Breakfast and a little fight. (open/voor iedereen)

[Ridje]

Na Kyra's woorden grijnsde Tim even waarna hij het al voor zich zag hoe Cyvix het hoofd van Illias had. Kort lachte hij even maar keek dan weer naar Kyra en knikte dan als bedankje voor het feit dat ze hem beschouwde als een van de mensen die haar kende. Toen hij Cyvix haar taal hoorde siste hij kort en onhoorbaar en draaide zich naar Kyra en keerde Cyvix dus de rug toe. "Kom Kyra we gaan, deze Wacko verdient onze aandacht niet." zei Tim dan waarna hij een arm om Kyra haar schouder sloeg en haar mee nam richting de tafels. Voordat ze daar echter waren hoorde Tim Cyvix weer en vergat even dat hij met Kyra was en draaide zich weer om waarna hij kwaad naar Cyvix keek. "De enige die Kyra lelijk vinden zijn de meiden die jaloers zijn en de jongens die te laf zijn of zijn gedumpt door haar of de gekken. Dus Cyvix bij welke groep hoor jij? Want 2 van die groepen passen precies bij jou." zei Sawyer dan en hij keek Cyvix aan. "Je bent gek. En dat was geen bedreiging maar een waarschuwing. Jij bent het niet waard om mee te vechten. Daar heb zelfs ik geen tijd voor." zei Sawyer dan.

[greenlightning]

Kyra kon enkel op haar lip bijten en haar neus ophalen om niet opnieuw in een onbeheersbare lachbui uit te barsten. Ze vreesde dat ze dan wel werkelijk een mes door haar nekslagaders zou krijgen en dat vond ze toch iets minder. Al bleef het grappig. Ze schudde haar hoofde en haalde diep adem, nog steeds op haar lip bijtend, geluidjes makend die half huilend, half lachend waren. Eigenlijk was dit meisje ent als Illias. Ze haatte beiden, maar ze waren allebij zo vreselijk vermakelijk, dat ze het toch wel prettig vond om bij ze in de burut te zijn. Ze zou graag gepaste en rake opmerkingen willen maken, maar haar stem liet haar in de steek. Haar buik deed werkelijk pijn van het ingehouden lachen.

Haar hart maakte meerdere salto's toen Tim het opnieuw voor haar opnam. Ze wenste dat ze hem kon omhelsen en vertellen hoe ze hemb ewonderde en heoveel gevoelens ze voor hem had, maar zelfs als ze alleen waren geweest had ze het waarschijnlijk niet gedurfd. Ze liet zich gewillig door hem meenemen en voelde warmte bij zijn hand op de hare. Toen hij zich omdraaide, en Cyvix uitschold, kon ze het niet helpen en gaf ze hem een zachte kus op zijn wang.
'Laat haar maar. Ze is je tijd niet waard. Sommige mensen zullen nooit inzien dat ze meelijwekkend zijn. Op deze manier smeekt ze om aandacht. Precies zoals ze krijgt in die freakshow. Mensen die haar afschuwelijk, afstotelijk en zielig vinden. Ze p[robeert het uit bij ons. Ik denk dat we goed genoeg zijn geweest als publiek, nu mag ze nieuwe zoeken. Ik heb het wel gehad.'
Ze keek hem in de ogen, nog steeds neit helemaal beseffend wat ze had gedaan, al maakte haar hart overtoeren.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Cyvix liet haar hoofd zachtjes naar voren kantelen waardoor haar haren voor haar gezicht gingen hangen en ze razend naar het koppeltje keek. Allereerst had ze het amusant gevonden, anders dan Illias die liever de benen nam dan met Kyra en Tim op te trekken maar ze moesten de freakshow er niet bij betrekken. Dat was haar familie, haar thuis, haar plek waar ze was uitgesloten omdat Mallemour haar daar te 'normaal' voor vond. Ze balde haar vuisten tot haar knokels wit zagen en stapte daarna op Kyra af. Ze ging net voor het meisje staan en probeerde in een snelle greep haar hals vast te grijpen. Niet zozeer om haar te pijnigen, hoewel dat een prettige bijkomstigheid zou zijn, maar eerder om haar te doen luisteren. Ze wendde haar blik even naar Tim en haalde daarop haar toverstok uit haar mantel. Ze mocht dan niet supergoed zijn in bezweringen buiten de genezende spreuken maar ze zou zich nog wel kunnen verdedigen en desnoods had ze nog altijd haar troef maar die hoefde ze hopelijk dit jaar niet te gebruiken.
"Zoals ik al gezegd had, onnozel wicht..." lispelde Cyvix tussen haar tanden door. Het kon haar niet schelen of ze Kyra nu aldanniet in een klemgreep had. Het meisje zou weten waar het op stond. "Je zegt niets over dingen waar jij niet vanaf weet! Mijn thuis, de freakshow, gaat niet alleen om meelijwekkende wezens. Die zíjn er namelijk niet! De sterkste karakters zal je dààr vinden! Het gaat om mannen en vrouwen met unieke talenten en unieke uiterlijkheden. Mensen die zijn uitgesloten door deze corrupte maatschappij omdat ze niet in het 'perfecte' plaatje passen hoewel ik niet begrijp waarom ze zo een feeks als jij ertoe zouden laten. Misschien omdat je achternaampje dat goedmaakt?" gromde het Roemeense meisje op een dierlijke toon. Plots begon ze te lachen en te hinniken zoals een hyena dat zou doen en wierp haar hoofd in haar nek. "Jij bent meelijwekkend, kindje... Wie schuilt hier onnozel achter de naam van haar pappie? Wie schuilt haar ware, zielige zelf achter een schoon stuk vlees dat ze verkoopt aan de laagstbiedende? Ik niet. Nee, ik verschuil mezelf helemaal niet. Ik verschijn zoals ik ben en als ze daarmee niet kunnen leven is dat hun zorg. Maar jij past je aan om te worden geaccepteerd. Bang dat je uitgesloten zou worden eenmaal ze doorhadden dat je net zo gewoontjes was als zij." ging ze verder terwijl ze soms hikte van het lachen. Ze haalde de foto van haar broer tevoorschijn en duwde die onder de neus van Kyra.
Het toonde haar broer zoals hij werkelijk was. Hij zat gehurkt in een weide met bloemen met ontbloot bovenlijf en glimlachte naar de camera. Hoewel hij kalende plekken op zijn hoofd had en zwerende bulten op zijn schouders en rug vertoonden om nog maar te zwijgen over de kleine varksensoogjes en lange slagtanden die uit zijn mond groeiden. "Kijk, dat is mijn broer. Zie je?! Hij heeft niets.. Geen mooi lichaam, is niet rijk, heeft geen belangrijke achternaam en is ook niet van de slimsten. Het enige dat hij nog overheeft is levenservaring en een vriendelijk karakter. Dàt noem ik geen 'Wacko' of 'Freak'... Hij is veel meer waard dan jij, feeks. Schoonheid, geld en achternamen zijn vergankelijk... Je karakter niet. Je kan het de hele wereld wijsmaken, mormel, maar jij kan niet van iemand houden. Je zal zien de relatie die je aldanniet met dat langharig creatuur opbouwt zal niet blijvend zijn..." Ze kreeg pretlichtjes in haar ogen wat haar een maniakaal uiterlijk gaf.

[Ridje]

Tim keek kort naar Kyra en had waarschijnlijk verbaasd gevraagd waarom ze hem een kus had gegeven en mischien had hij zelfs wel gebloosd. Alleen zou niemand dat nu weten aangezien Sawyer te druk was met de plotselingen acties van Cyvix. Toen hij haar ene hand richting Kyra's hals zag gaan en haar andere hand met toverstok op hem af zag komen greep Sawyer snel zijn eigen toverstok en richtte die snel op Cyvix. "Het maakt mij niks uit over er sterke karakters zitten in dat freakcircus van je of dat ze allemaal net zo gestoord zijn als jij Cyvix, maar je blijft van de normaale mensen af hier. En nu al hellemaal van Kyra, anders zal ik je eens kennis laten maken met een spreuk die zelfs jullie freaks niet kennen." gromde Sawyer dan kwaad waarna hij zijn Toverstok nog steviger vasthield. Kwaad keek hij naar Cyvix en hield elke beweging in de gaten.

"You don't get it at all do you? Wij hoeven niet te schuilen achter namen en geld. Omdat mensen weten hoe wij zijn. Dus alles wat je nu uitkraamt slaat nergens op. Je luisterd niet ook volgens mij want Kyra heeft net al gezegd dat ze zich alleen anders gedraagd tegenover jullie soort. Dus als je nu niet snel weg gaat en je muil houdt dan zorg ik ervoor dat je nooit meer terug gaat naar die freaktent." gromde Sawyer geiriteerd en woedend. Hij was nu echt kwaad en Cyvix kon maar beter bij Kyra uit de buurt gaan voordat hij echt een spreuk zou gebruiken die Lupos waarschijnlijk niet eens kende. Zijn blik was nu ook volledig op Cyvix gericht. "En of Kyra van iemand kan houden of niet zal ze waarschijnlijk zelf wel uit zoeken en als wij een relatie zouden krijgen zullen we ook zelf wel kijken of het blijvend is of niet want zo ver als dat ik weet heb jij daar niets mee te maken." zei hij dan.

[greenlightning]

'Als je niks hebt, is het makkelijk om ervanuit te gaan dat mensen die alles hebben zich erachter verschuilen,' zei kyra kalm, terwijl ze zich omdraaide. Ze mepte met een enkele slag Cyvix hand weg. Haar ogen hadden een blik die ze in jaren neit meer hadden getoond. Dit was geen woede meer. Er was geen woord dat de diepe haat kon omschrijven die het meisje op dit moment voelde. Ze vroeg zich af waarom Cyvix nog neit dood was. Blikken konden niet doden, maar als je zoveel haat uitte...
'Ik heb persoonlijkheid, geld, uitelrijk, talent en een naam. Dat geldt voor mijn broer en zus, voor Tim en nog vele anderen. het feit dat jij niks hebt, maakt je trots op iets waar je je diep over zou moeten schamen. Jij bent trots op een monster van een broer, je bent trots op een elven dat geen elven is, je bent trots op een toekomst die geen toekomst is. je ziet de wereld neit zoals die werkelijk is. Misschien wordt het dan maar eens tijd dat ik je uit je lijden verlos.'

Ze had niet door dat ze haar toverstok had getrokken toen ze deze op Civyx richtte, net zomin als ze emrkte hoe haar nagels zich in het zachte vlees van haar hand boorden. Een kilte maakte zich van haar5 meester. Dit was niet zoals de keer dat ze doodleuk een man vermoordde in de geheime gangen. Dit was anders. Dit was de vol om te genieten van haar lijden. Ze moest neit dood, ze moest smeken om genaden. Ze moest haar ongelijk schreeuwen voor de gehele wereld. Ze moest toegeven wat voor monster ze was. Ze moest...
Kyra's lippen krulden zich om, tot iets wat het meeste om een grimas leek. Ze sprak de spreuk in stilte uit. Haar sterkte spreuk, waar ze als vijf jarige haar vader mee had vervloekt.
Imperius, sprak ze in haar hoofd en voelde hoe ze de macht overnam. Het deed er niet toe hoe sterk Cyvix was, nog nooit was iemand aan deze vleok ontsnapt.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Cyvix keek Kyra uitdagend aan. Ze was er niet ver meer van verwijderd om zichzelf 'los' te laten en haar andere zelf te tonen. Haar bloed kookte gewoon voor dit meisje. "Je bent trots op jezelf? Jij bent trots op jezelf? Laat me niet lachen." klonk haar stem dan kil en afstandelijk op een toon waarvan de meeste mensen kippenvel van zouden krijgen. Cyvix ontblootte haar tanden een beetje en stootte een beestachtig gegrom uit, hoewel het zacht was was het nog steeds hoorbaar. "Je begrijpt het écht nie-... HOU JE BEK JIJ!" tierde ze opeens richting Tim en wees met mes naar Tim terwijl ze de toverstok nog steeds op Kyra hield. "Ik praat, godverdomme, niet met creaturen zoals jij. Dus jij moet godverdomme je vuile herpessmoel houden voordat ik hem eraf snij, ja?! En over onze deal? Vergeet het maar lekker. Ik ga je niet langer je werk verlichten zodat jij míjn winst kan opstrijken! Maar goed, poppemie... Waar waren we gebleven?" gromde Cyvix die met de minuut een grovere vocabulair erop nahield.
Net op het moment dat ze weerom iets wilde zeggen voelde ze een steek door haar hoofd gaan. Ze liet het mes en de toverstok vallen en greep naar haar slapen alsof ze een hevige aanval van migraine kreeg hoewel ze dat helemaal niet had. Het Roemeense meisje voelde daarop hoe het lichter werd in haar hoofd. Toen het eindelijk weer voorbij was probeerde ze iets te doen maar ze kon niets. Ze stond daar gewoon te ademen en te knipperen maar ze kon niets doen. Zelfs haar ogen gaven geen emotie meer weer. Cyvix raakte in een lichte paniek maar joeg zichzelf daar al te snel weer uit. 'Een verboden vloek? Smerige teef... Ik zal eens laten zien wie de alphateef is later... Dat ze maar uitkijkt!' dacht ze hoewel ze niets kon doen en haar lichaam en stem als een marionet in de handen van Kyra lagen.

[Ridje]

Tim grijnsde om Kyra's woorden en knikte dan als bevestiging. Toen Cyvix tegen hem tekeer begon te gaan gromde hij kwaad, "Als ik al een creatuur ben wat ben jij dan ongemanierde trut. En ik had toch al geen zin om met zo'n gestoorde freak te werken, ik hoop dat je gelukkig bent met die achterlijke drol die je broer noemt want veel beter zal je wel niet krijgen aan vrienden of familie. En als je nog een keer zo een actie uithaalt zal ik er persoonlijk voor zorgen dat niet alleen jij maar ook die zottentent wordt vernietigd." gromde Sawyer dan met de zoveelste bedreiging. Toen hij nog eens na dacht besloot hij echter dat hij maar beter zichzelf,Kyra en al de andere Zwaderaars plus de wereld kon ontdoen van deze gek. "Iratiu.." begon Sawyer maar voor hij zijn vloek kon af maken zag hij de vreemde blik in Cyvix' ogen, waarna ze haar mes en haar toverstok liet vallen. Verbaasd keek Sawyer van Cyvix naar Kyra en grijnsde dan. "Je bent sneller dan ik dacht Kyr." zei Tim dan met een glimlach waarna hij haar even aankeek. "Wat heb je eigenlijk gebruikt. Een verlam spreuk?" vroeg hij dan. Hij had geen idee dat Kyra een verboden vloek had gebruikt. Niet dat hem dat wat uit zou maken.

[greenlightning]

Teef nog wel', beantwoordde Kyra de gedachten van Cyvix met een glimlach. Ze was een indringer in diens geest en verstond alles letterlijk. Er was niks veilig als Kyra daar zat, maar het meisje zocht nergens naar. Ze wilde niks weten over dit meisje. Ze wilde haar enkel kwellen, zo pijnlijk als mogelijk. Of in de eerste plaats, zo vernederend als mogelijk.
je hoeft het niet te vinden of in te zien van jezelf, zolang de rest van de wereld maar denkt van wel, hoonde Kyra opnieuw in gedachten. Geen zorgen hoor, Ugly, je hoeft het niet helemaal zelf te doen. Ik heb je wel. Zeg het maar, op je leifste, meest verontschuldigende manier: Ik ben het walgelijkste wezen op deze aarde, jullie tijd niet waard. Het spijt me dat ik zelfs maar ruimte inneem. Vergeef me, oh eerwaarde Zwads. De woorden waren geen tekst, maar een bevel dat sterker was dan het kloppen van het hart. Het viel niet te onderdrukken. Als het tegenhouden van een dolle stier. En Kyra wist het. Ze genoot zo danig van deze ervaring dat het vreemde gevoelens opriep, waarvoor ze dankbaar was dat het lezen van gedachtes en gevoelens maar een kant op werkte. Als Cyvix wist wat voor vreemde en verwarrende gevoelens er nu door het zwad meisje heen raasde...

'Ze is ook een ongemanierde trut, of jij nou een creatuur bent of niet,' glimlachte Kyra naar Tim. Ze was gewent om dit dagenlang vol te houden. Het bevelen, het odner controle houden en gewoon alle dingen doen die ze normaal deed. Het was even eenvoudig als ademen. Het ging prima, tot je erbij na ging denklen. Dat voorkwam ze dan ook.
Ze lachte om zijn opmerkingen over haar broer en voelde een warmte, die alle andere gevoelens overnam. Ze knipoogde en legde haar vinger voor haar lippen.
'Sst, niet zo hard, gekkie. Stel je voor dat iemand nog denkt dat ik haar in mij macht heb of zoiets.'
Het was subtiel, maar waarschijnlijk duidelijk genoeg. Niemand die mocht weten van deze spreuk, want dan kon ze haar dagen op Hogwarts wel gedag zeggen.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Als het had gekunt had Cyvix haar ogen versmalt uit pure frustratie maar zelfs dat werkte niet meer. Het enige wat ze nog kon doen was denken met een vreemde persoon die zelfs haar gedachten kon lezen. Ze moest voorzichtig zijn om haar wraakacties niet nu al te plannen gezien Kyra die maar al te makkelijk zou kunnen zien maar haar wraak zou zoet zijn. In haar gedachten had ze een smerige grijns op haar emotieloze gezicht. Het kon haar maar weinig schelen of ze zichzelf nu belachelijk zou maken of niet. Cyvix was niet bepaald de persoon die veel om de mening van anderen gaf. Ze deed wat ze leuk vond en meer niet. Daarbij kon ze later zichzelf er nog onderuit praten door te zeggen dat het een melodramatisch toneelstukje was ofzo.
Maar hoe ze het ook draaide of keerde. Het deed meer pijn om zo te moeten toegeven aan de wil van Kyra dan wat dan ook in de wereld. Cyvix haar gezicht veranderde naar een zielige en schuldige blik voordat ze zich duidelijk gedroeg als een underdog. "Ik ben het walgelijkste wezen op deze aarde, jullie tijd niet waard. Het spijt me dat ik zelfs maar ruimte inneem. Vergeef me, oh eerwaarde Zwads." sprak ze met een stem dat het haar echt speet hoewel ze van binnen kookte van woede. "Jij vuil scharminkel! Volgende keer ram ik die kop van je met mijn blote vuist!" Cyvix was duidelijk haar controle over alles kwijt en dacht de meest vreemde dingen hoewel er een kern van waarheid in zat. Kyra zou er niet ongestraft mee wegkomen. Dat was zeker voor Cyvix. Al moest ze haar carrière op Zweinstein ervoor opgeven.

[Ridje]

Verbaasd keek Tim Kyra aan en dacht even na over haar woorden. Toen hij nog eens naar Cyvix keek en dan haar woorden hoorde grijnsde hij kort. Hij had door wat Kyra had gedaan en vond het waarschijnlijk een goede manier om Cyvix te pijnigen in een bepaalde manier want hij lachte kort en grijnsde daarna. 'De Imperius. Gevaarlijk om zomaar te gebruiken in het bijzijn van zoveel anderen, maar het is ook wel effectief.' dacht Tim dan en hij keek naar Kyra en glimlachte. Als ook maar 1 iemand dit hoorde zou Kyra waarschijnlijk van school worden gestuurd, niet dat hij dat zou laten gebeuren. Desnoods zou hij zeggen dat hij het was in plaats van Kyra, maar voor zover hij wist zag hij niemand die echt goed op hun lette dus niemand die het door zou hebben.

Stil grijnsde Tim nog steeds en keek weer naar Cyvix. "Eigenlijk zouden we haar iets moeten laten doen, zorgen dat ze punten aftrek krijgt van de Pufjes of misschien dat ze iemand kan aanvallen." mompelde Sawyer zacht genoeg zodat zowel Kyra als Cyvix het hoorde. Hij zou het niet echt laten gebeuren vanwege de risico's die daar aan vast zaten maar het was wel een leuk idee dat Cyvix nu misschien wel bang was voor de macht die Kyra over haar had, ze kon nu eigenlijk alles met Cyvix doen.