Busted {closed}

[greenlightning]

Joey tikte hem zacht tegen zijn schouder.
'Ik vrees dat dat neit goed genoeg voor haar is. ik bedoel...'
Hij dacht diep na. hoe kon hij nou uitleggen wat hij bedoelde? Maar Shirie ahd hem wel degelijk gehoord en richtte zich op, haar blik op beide jongens. Haar blik vuil, duivels en razend.
'Je had kunnen vragen of het waar was wat je hoorde. je had het mij kunnen vragen, Joey, of devon zelf. Je had hem neit gewoon moeten aavallen. Dat is zielig. Sterker nog, meelijwekkend.'
Ze snoof verachtelijk en bewoog haar toverstok zodat Devon omhoog zweefde.
'Ik denk dat we hem maar naar madame plijster moeten brengen. Zij zal hem beter helpen dan ik dat kan.'

Joey wierp een blik op William en krabte wat betrap in zijn nek.
'Sorry,'mompelde hij, over het feit dat hij had gefluisterd. Hij voelde zich schuldig dat hij het Shirie ahd verteld, maar hij vertelde haar alles. Trouwens, hoe had hij dfit kunnen verzwijgen? Daarbij, hij gaf Shirie helemaal gelijk, al hield hij izjn mening het liefste nog even voor zich. Hij had weinig zin om zich te mengen in deze ruzie. Tenzij Shirie izjn hulp nodig had... maar meestal vocht ze ruzies prima uit alleen.

[Madjic]

"Als ik normaal kon handelen had ik dat kunnen doen ja." Mompelde William tegen de grond. Hij was niet snel echt heel boos, maar nu was hij dat wel geweest. "Maar dat kon ik niet. Ik hoorde dit en ik kon niet meer helder denken. Ik wilde het June vertellen... en vragen of er iets was. Maar ze geloofte me niet en zei dat ik onzin uitkraamde." Hij keek op naar Shirie. Hij kon niet van haar verwachten dat ze hem begreep, maar hij kon een poging doen. "June blijft het kleine breekbare meisje dat ze heel lang is geweest. Ze hield zich stil in de hoop dat alle kwaaie mensen haar voorbij liepen. Ze word al bang als iemand maar haar kant op kijkt. Zij krijgt net als ik de aandacht niet van onze ouders die we nodig hebben. Ik heb mezelf daar uitgesleurt, net als jij dat hebt gedaan. Maar June heeft dat niet gedaan." Hij keek naar June die nu, zonder Devon bij zich, naar de grond staarde.
"Ik wilde haar helpen om er ook uit te komen. Maar ze moest eerst minder bang worden voor alles, daarom probeerde ik alles wa haar bang maakte bij haar uit de buurt te houden. En kijk eens hoe ik daarin ben gefaalt." Hij slaakte een zucht en keek naar het lichaam van Devon. "Maar het is hem wel geluk. Hij gaf haar kracht, hoop, veiligheid. En hij zou alles ongedaan maken als het waarheid was geweest..."
June snikte geruisloos en veegte tranen uit haar ogen, maar bleef verder bewegeloos zitten.

[greenlightning]

Shirie gaf geen antwoord. Ze liep langs William heen zonder hem zelfs maar een blik waardig te gunnen. Ze begreep hem, maar kon dat nu niet toegeven. Haar trouw jegens Devon stond nu op de eerste plaats. Ze liep richting de ingang, voor ze zich naar June omdraaide.
'Wil je meegaan? Ik denk dat hij je wle graag weil zien als hij bijkomt.'
Nog steeds negeerde ze William, maar wierp wel een enkele blik op Joey. Die knikte begrijpend en in dat enkele moment bgrepen ze elkaar perfect. Shirie draaide zich weer om en liep verder, Devon voor zich uit sturend.

Joey slaakte ene diepe ziuche n ging eve met zijn hand door zijn korte haren.
'De stille behandeling. Ai, die is pijnlijk. Kan maanden duren.'
Hij keek even naar June en zuchtte toen opnieuw. Hij merkte nu pas de bloedplekken op Het gras op en deed een stap naar achter. Hij zweeg een moment, voor hij grinnikte.
'Je shirt is nogal rood. Zal wel plakken.'
Hij doelde op het bleod dat op Williams shirt was gestroomd toen Devon op zijn rug zat.

[Madjic]

William bleef zwijgent staan. "Het maakt me niets uit, Shirie is niet degene van wie ik wil dat me vergeeft." Hij keek naar June terwijl hij dit zei. Want zij en Devon waren degene die hij pijn had gedaan. Maar zijn hoofd draaide rond door iets anders. Had Cameron gelogen over die halfbroer? William hoorde Shirie nauwelijks meer tegen June praten.
June stond trillend op en keek naar Shirie terwijl haar hoofd licht knikte. "Ik kom wel mee." Ze keek naar William. Was ze echt heel boos op hem? Of was ze boos omdat ze gewoon bang was?
Ze liep naar hem toe en bleef voor hem staan. "Will, van wie heb je dit gehoort? Wie heeft je dit wijsgemaakt? Wie is er zo op uit om ons een hak te steken?"
Hij knipperde even met zijn ogen en keek snel naar het bloed op zijn shirt om June niet aan te hoeven kijken. Nu schaamde hij zich dat hij naar Cameron was gegaan en dat nog buiten haar om ook. "Maakt niet uit." Mompelde hij over het bloed en ontweek zo Junes vragen.

[greenlightning]

Joey dacht even na en knitke vervolgens.
'Ik geloof dat iemand Dev gewoon iets aan wilde doen. Is het goed gelukt. het zal wel een zwad zijn en een jongen. Ik herinner me dat Devon een tijd terug met een aantal meisjes is gegaan die al een vriend hadden. Slecht van hen, maar ook van hem. het zou kunnen dat het een van die jongens is. Al... hoeft het dan natuurlijk geen zwad te zijn...'
Joey ahd geen idee hoe dichtbij hij kwam, vooral omdat hij geen vertrowuen ahd in zijn eigen gedachte gang.
Shirie draaide zich echter om naar hem en kon eht niet laten om te lachen.
Ík vrees dat dit dan verdiend was. Ik bedoel, die straf. laten we dan maar gewoon zorgen dat Devon weer wakker wordt en eth verder maar vergeten.'

Ze glimalchte naar June en sleog een arm om haar heen.
'Geen zorgen. Hij komt er wel bovenop. Niet alleen omdat hij neit zonder jou kan, maar ook omdat hij te trots is om op deze manier neer te gaan.'
Toch zou Devon niet de eerste zijn die door een goedgemikte klap op zijn hoofd stierf. Ze kende meerdere verhalen over dit soort slachtoffers. Die gedachte sprak ze echte niet uit. June leek al redelijk van slag...
Joey bleef buiten staan, bij William en schudde onbegrijpend zijn hoofd.
'Je weet dat je de kans hebt dat de vriendschap met haar voleldig verknalt is he? maar goed, als dta je niks uitmaakt..' Hij rekte zich uit en gaapte.

[Madjic]

June keek naar Shirie. Haar maag leek te brande en ookal was het haar gevecht niet echt geweest, ze zinde op wraak. "Het is hem geraden dat hij erboven op komt. Ik wil dat hij hoort wat zijn moeite en enkel zijn naarbijheid heeft voortgebracht." Ze keek weer naar William.
"Dat doe ik ook als ik het vertel... vrees ik." Mompelde William en keek even zijdelings naar June. "En ik vrees dat zij iets stoms gaat doen."
"Ow geen zorgen. Het kan niet veel stommer dan jou actie van net zijn." Zei June bruut en bot.
WIlliam kon haar daar keek ongelijk in geven en keek naar de grond. "Hij heette Cameron." Zei hij zacht. "Hebben jullie die advertentie niet gekregen? Ik wilde enkel weten of Devon trouw en eerlijk naar June was. Hij vertelde waar ik bang voor was... en meer." hij zette zich schrap voor een scheldaanval van zowel June als Shirie.

[greenlightning]

Shirie zuchtte enkel en trok haar wenkbrowuen vragend op naar June.
'Kom je nog, of...' Hoofdschuddend vervolgde ze haar weg richting het kasteel. Ze reageerde neit om William. Ze bleef bij haar standpunt van eerder. Hij had het Devon of aan haar meoten vragen. op dit moment weigerde ze nog emt William te praten en vroeg zich af of ze dat uverhaupt nog ging doen. Ze had niet erg vele ervaring met situaties als deze, waarin twee vreinden emt elkaar vochten. Ze zou het later wel beslissen.

Joey kraakte zijn hersens of hij een Cameron kende. De naam zei hem weinig. Hij geloofde neit dat hij uberhaupt wel iemand kende die zo heette, laat staan op de school.
'Weet je eht zeker?' vroeg Joey vervolgens aan William, erg verward. 'Ik bedoel, ik ken inmiddels redelijk wat mensen op deze school, maar die naam zegt me echt niks.'
Zijn blik gleed over Shirie en hij schudde zijn hoofd.
'Ze is zo koppig,'mompelde hij.

[Madjic]

William negeerde Shirie net zo hard als dat zij hem negeerde en keek naar Joey. "Ja ik weet het zeker... Liérs of Liés was zijn achternaam. Ik moet bekennen dat ik hem ook nog nooit gezien had, maar ik weet zeker dat hij hier op school zit. En hij heeft informatie over iedereen... zelfs dingen die die mensen zelf niet wisten."
June knikte. Ze wist over welke advertentie William het had. Ze was er boos om geweest en was nu nog bozer dat William er echt gebruik van had gemaakt. Maar ze besloot zich later druk te maken over William. Eerst Devon, dan die Cameron en dan was Will pas aan de beurt. "Doe me een lol en laat hem aan mij over." Zei ze zoet. "Dus WIlliam. Zoek hem niet nog een keer op tenzij je onthoofd wilt worden." Dat was het laatste wat ze zei voor ze met Shirie meeliep. Devon ging voor.

[greenlightning]

Joey keek de twee medien na en schudde toen verward zijn hoofd.
'Nog nooit van die jongen gehoord, maar ik geloof dat ik wel weet wat je bedoelt met die advertentie. Er schijnen aardig wat mensen opaf te komen. Hij weet alles ofzo... toch wel eng dat hij van ons gesprek wist. Weet je.. om heel eerlijk te zijn...'
Hijh krabte zich opnieuw in zijn nek en zuchtte diep.
'Ik geloof dat Devon ergens wel meende wat hij toen zei, al zou hij het nooit doen. Ik geloof dat hij echt erg zijn vrijheid mist. Ten slotte, kon hij alles doen wat hij wilde, zonder er ooit problemen mee te krijgen en nu heeft hij wel een meisje, maar dat waar hij zo gek op was... sex,' verduidelijkte Joey,' dat krijgt hij neit. Volgens mij begint het hem redelijk op te breken. Hij zou haar nooit dumpen of vreemdgaan en haar dwingen al helemaal neit, maar ik denk wel dat hij het er met haar, zeer binnekort, over gaat hebben. Vreemd, dat die jongen dat zo goed wist...'
De jongen probeerde zich te herinenren waar ze toen hadden gezeten en wie er bij hen was geweest, maar hij kon zich niks ehrinneren. Hij was gewoon te lam geweest.

[Madjic]

William zuchtte. "Hij weet inderdaad heel veel..."Hij keek opzij naar Joey en op zijn gezicht kwam steeds meer een grimas hoemeer Joey zei. "Toe vertel dat niet tegen mij, serieus ik wil dat echt niet weten. Het is alsof... June mijn zusje is en je dat dan vertelt." De gedachte eraan maakte hem al misselijk. "Zolang Devon maar weet wie June eigenlijk is."
Hij legte zijn hand op zijn maag, die toch niet zo prettig aanvoelde als hij dacht. Vervolgens keek hij weer naar Joey. "Zeg, even iets anders... Jij bent toevallig niet ooit iemand tegen gekomen die..." Hij bedacht zich weer wat Cameron gezegt had. "Een beetje op mij lijkt? Dezelfde... ogen."