|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 13:23:46 GMT 2
"Prima" antwoorde Scott met een lichte botheid in zijn stem, en keek kinderachtig en strak voor zich uit. Hij zou nu niet Cyvix haar zin geven, maar gewoon door blijven gaan tot hij misschien flauw zou vallen. Hij hoopte dat het tijdens toverdranken was, want dan kon hij daar ook weer weg. Hij werd daar sowieso al snel misselijk door de doordringende damp van toverdranken. Hij keek even op toen cyvix haar bord begn vol te laden en voelde een hongergevoel opkomen. Dat was het gevoel waar hij op had gewacht, want om de een of andere vage reden hield hij daar van. "Geen zin?" vroeg hij opgewekt toen Cyvix het bord weer wegschoof.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 13:41:24 GMT 2
Cyvix hield haar koppigheid vast. Ze zou niet tegen Scott gaan spreken al zou hij nog sterven van de dorst langs haar, zo redeneerde ze nu maar ze wist dat haar woedeuitbarstingen tegenover Scott meestal niet langer duurden dan een uurtje. Toen Scott weer tegen haar sprak kon ze een lichte grijns niet onderdrukken. "Uw façade ontneemt mij iedere drang naar levensmiddelen." kaatste ze terug. Als ze irritant was maar nog steeds een gevoel voor humor had aapte ze soms Scott na met zijn moeilijke woorden. Langzaam keek ze weer naar Scott en schudde met haar hoofd waardoor haar haren zachtjes met de beweging meedeinden.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 17:54:34 GMT 2
"Laten we maar hopen dat een van ons het overleeft, anders gaat het wel heel leeg worden in de leerlingenkamer. En dat zal zeer teleurstellend zijn, neem ik aan" ging hij dan door, maar liet nog steeds niet een poging zien van eten. Het was ook heel verschillend. Soms propte hij zich vol en soms had hij periodes als deze, waarin hij niks wou. Verschillende 'psychiaters' waar hij heen was geweest, dachten dat hij het deed om zichzelf te straffen maar zelf was hij ervan overtuigd dat hij het deed om de wereld te straffen, maar hij had geen idee hoe dat dan in zijn werk moest gaan.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 18:03:36 GMT 2
"Leeg? Niet meteen leeg maar wel stil en normaal." verbeterde Cyvix Scott dan en keek wat levenloos naar het eten dat ze had opgeschept. Ze schudde met haar hoofd weerom en rekte zichzelf eventjes uit voordat ze weerom rondkeek. Iedereen was aan het eten, praten, drinken of aan het lezen buiten zij en Scott weer. De vreemde eenden in de bijt. Langzaam stond Cyvix op en zuchtte enorm diep. Ze zag weinig nut om daar te zitten voor zulke bergen eten terwijl haar maag zich omkeerde bij de aanblik eraan. Er was helemaal niets meer van haar honger te bespeuren. Nadat ze enkele stappen had gedaan bleef ze even staan en keek weer terug naar Scott. Hij zou waarschijnlijk weer erg vermageren na een tijdje. Maar lang zat ze niet in gedachten verzonken. Ze hoorde het geluid van een duif en slaakte een kort gilletje voordat ze haar hoofd bedekte met haar handen. Pas toen had ze door dat enkele zwadderaars weer met haar aan het spotten waren . Agressief beet Cyvix op haar lip zelfs toen ze wat bloed proefde stopte ze niet met bijten op haar lip.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 18:27:45 GMT 2
Scott had eerst niet door dat Cyvix was opgestaan en kalkte met een dreuzelpen een tekst op zijn handpalm. Ook iets om zijn maag af te leiden van het geuren van de eten.
With the birds I share this lonely view
Hij stond net op het punt nog iets erachter aan te schrijven toen hij zag dat Cyvix niet meer naast hem zat, en volgde gedwee haar voorbeeld. Ook al was ze boos op hem omdat hij weigerde te eten, hij was niet boos op haar. Waarom zou hij boos moeten zijn? Met een brede grijns ging hij naast haar staan en wierp een blik op de lachende zwadderaars, die hun eigen grapje erg geslaagd vonden "Trek je je er iets van aan?" zei hij, in plaats van : trek je er niets van aan. Maar Scott was meer het type van het vragen stellen.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 18:36:34 GMT 2
Cyvix staarde Scott duidelijk geërgerd aan en schudde haar hoofd terwijl ze met haar ogen rolden. "Nee, ik vind het amusant om te gillen als een meid als iemand een achterlijke duif nadoet... Tuurlijk trek ik me het aan dat die walgelijke schepsels me kunnen laten gillen door enkel een rotbeest na te doen." beet Cyvix naar Scott maar alsnel had ze er spijt van. Hij deed wel vaker van die vreemde dingen en keek eventjes weg van hem. "Sorry. Ik moest het niet afreageren op jou." kwam er al mompelend uit voordat ze weerom wegstapte. Ze had nauwelijks door dat Scott haar eigenlijk was aan het volgen. Voor haar leek het eerder dat hij gewoon op hetzelfde moment ging vertrekken.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 18:51:35 GMT 2
"nee, dat hoor je niet te doen. Want wat heeft Scott dan fout gedaan? Niks". Hij deed zijn armen over elkaar en staarde even in de verte, alsof hij verdwaald was, maar leek dan plotseling weer bij positieven te komen en glimlachtte even bemoedigend naar Cyvix alsof zij degene was die steun nodig had, en dat zij de gene was die zichzelf momenteel aan het uithongeren was. "Het zijn maar vogels" voegde hij er dan aan toe "Oorspronkelijk afkomstig uit Azië, en Azië is een mooi werelddeel toch? Het is er in ieder geval schoon"
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 19:02:03 GMT 2
Cyvix knikte zachtjes toen ze Scott weer hoorde praten en knikte zachtjes. "Scott heeft wel niets gegeten. Maarja, je lichaam zal het ooit wel overwinnen van die koppige kop van je.. Hopelijk. Anders sleep ik je mee naar Mevrouw Plijster of anders bind ik je vast en voer je tot iemand me stopt met geweld." zei ze met haar gewoonlijke glimlach.
Pas toen ze Scott over de duiven hoorde praten keek ze weer op. Haar nekhaartjes gingen overeind staan en kippenvel vormde zich over haar hele armen toen ze dacht aan die vreselijke wezens die haar zoveel angst inboezemden. "Het zijn wat ze zijn en in mijn ogen zijn het walgelijke, irritante beesten die neergeknald moeten worden als ik ze zie." gromde ze daarop en kruistte haar armen over elkaar voordat ze de gedachtes over duiven probeerde weg te duwen en aan iets anders wou gaan denken. Maar haar enige vraag was aan wat?
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 20:08:10 GMT 2
"Madame Plijster heeft d'r maag vol van mij en alles wat ik uithaal, dus dat lijkt me niet zo'n goed idee. Ik ga voor plan 2, maar dan zul je me eerst nog te pakken moeten krijgen, en ik zal verzet plegen" redeneerde Scott vrolijk alsof ze het over een nieuwe bezemsteel hadden, of iets anders luchtigs. Maar het ging om Scott en diens eetproblemen.
"en weer waren er 20 duiven minder dan gister" zei hij dramatisch en wreef over zijn hoofd "naarmate jij de 30 bent gepasseerd is de duif een bedreigde diersoort geworden"
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 20:13:34 GMT 2
Cyvix kon het niet laten om vrolijk te glimlachen. Scott zijn vaagheden maakten haar altijd vrolijk terwijl de meesten hun wenkbrauwen maar bedenkelijk optrokken. Ze schudde haar hoofd al grijnzend voordat ze de drang verlegde om hem te omhelzen. Ze was niet meer boos op hem en het leek alsof het hele gedoe in de Grote Zaal nooit gebeurt was. "Verzet plegen? Niet als ik je een slag op je kop geef en je vastknoop als je bewusteloos bent." grinnikte ze daarop en ging weer langs Scott lopen. Ze kon enkel hopen dat het maar weer zo een fase was waar hij uit moest komen. Maar in die tijd zou ze ook niet eten, hield ze zichzelf voor maar ze moest het wel nog volhouden.
"En daar ben ik blij om." grijnsde de Roemeense daarom voordat ze uitbundig lachtte en haar arm om Scotts schouders sloeg in een vriendschappelijke manier. "Bedreigde diersoort? Tegen die tijd zijn ze uitgestorven!" kakelde ze van het lachen en voelde hoe haar lach langzaam versterkte tot de gewoonlijke hyena-lach van haar. Een irritante tic die ze had aangeleerd van haar broer.
|
|
