|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 22:16:04 GMT 2
Met zijn rechtervoet ving hij de bal op, liet hem een sprongetje maken en schopte ehm vervoolgens een eind weg. De zon scheen op zijn bruine gespeirde armen. Hij droeg enkel een t-shirt. Het voelde te lekker om buiten te zijn vandaag. Hij droeg een broek die net tot over zijn knieen kwam en was zich ervan bewust dat hij werd bekijken. hoe kon eht anders, het witte shirt dat om zijn borst spande, en de groene broek stonden hem geweldig.
Joey sprintte achter de bal aan, en schopte hem naar achteren terug. Zijn broek was wit, bijna hetzelfde model als dat van zijn vriend en zijn shirt was zwart. Zijn warrige haar zat nog warriger dan adners, maar maakt ehem alleen maar schattiger. Hij merkte de blikken neit op. Hij had geen oog voor andere meiden. Hij was bezet, in hart en ziel. Hij lachte en draaide zich om naar devon. Die zuchtte geergerd en rende achter de bal aan, di een eind van hem voorbij rolde.
'Leer richten, Joey!' Riep de australische jongen grijnzend. Joey rekte zich alleen maar uit en lachte even.
'Sorry man, volgende keer beter.'
Hij sloot zijn ogen en genoot van de warmte.
Devon p[akte de bal op in izjn handen en draaide zich om, terwijl de wind met zijn lange blonde haar speelde. Hij glimalchte even naar de meisje die aan de waterkant zaten en sjokte toen terug naar zijn vriend.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 22:32:07 GMT 2
William stormde naar buiten. Zijn gezicht stond woedent en zijn ogen op doden. Als June niet naar hem zou luisteremn, zou hij Devon beschuldigen en ervoor zorgen dat hij de waarheid tegen haar vertelde. Hij had nog niet gezegd tegen June dat hij het allemaal van Cameron had, want dan had ze hem waarschijnlijk voor de rest van haar leven genegeerd.
"William kom hier!!!" Schreeuwde June bijna net zo boos. Ze kon niet geloven dat hij dit soort onzin in zijn hoofd haalde. Zij geloofde Devon en vertrouwde hem. En als zelfs William veschuldigingen haar niet van gedachte konden veranderen.
"William blijf staan! Blijf staan!! Je..." Toen pas zag ze Devon. "Nee! Will!!" Haar hart begon wanhopig te kloppen en ze probeerde William in te halen, maar ze lag een veels te groot stuk achter.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 22:35:23 GMT 2
'Vangen!'Riep devon emt een brede grijns en trapte de bal richting zijn vriend. Joey ving hem op met zijn borst en probeerde hem hoog te houden, maar dat mislukte behoorlijk. Lachend hobbelde hij achter de bal aan, teriwjl meisjes vertederd lachte om die gekke, schattige jongen. De jongen ahd het echter absoluut neit in de gaten. Hij deed een volgende poging om hoog te houden, maar in plaats daarvan zag hij William en June.
'Hey, peoples!' Riep hij en draaide zich om naar devon.
'Je meisje is er, mate.'
Devon ahd wat lacherig naar de meisjes gekeken, maar toen hij Joey hoorde, klaarde zijn gezicht onmiddelijk op. Hij had Williams blik neit eens door, terwijl hij zijn vriendin tegemoet liep.
'Morning,'Love,' glimaclhte hij opgewekt.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 22:45:39 GMT 2
William baalde zijn vuist en keek Devon woedent aan. Dit was iets wat hij een tijdje geleden ook al wilde doen, maar er toen niet aan toe kwam omdat zijn gedachtes niet waren zoals het werkelijk was.
William liep naar Devon, ookal zag deze hem niet. Toen hij bijna bij zijn doelwit was haalde hij zijn vuist naar achteren en bracht hem vervolgens met volle kracht weer naar voren.
"Will!!" Gilde June nog toen ze het zag, maar ze was maar een seconde eerder dan dat WIlliams vuist zich tegen Devons slaap aanplantte. Williams knokkels kraakte, maar hij hoorde noch voelde hij het. Het enige wat hij voelde was de woede door zijn aderen stromen. June schreeuwde nogmaals maar ook dat hoorde hij niet.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 22:50:02 GMT 2
Joey had voor de verandering het eerder door dan zijn vriend. Hij wilde een waarschuwing schreeuwen, maar zijn stem leek verdwenen. hij opende zijn mond, maar er kwam geen geluid uit. Zijn lichaam bewooig als in slowmotion.
Devon zag op het laatste moment de aanval aankomen. Traag knipperde hij, en de vuist kwam steeds dichterbij. Hij draaide zich weg, maar kon neit voorkomen dat hij werd geraakt. Toch kwam de klap lang neit zo ahrd aan als had gemoeten. Desondanks, draaide alles een moemnt voor zijn ogen en hij voelde de warmte van zijn eigen bloed over zijn gezicht stromen. In die enkele beweging waarinh ij ontweek, greep hij Williams arm vast en plantte zijn vuist vol in diens buik, met bijna volle kracht. Hij hield zich in, enkel omdat ergens in zijn achterhoofd een stemmetje riep dat deze jongen dierbaar was voor zijn meisje.
Hij had een aantal jaar eerder bijna een jongen doodgeslagen, met dezelfde vuistslag, al was hij toen zelfs nog jonger en zwakker.
Joey's lichaam leek weer te reageren en hij stormde op beiden af.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 22:59:13 GMT 2
"Stoppen!!" De tranen stroomde over Junes wangen en ze voelde maaginhoud naar boven komen. Dit mocht niet gebeuren! Het ging nu net goed. Ze had nu eindelijk het gevoeld dat William Devon min of meer geaccepteerd had. Maar zeer duidelijk niet.
WIlliam klapte dubbel en hapte naar adem. Hij had uiteraard wel iets terug verwacht, maar de kracht kwam hem wel als een verrassing te staan.
Toen hij het gevoel had weer wat adem in zijn longen te hebben stormde haar naarvoren tegen Devon aan, in de hoop de jongen mee de grond op te duwen. Zijn ren werd echter half onderbroken toen June zijn schouder pakte in de hoop hem tegen te houden, ze werd alleen nu wel mee getrokken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 23:04:33 GMT 2
Devon sloot zijn ogen en voelde dat hij steeds zwakker werd, maar zijn lichaam was op volle kracht. De adrenaline schoot door zijn lichaam en hij ontweek deze aanval van de jongen wel. Hij draaide de arm die hij nog steeds vast had om, en dwong William ip de grond. Hij leit zich half op hem zakken emt zijn knieen en hijgde zwaar. Hij sloot zijn ogen en gromde zacht. Het bloed gutste in grote hoeveelheden over zijn gezicht. Meisjes gilden aan de zijkant. Dit keer negeerde Devon hen wel., Hij ademde zwaar en had het gevoel alsof hij zijn bewistzijn ging verleizen, maar weigerde.
'What the hell are you doing, lad!' Riep hij, met een vreemd hese stem. Hij had de jkracht neit om het bloed weg te vegen dat op zijn shirt droop.
Joey liet zich naast hen neerzakken, keek van de een naar de ander en stond toen twijfelend weer op .Hij maakte een aantal schijnbewegingen, niet wetend wat hij moest doen. Uiteindelijk besloot hij om maar een arm om June hen te slaan, aangezien die zich ook niet al te goed leek te voelen. Hij begreep er even weinig van als Devon deed. Hij ademde haperend, gewoon van spanning. Hij kon neit tegen vechtende mensen, vooral niet als hij niks kon doen.
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 23:13:19 GMT 2
William probeerde zich te bevrijden, maar zat muurvast. "Jij eikel!! Ik weet hoe het zit!!" Schreeuwde hij, denkend dat Devon nu wel zou snappen hoe het zat. "Ik weet wat je wilt en wat je van plan bent! Je bent een vuile leugenaar! Je blijft voortaan met je vuile poten van June af!"
JUne trilde van top tot teen. Ze duwde Joey van zich weg, ze wilde nu geen steun of wat dan ook. Ze deed een stap naarvoren en wilde het uitleggen, voor zover zij het wist. Maar toen ze haar mond opende kwam er enkel "Devon." uit. Voor de rest wist ze niet wat ze moest zeggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 29, 2008 23:18:13 GMT 2
Devon had de kracht niet om anar June op te kijken. Hij staarde alleen maar naar het achterhoofd van William. Hij had de jongen voleldig kelm. De weode verwarde hem, maar dat kon ook komen door het bleodverlies en de klap op zijn slaap.
'I don't have a clue what you're talking 'bout. And it's not up to you to decide. She's my girlfriend. Live with it, damn it. honestley, what is your problem.'
Hij klonk nog steeds hees, maar vooral ook erg vermoeid. HIj plaatse zijn handen op Williams schodeurs, maar ook alleen omdat hij anders zou omvallen.
Joey staarde naar June en voelde zijn hart verkillen toen ze hem wegduwde. Hij stond daar alleen amar, gekwetst, onzkeer en verward.
'June... wat is er aan de hand?' vroeg hij zwak. Hij wist dat Devon en William geen vreidnen waren, maar dit had hij neit verwacht. Absoluut niet... Devon vocht al tijden niet meer. Hij was al zolang de betere Devon... Waarom gebeurde dit nu weer?
|
|
|
|
Post by Madjic on May 29, 2008 23:30:12 GMT 2
William probeerde opnieuw woest om zichzelf te bevrijden. Hij wilde geen woord meer kwijt tegen Devon. Die deed alleen maar of hij van niets wist zodat June hem zou beschermen.
June draaide zich naar Joey, waarbij ze even wankelde. "Will.... hij zegt dat Devon..." Ze schudde haar hoofd terwijl er opnieuw een golf tranen uit haar ogen kwam. "Iik weet niet waar hij het ineens van daan heeft. Hij zegt dat Devon c... contact heeft met andere meiden en...-" Ze veegte snel de tranen weg om tijd te winnen en op de juiste woorden te komen. "-Dat hij... je weet wel... wilt. En..." Ze kon gewoon niet verder. Het ging al met hakken en stoten, maar nu klapte ze helemaal dicht door gesmoort gesnik.
"Je haar dwingt of anders wel een ander zoekt!" Schreeuwde WIlliam ineens, waarmee hij Junes zin af maakte. "En over mijn lijk dat jij haar tot iets dwingt!"
|
|
