|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 10:09:48 GMT 2
Even leek het nog dat hij een poging ging doen om het kleffe stukje brood, dat daar eenzaam op het witte bord lag, in zijn mond te doen, maar uiteindelijk liet hij zijn vork met een kletterend geluid op het porselein neer komen. Een paar mensen keken verstoord op, opgeschrikt uit hun dagroutine : namelijk eten, drinken en nog wat eten, maar toen ze zagen dat het weer eens Scott was, die zo nodig de aandacht naar zich toe moest trekken, bogen ze zich fluisterend over zijn eten en waren het hele voorval even later al weer vergeten.
Zwijgend staarde hij naar zijn bord en sloeg zijn armen over elkaar, en drukte het tegen zijn maag, die nu een rommelend geluid maakte als teken dat het toch echt voedsel nodig had. Hij had nu al deze dag niks gegeten, tot de lunch, en wist zeker dat hij nog wel verder door kon gaan in zijn eenzame hongerstaking. Daarbij gaf het hem ook nog eens een goed gevoel, dus waarom zou hij er mee stoppen?
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 10:21:00 GMT 2
De deuren van de Grote zaal werden weer geopend voordat er een jong meisje in de opening verscheen. Ze droeg het normale gewaad van de school met op haar borst het gele wapen van Huffelpuff. Men moest maar een blik geven op het bruine, krullende haar dat vanboven leek alsof het zwarte uitgroei had om te weten dat het Zaharia Ripanu was. Maar het meisje stond eerder bekend als Cyvix, een verbastering van haar middelnaam. Ze liep op een rustige manier langs de tafels door tot ze haar gewoonlijke plaats innam, langs Scott. Het meisje was snel genoeg gearriveerd om zijn strijd met zijn eten weer mee te maken. Cyvix zuchtte enorm diep en mompelde enkele woorden in het Roemeens voordat ze zich langs de jongen liet neerzakken en haar hoofd schudde. "Scott..." zuchte ze daarop voordat ze haar arm vrienschappelijk om zijn schouders sloeg. "Waarom wil je niet eten? Je hebt honger, ik hoor dat gewoon aan je maag." zei ze op een toon zoals een bezorgde moeder dat zou zeggen. Met haar vrije hand tikte ze enkele keren op zijn maag voordat ze haar haren weerom uit haar gezicht streek.
"Eet toch een beetje.. Voor mij desnoods." sprak ze op een vriendelijke en lieve toon hoewel ze dat absoluut niet was tegenover andere mensen buiten haar directe vriendenkring. Weerom schonk ze Scott een vriendelijke glimlach en keek richting enkele andere mensen van Huffelpuff, duidelijk zoekend naar hulp.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 11:17:40 GMT 2
"Ik heb geen honger" herhaalde Scott, wat hij eerst tegen zichzelf in zijn hoofd had gezegd. Zwijgend staarde hij voor zich uit en probeerde ieder oogcontact met Cyvix te vermijden. Nu hij inmiddels iets in zijn hoofd had gehaald, zou hij het er niet zo makkelijk uit laten praten, dat was duidelijk. "En Scott eet voor niemand" plakte hij er dan achteraan op een kinderachtige, maar vastbesloten toon, waaruit men kon opmaken dat hij echt niet zijn gedachtes ging veranderen.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 11:22:40 GMT 2
Cyvix zuchtte diep en schudde zachtjes met haar ogen voordat ze haar bord aan de kant schoof en haar hoofd op haar armen liet rusten. "Goed, Scott. Zolang jij niets eet zal ik ook niets eten en je weet dat ik irritant en venijnig wordt als ik honger heb." zei ze niet meteen overtuigd van zichzelf. Als ze deze methode zou aanhouden zou het waarschijnlijker zijn dat Scott hen zo beiden zou uithongeren. "Wees niet zo kinderachtig. Ik hoorde je maag rommelen en je hebt gewoon mentaal geen honger maar fysiek wel. Laat me je niet dwingen." mompelde ze daarop en prikte met haar vork in het stukje brood dat op Scotts bord lag. "Eet dit ding op en ik laat je met rust voor een hele week. Een hele week zonder mij..." zei het Roemeens meisje met een lichte grijns om haar lippen. Ook haar maag begon nu protesterend te rommelen en Cyvix staarde met maar al te gretige ogen naar het eten voor naar neus. Maar ze zou Scott bijstaan tot hij zelf zou beginnen eten. En desnoods kon ze nog altijd het plan uitvoeren dat ze liever niet wou doen. Maar Scott zou nu iets moeten eten voordat hij zijn bewustzijn kon verliezen.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 11:39:38 GMT 2
"Dat hou je niet vol" zei Scott, vol overtuiging van zichzelf. Een flauwe glimlach verscheen rond zijn lippen, maar hij toonde nog niet dat hij ook maar éen klein hapje van het brood zou nemen, want als hij iets in zijn hoofd had gehaald duurde het vrij lang voordat dat er uit werd gepraat. "Ik overleef het wel" voegde hij er dan aan toe "Scott heeft voor hetere vuren gestaan". Een kalmte overviel hem terwijl hij Cyvix aanstaarde, nu met een soort van uitdagende brutaalheid in zijn blik. "je kan me toch niet dwingen" voegde hij er dan simpel aan toe en grijnsde weer even.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 11:49:14 GMT 2
Een wenkbrauw trok Cyvix op toen Scott er weer zo overtuigd van was dat ze het niet zou volhouden. Ze stak op een flauwe manier haar tong naar hem uit en porde wat hongerig in een broodje dat voor haar lag. Opeens stond ze ruw op en ging achter Scott staan voordat ze op zijn schouders ging hangen en keek even over zijn schouder naar enkele mensen die weer naar haar staarde. Cyvix was nogal een ordeverstoorster maar dat kon haar niet deren. Het had haar ook nooit echt iets gescheelt. Met een hand greep ze naar een mes dat langs zijn bord lag en zette dat op zijn keel. "Ik kan ook je keel oversnijden en zo dat broodje je strot induwen.. Wat jij verkiest." zei ze op een maniakele manier maar ze liet zichzelf alsnel weer losjes over zijn schouders vallen en legde het mes weer terug. Scott moest allang weten dat hij de laatste was die ze kwaad zou doen. "Scottie?" vroeg ze daarna met een lichte grijns. "Wat scheelt er?" vroeg ze op een lichte bezorgde toon en ging weer langs hem zitten, dwars op de bank was niet echt meisjesachtig en flatterend was. "Heb je problemen ofzo?" begon ze haar vragenronde. De nieuwe strategie van Cyvix. Zodanig naar problemen zoeken tot Scott het beu zou worden en uiteindelijk zou beginnen eten. Daarbij zorgde het gevraag ervoor dat ze haar eigen honger vergat.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 11:59:30 GMT 2
Scott trok een heel erg verveeld gezicht toen Cyvix over zijn schouders ging hangen, en was daarbij ook niet heel erg onder de indruk van het mes. Daarbij, wat had hij te verliezen als Cyvix echt iets zou doen (wat ze niet deed). Zijn leven? Maar hij zag niet in wat daar zo erg aan was. Misschien was dat ook de onderliggende reden geweest van zijn kleine hongerstaking, naast dat hij nu zijn aandacht volkomen bij het onderdrukken van de honger kon leggen, en dat automatisch weer voor een kick zorgde.
"Ja" zei hij met een duidelijk sarcastisch ondertoontje in zijn antwoord. "Ik stik van de problemen, daarom"
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 12:05:43 GMT 2
Cyvix liet verslagen haar hoofd zakken voordat ze weer levendig opkeek. "Met wie heb je problemen? Met Sneep? Dan zal ik hem wel eens aanpakken voor je. En dan zal ik hem weer eens stalken met mijn irritante gedrag." lachte ze op een amusante manier. Ze hield haar hoofd weerom schuin en keek eventjes rond. "Met wie heb je problemen, Scott? We zullen ze samen wel eens leren dat ze van ons weg moeten blijven. Je weet dat je geflipte meisje er altijd is voor je." grijnsde ze dan en staarde weer even naar het stukje brood dat op zijn bord lag. 'Waarom wilt hij niet eten? Hij weet niet half hoe bezorgd hij me weer maakt.' dacht ze terwijl ze even leek te dreigen om weer een dagdroom te krijgen gezien ze weer wat leeg staarde.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 18, 2008 12:35:41 GMT 2
Scott maakte een ploppend geluidje waaruit hij liet blijken dat hij totaal geen zin had in een discussie. Als hij wel zin had in een discussie en er dan ook écht voor zou gaan, zou hij het winnen. Want hij werd soms niet voor niets de 'bergredenaar' genoemd, vanwege zijn talrijke woordenschat en als hij er dan ook echt voor ging , hij als een bergredenaar leek op te rijzen om zijn mening te verkondigen. "Met wie ik problemen heb?" zei hij op een toon van een klein kind dat iets niet snapte "Met mezelf. Daarom honger ik mezelf uit,". Hierna zweeg hij weer.
|
|
|
|
Post by Flegmatisch Dinkske°- on May 18, 2008 12:58:16 GMT 2
Cyvix schudde eventjes verbaasd met haar ogen toen het plopgeluidje haar uit haar dagdroom had gehaald en staarde wat verbaasd naar Scott alsof deze zonet voor haar neus was geland.
Toen ze hem had gehoord trok ze weer een vreemd maar afkeurend gezicht en kruistte haar armen over elkaar terwijl ze zich wat naar achteren liet leunen om tegen iets aan te leunen maar net optijd ging ze weer rechtzitten om de persoon langs haar niet te irriteren. "Je gaat niet weer beginnen, he Scott." zei ze daarop met een lichte vijandigheid in haar stem. Ze haatte het als hij weer eens zo laag over zichzelf deed. "Maar goed. Als jij weer zonodig extreem koppig moet zijn en al mijn goede raad in de wind wilt slaan dan doe je dat maar." Cyvix draaide zich weer om naar haar bord en begon dat wat vol te scheppen met dingen die ze normaal gezien lekker vond maar alsnel liet ze haar vork al kletterend neervallen en schoof het bord definitief opzij. Ze kon geen brok door haar keel krijgen nu en staarde daarom maar naar een andere afdelingstafel, elk oogcontact met Scott vermeed ze nu. Als hij kinderachtig ging doen zou Cyvix dat ook doen.
|
|
