopend op aandacht.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 22, 2008 23:55:11 GMT 2
June glimlachte zwak. "Als jij het zegt." Zei ze zacht en richtte haar aandacht op Cane. "Ookal vergeten?" Vroeg ze zacht en aaide hem.
William trilde van inspanning. "Ja heel grappig." Zei hij sarcatisch en deed een stap naar voren. "Je weet dat je me nu nog meer rede geeft het wel te doen." Sprak hij zacht, hij wist niet zeker tegen wie hij het nou had. "Hey Devon..." Hij negeerde June die waarschuwend zijn naam noemde. "Weet je dat ik niet snel vergevingsgezind ben?" Hij had zijn beide handen tot vuisten gebalt. Ergens vond hij dit niet erg, hij moest zijn agressie kwijt.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 23, 2008 0:00:02 GMT 2
'WEl grappig,' lachte Myra, en kronkelde heen en weer toen Devon ahar begon te keitelen.
'Ja, lach jij maar!' grijnsde hij. 'Dacht je dat ik me dat zomaar laat zeggen? Zelfs niet door jou.'
Hij keek verschrikt op toen William hem riep end raaide zich verbaasd om. Hij trok zijn wenkbrouw op.
'Mate, als je gaat lopen zeiken, noem me dan david, wil je? Dat is voor zij die geen vrienden zijn. Maar wat moet je?'
Opeens viel zijn blik op Cane en toen op June. Er verscheen een gelukkige grijns op zijn gezicht.
'Hey, Love! Ik kon je al nergens vinden! Waarom verstop jij je?'
HIj glimalchte even naar Myra voor hij naar June toe liep. Myra keek hem verbaasd en wat sip na. Hij wist dat Devon nu een vreidnin had, maar had niet verwacht haar al zo snel te ontmoeten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 23, 2008 0:07:20 GMT 2
William wilde hem haast aanvliegen, maar was over zijn eigen benen gestruikelt als hij dat had gedaan. Want het feit dat Devon zo vrolijk tegen June deed bracht hem even zijn zijn stuk.
June keek naar Cane en glimlachte. "Oe kijk, we krijgen wel aandacht." Zei ze voor ze opstond en naar Devon glimlachte. "Moest de toen depresieve en nu boze William steunen." Ze keek naar William. "Zie je nou wel. Spoken bestaan niet."
William gromde. "Dat ze er niet zijn betekend niet dat ze niet bestaan."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 23, 2008 0:13:46 GMT 2
Devon besteedde totaal geen aandacht meer aan William. Hij sloeg zijn armen stevig om June heen en tilde haar op, zodat ze op gelijkte hoogte kwamen, voor hij haar ene kus op haar mond gaf.
'Zomaar verdwijn jij! Ik heb je gemist en ik heb je pas een dag neit gezien! Hoe kun je eht me aandoen om me eenzaam en alleen zonder jou wakker te laten worden!'
Hij grijnsde breed en keek half achterom naar William.
'Tja, je meot er zijn voor je vrienden. Over vreidnen gesproken!'
Hij nam haar bij de hand en trok haar zacht mee richting Myra, die glimlachte, maar wel met haar voeten schuivelde. Cane sprong opgewekt om zijn voeten.
'Dit is Maria, of Myra zoals wij haar noemen. Ze is een vriendin van Dragonshelter. Ik heb het wel eens over haar gehad geloof ik. Ze is die ene die zo op Shirie schijnt te lijken, al heb ik dat nooit gezien.'
Myra bloosde. 'Je hebt gelijk.. ik had me nog neit voorsgesteld..'
Ze stak haar ahnd uit, voorzichtig.
Devon alchte.
'My, dit is nou June, mijn vriendin over wie ik je heb verteld. Als jij mijn vest zat bent kan je hem misschien aan haar geven.'
Myra lachte. 'Ik geef helemaal niks terug,' zei zei ze en toen verlegen: 'Tenzij je dat graag wil,'tegen June.
|
|
