|
|
Post by \\ Jess' on Jul 6, 2008 21:56:25 GMT 2
Teresia zuchtte en trok haar hand terug. Haar tranen vielen als blokken ijs naar beneden, of dat leek zo. Ze stond nu rechtop. "Dan laat je me geen keus. Haar blik ging naar het raam toe, en ze zag de maan zo mooi helder glinsteren. Ze wist dat het nu zou moeten gaan gebeuren. In een poep en een scheet stond daar een wolf. Ze had haar woede voelen borrelen, en dat moest zeker niet met dit beest samenhangen.
Ze gromde ene keer luid en keek naar Lily en toen naar William. In haar ogen zag je angst, boosheid en verdriet. Ze wist nu zeker dat ze niet meer veilig zou zijn op Zweinstein. Ze bleef rustig staan op de trap. En wachtte maar ope en reactie.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 6, 2008 22:03:44 GMT 2
WIlliam keek naar Lilly, zijn blik w3as nogsteeds zoals die op Teresia. "Niets, bemoei je er niet mee!" Snauwde hij, niet meer wetend hoe hij zijn woede moest inhouden. Toen hij weer naar Teresia keek voelde hij zijn hart even verlammen, maar zijn blik bleef strak op haar gevestigt. "Lily, weg, nu." Zei hij zacht, maar bevelend. Hij wilde niet dat zij een onschuldig slachtoffer hiervan werd.
"Wat wil je nu doen? Mijn keel doorbijten?" Hij voelde zich niet bedreigt door haar. Ergens dacht hij dat ze niets zou doen en aan de andere kant maakte het hem niet zoveel iut wat ze zou doen.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 6, 2008 22:07:18 GMT 2
Lily deed haar mond open om op William te reageren, maar toen ze teresia zag veranderen bleef ze als vast genageld staan. Dat was wel het laatste wat ze had verwacht. Ergens wilde ze naar William luisteren en weglopen, maar ze kreeg haar lichaam niet in beweging. Ze kon haar blik niet eens afwenden van Teresia. Er was dan wel geen angst in haar houding of blik te bespeuren, maar ze voelde wel degelijk angst. En niet zo'n beetje ook.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 6, 2008 22:10:27 GMT 2
Teresia schudde haar kop. Ze wou helemaal niks, ze wou weg. Een zachte grom en ze liep richting William, en daarna langs hem heen. Het boeide haar niet dat Lily haar had gezien. Ze kon er nou eenmaal niks aandoen. Ze liep naar de deur die naar buiten leidde en ging er tegenaan krabben. Ze kon zichzelf nu nog onder controle houden. Maar ze voelde de woede borrelen. ze blafte nu een keer. Iemand moest de deur opendoen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 6, 2008 22:14:42 GMT 2
William keek haar zwijgent na. Hij wist niet of hij blij moest zijn dat ze niets deed. Maar aan de andere kant kon ze de woede en het verdriet er nu misschien wel uit rennen.
Hij keek op toen hij haar hoorde blaffen en pakte zijn stok. "Alohomora." Zei hij terwijl hij nar de deur wees. Hij kon haar daar moeilijk laten staan.
Daarna keek hij naar Lily en naar haar geschrokken gezicht. "Wil je iets voor me doen? Dit nie tegen iemand vertellen"?"
|
|
|
|
Post by melien on Jul 6, 2008 22:20:37 GMT 2
Zodra Teresia weg was gelopen kwam Lily weer een beetje bij van de schok. Ze keek verward naar William. Het was toch wel een erg eigenaardige nacht geworden. "Nee, natuurlijk niet." zei ze, verwarring klonk door in haar stem. Wat er met Teresia zou gebeuren als zij het aan iemand zou vertellen kon ze zelf wel raden, en dat wilde ze niet op haar geweten hebben.
Eerst die sukkel van een Ty, nu dit... hoe vaak moet ik nog zo schrikken?? Ze haalde diep adem en werd weer een beetje zichzelf. Ze toverde zelfs een glimlach tevoorschijn. "Sorry, ik had me er niet mee moeten bemoeien." zei ze toen tegen William.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 7, 2008 9:45:33 GMT 2
Teresia keek nog een keerk om. Vaarwel Was het enigste wat in haar hoofd omging. Ze duwde de deur open en rende toen weg naar buiten, weg van William, weg van Lily, weg van het gala weg van alles. Ze kon het niet geloven, ze moest hier weg. Diep het bos in, heel ver het bos in.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 8, 2008 20:11:48 GMT 2
William lette niet meer op Teresia, ze mocht doen wat ze wilde het intereseerde hem niet meer. Hij keek naar Lilly en glimlachte. "Ik hoop dat ze je niet teveel hebt laten schrikken." Hij wist dat het heel onnozel klonk, maar hij wist niet wat hjij anders zou moete zeggen. "Het geeft niets... het is nu voorbij." Zijn glimlach werd wat treuriger nadat hij het laatste gezegd had.
|
|
|
|
Post by melien on Jul 8, 2008 20:20:32 GMT 2
"Waarschijnlijk was ik minder geschrokken als Ty me niet ookal had laten schrikken daarnet. En ze kan er vrij weinig aan doen." zei Lily, weer volkomen kalm. Eigenlijk wilde ze alsnog weglopen, maar toen ze zijn gezichtsuitdrukking zag veranderen kon ze het niet meer. Plotseling voelde ze de behoefte om hem te knuffelen, maar ze deed het niet. Zo goed kende ze hem nou ook weer niet. "Het is pas voorbij als je echt besluit dat het op elke manier voorbij is. Het komt vast nog wel goed... gedeeltelijk tenminste." Lily sprak de woorden uit in de hoop hem er mee op te vrolijken, maar tegelijkertijd besefte ze dat het makkelijker gezegd was dan dat het te geloven viel.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 8, 2008 22:20:27 GMT 2
"Ty is een idioot, we wisten dat hij iets van plan was vanavond." Mompelde William zacht en zuchtte. Eigenlijk wilde hij alleen zijn, maar hij wist dat hij teveel vragen van zijn vrienden ging krijgen als hij niet terug ging naar het gala en daar had hij ook geen zin in. Hij was niet eens van plan om het gaan vertellen, hij had geen behoefte om als het slachtoffer behandelt te worden.
"Uiteindelijk ja." Hij zuchtte. "Het is wat ze zei, ze houd nog van me maar dat is niet wederzijdes. En zolang ze dat nog voelt voel ik me te schuldig om een vriend voor haar te zijn... of tenminste de vriend die ik behoor voor haar te zijn."
((Op de een of andere manier krijg ik een gossip girl idee XD))
|
|
