|
|
Post by Madjic on Apr 23, 2008 0:20:46 GMT 2
William deed half mokkend een stap naar achter. Hij voelde zich verraden, maar hij merkte dat dat waarschijnlijk niet door een van de mensen hier kwam.
"Hey, ik heb net nog vertelt dat jongens en meisje gescheiden zijn, loop nou geen verkeerde informatie te vertellen." Lachte June en sloeg haar armen om zijn nek. "Maar het spijt me, zal er de volgende keer aan denken." Vervolgens liet ze zich mee trekken naar Myra. "Ongetwijfelt, maar mijn hersenen zijn even... door de war." Grinnikte ze en schudde Myra's hand. Ze besloot maar niets te zeggen over haar en WIlliams gedrag van net. "Wel nee, als ik er een wil dan steel ik er wel een van hem." Zei ze teriwjl ze plagend naar Devon keek.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 23, 2008 0:25:15 GMT 2
Myra lachte. 'ja dat doe ik ook altijd. Hij is zo'n softie wat dat betreft. Hij loppt je mokkend achterna en probeert hem terug te jatten als hij kan, maar het lukt hem nooit. Het is zo grappig. Echt aan te raden.'
Ze grijnsde breed naar Devon die haar met opgetrokken wenkbrouw en geergerde glimlach aankeek. Daar moest Myra alleen maar harder om lachen.
'Sorry, Dev. Je bent zo schattig!'
Devon maakte ene pretesterend geluidje. 'Dat is het ergste wat je tot nu toe tegen me ehbt gezegd. nou leuk dat je er was, ga nu maar weer weg.'
Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek semi-beledigd weg. Myra alchte en agf hem een kus op zijn wang.
'Zeurpeit. Dan ga ik wel kijken wate r emt hem is,' zei ze, zich inbeeldend dat ze Shirie was, en de verlegen Myra.
'Dus... wat is er nou allemaal emt jou aan ed hand? Waarom kijk je zo verdrietig en boos de hele tijd? I kan me niet voorstellen dat dat allemala komt door Devon..'
Ze wierp nog ene blik over haar schouder. Devon was neit boos op haar, maar maakte wel gebruik van de ruimte die ze creeerde. Hij trok June tegen zich aan en griennikte.
'maar ze weet ook heel goed dat ik me nooit aan de regels hou,' knipoogde hij.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 23, 2008 0:33:10 GMT 2
June grinnikte maar schudde haar hoofd. "Nee, vind ik ook weer zo zielig. En straks steelt hij nog iets van mij en dat word nou ook weer niet zo op prijsgestelt." Ze bestudeerde Myra even en snapte wel waarom William zijn bedenkingen had.
Ze keek echter wel ongerust naar Myra toen ze tegen William begon, maar werd toen afgeleid door Devon. "Ow mooi zo. Dan zal ik de volgnde keer maar elke keer zeggen dat jij een uitzondering op welke regel dan ook bent." Zei ze poeslief.
William wende zijn hoofd een beetje af. "Niets, ben ongestelt nou goed." Zei hij boos, het viel hem niet eens op dat hij iets zei waar hij normaal om zou moeten lachen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 23, 2008 0:39:39 GMT 2
Devon lachte.
'Inderdaad. Op alles en altijd.' Hij grijsnde breed en keek wat bezorgd naar William en Myra. 'je denkt toch neit dat hij tegen haar uit gaat vallen he? Dat kan ze niet aan vrees ik. Dan houdt ze zich wel sterk maar dan zit ze straks te huilen... Echt een leiver meisje zul je nooit ontmeoten.'
HIj keek even anar de grond en zuchtte. Beter nu dan later.
'Er.. is een tijd geweest waarin Myra op mij viel. Dat heeft ze me verteld. Ik heb haar toen afgewezen, omdat ik bang was dat ik haar zou kwetsen. Ik wist hoe ik was. Ik heb haar later steeds weer duidelijk gemaakt dat ik niets met haar wil, omdat de vriednschap me gewoon te dierbaar is. Ik gelooof dat ze inmiddels over me heen is, maar... als er dingen zijn die close lijken.. dat zijn we nou eenmaal. Het betekend niks. In lek geval neit van mijn kant en van de hare ook niet geloof ik.'
Hij vond dat ze eht moest weten. Hij voelde er niks voor om geheimen voor June te hebben. Dat zou alleen maar verdacht over komen.
'Dan moet je chocola eten. Ik heb nog wel wat in mijn tas zitten denk ik,' glimalchte Myra. Ze was niet echt onder de indruk van zijn reactie. 'Ik snap als je het niet wil vertellen aan een vreemde, maar misschien kan ik je helpen. Ik bet betrouwbaar en als je me niet gelooft moet je maar op mijn naamplaatje kijken.'
Ze knipoogde naar hem. Ze ahd altijd al grapjes gemaakt om haar achternaam. Dat kreeg je als het letetrlijk vertrowuen betekende.
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 23, 2008 17:03:03 GMT 2
June schudde haar hoofd. "Doet hij niet, hij is niet boos op haar. Maar heeft zijn vriendin al lang niet meer gezien en dat zit hem dwars." Ze glimlachte naar Devon. "Stel je voor dat je me 3 to 4 weken ineens nergens meer kon vinden, hoe zou je je dan voelen?" Ze dacht dat Will en Devon wat dat betrof wel op elkaar leken.
Ze luisterde naar hem en glimlachte. "Hey, Will werd er boos om, ik niet. Ik vertrouw je wel, ookal hou ik mijn mond dan even." Zei ze en voegde er een knipoog aan toe. "En wie ken het je kwalijk nemen dat ze op jou vallen?"
William was niet echt geamuseerd en zuchtte lichttelijk geergerd. "Problemen met mijn vriendin en daar kan niemand me mee helpen aangezien ze van de aardbodem verdwenen lijkt te zijn."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 24, 2008 19:59:07 GMT 2
Devon zoende haar zacht en alchte toen.
'Dat weet ik wel, maar ik heb geen zin om dit soort dingen geheim te houden. Als iemand er dan achter kwam, zouden ze er vast van maken dat ik het voor je achter hield omdat het wel belangrijk is ofzo. Mensen blazen eht altijd enorm op als ze het via via horen. Jij bent niet zo, dat weet ik... maar ik wilde het je gewoon besparen.'
Hij glimlachte en bekeek haar, zoals de eerste keer en bedacht zich opnieuw hoe hij het met haar had getroffen.
Myra knikte langzaam, wat afgeschrikt door zijn botte reactie, maar weigerde het te tonen. Met een lieve glimalch zei ze: 'Dan zou je haar een uil kunnen sturen, of vragen aan vrienden van haar waar ze is. Zitten jullie in dezelfde afdeling? Misschien dat jullie elkaar daar dan kunnen treffen...' Het was goed bedoeld, al begreep ze neit wat hij bedoelde met "van de aardbodem verdwenen".
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 24, 2008 20:20:14 GMT 2
June knikte begrijpend. "Dank je, dan. Maar zoals je zegt luister ik daar niet zo naar. Ik hoor het dan liever van dat persoon zelf voor ik me helemaal in roddels ga verdiepen." Ze verzweeg maar even dat ze als het om Devon ging meestal wel met gespitste oren rondliep, maar meestal reageerde ze er dan niet op of schoot ze juist in de verdediging.
Ze zag zijn blik en blooste een beetje. "Wat?"
William zuchtte opnieuw. "Dat is dus al geprobeert he. En ik zit in dezelfde afdeling.... June slaapt zelf in dezelfde slaapzaal! Maar duie heeft haar niet eens gezien!" Riep hij wanhopig en stampte boos met zijn voet op de houten steiger.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 28, 2008 17:28:25 GMT 2
Devon grijnsde breed en schudde zijn hoofd.
'Helemaal niks hoor,' zei hij opgewekt, terwijl hij nog steeds naar haar keek en een gevoel van warmte en bijna onbeheersbaar verlangen zich meester van hem maakte. Het was altijd zo als hij haar zag, maar nu zelfs nog meer. Hoelang geleden had hij zo naar haar gekeken? Hij wist het niet meer, maar nu bonsde zijn hart als een gek.
Myra beet even op haar lip.
'Dus.. ze is gewoon weggegaan, zonder iets te zeggen? Dat is... erg vreemd. Ging het wel goed tussen jullie? En emt haar zelf? Het lijkt me niets voor iemand om gewoon weg te gaan..'
Ze herinnerde zich dat Shirie dat ook graag deed, maar dat was anders. Die dacht er meestal toch uiteidnelijk wel aan...
|
|
|
|
Post by Madjic on Apr 28, 2008 18:15:56 GMT 2
June werd alleen nog maar roder en wende haar blik een beetje af. "Jaja." Zei ze met een zachte stem. Ookal keek ze niet naar hem zag ze zijn blik wel voor zich. "Nouhou." Zei ze lachend en keek hem weer aan. "Zelfs als ik niet naar je kijk zie ik je nog kijken, zie ik je nog voor me. Je staat in zijn netvlies geprint." Het was eigenlijk alles behalve erg dat dit zo was, dat liet ze dan ook in haar stem horen.
Hij wilde schreeuwen, iets schoppen, iets stuk maken. Hij keek even naar Myra, maar gaf het toen op. "Nee het ging juist geweldig." Zei hij met een zucht en nu veel rustiger. "Daarom snap ik er juist niets van, dit is niets voor haar."
|
|
|
|
Post by greenlightning on Apr 28, 2008 18:54:44 GMT 2
Devon lachte en trok haar tegen zich aan.
'Nou vooruit. Ik stond je gewoon te bewonderen. Mooi zoas je bent... en helemaal van mij. Dat wilde ik gewoon weer voor me zien. Ik heb je toch een tijd moeten missen!' Zo lang was het niet geweest, maar het had gevoeld als maanden. Nooit had hij verwacht dat hij een meisje zo zou gaan missen... Maar natuurlijk was |June ook geen gewoon meisje. Ze was zijn meisje.
Myra knikte langzaam knikte Myra en legde toen zacht en voorzichtig een hand op Williams schouder.
'het spijt me echt voor je. Ik snap dan ook neit waarom ze neit reageerd. Wat denkt zo iemand? Waarom zou je je vriendje die zoveel van je houdt in de steek laten?> Ik begrijp haar echt niet. Misschien was ze bang? Of...' Opeens ahd ze ene gedachte die ze neit durfde uit te spreken. Stel dat eht meisje helemaal niet meer terug kwam?
|
|
