{cameronxRose}Like, sleeping?{all slith boys}

[greenlightning]

Kyra wilde dat ze kon stoppen met huilen, met het ging niet. Ze voelde haar schouders schokken, opnieuw en luider nog bij zijn woorden.
'Ik snap het niet,' zei ze zacht. 'Je was... ik kon je niet helpen. Je werd aangevallen en ik stond machteloos. Ik kon je niet helpen. Waarom kon ik je neit helpen? wat is er aan de hand?'
Ze leit hem los en keek emt een betraand gezicht van de een naar de ander. Het was vreemd hoe mensen vaak lelijker werden van huilen, maar het Kyra alleen maar goed deed. Het hyarde in haar gezicht was verdwenen. Haar ogen straalden nog meer dan adners. Ze droeg geen make-up die kon uitlopen en de tranen sierden haar knappe, lslanke gezichtje, terwijl ze Mraa aankeek.
'Waarom kon jij hem wel helpen? Wat is er aan de hand?'
Ze keek van de een naar de ander en voelde haar ahrt tekeer gaan, nog steeds. Ze zag de angst in Mara's ogen en voelde een pijnlijke steek toen ze de tranen van Tim zag. Met haar vingers veegde ze ze zacht weg. Het deed pijn om hem zo te zien. Hij was bang... maar waarvoor?

'Ik heb meer dan genoeg te doen,' zei Cameron, terwijl de opwinding zijn top begon te bereiken. Hij trok met een behendig gebaar trok hij haar slipje uit en toch emt zijn hoofd rond die hoogte, duwde hij haar benen uit elkaar en begon emt zijn mond. Hij was te ervaren om zich zorgen te maken. Meestal ging eht om zijn eigen plezier, maar ditmaal niet. Zij was alles. Zij was de wereld en hij kwam later wel. Hoe meer hij haar voelde, hoe meer hij wilde, en hoe meer hij zich tegenhield. Alleen al het tegenhouden vergrootte de spanning. Dit was anders, zelfs bij de maagdjes was hij neit zo geweest. En Rose was neit eens mee maagd...
Hij voelde een woede en jaloezie. Hij was neit de eerste die haar ahd, maar het verandere in een passie waarin zijn handen haar borsten zochten.
Hij had niet in de gaten wat er gebeurde in de rest van de ruimte. Het kon hem niks schelen. Als er iemand zijn kant op kwam zou die een schop krijgen. Het was een moment van hen alleen, zelfs al was alles wat hen van de buitenwereld scheidde een gordijn. Hij maakte geen geluid. Dat deed hij nooit en zeker nu niet. Misschien had hij het zich aangeleerd, of misschien was hij altijd stil geweest, hij wist het niet.

Draconic, die totaal met Thomas bezig was geweest, schrok zich een ongeluk toen zijn bed oinzakte en hij omrolde, pardoes op de schoot van benjamin. Met een kreet kwam hij overeind, krabbelde achteruit, dodnerde van zijn bed af en kwam woest overeind.
'Had me gewaarschuwd idiooit!' riep hij. Hij was close met jongens, maar niet op deze manier. Zodra er meer lichamelijk contact kwam dan een korte knuffel werd het hem teveel. Hij liet zich emt een zucht op het puntje van zijn bed zakken.
'Wil je neit emt ze meedoen? Misschien dat ze wel in zijn voor een triootje.'
Hij wreef over zijn rug, waarmee hij op de grond was beland. Hij glimalchte naar Thomas en knikte.
'Heel goed, Thomás,' antwordde Draconic, alsof hij idnerdaad de grote broer was. Hij voelde zich geen broer van thomas, maar als die zich zo gedroeg, kon hij het niet laten. Thomas was zijn vriend, en scorpius het broertje. Hij schopte Ben het bed neit af, wat al zo goed als een acceptate was. Al had hij graag het bed weer ingenomen.

[melien]

(( Rose en Cameron gaan even een paar postjes geskipt worden.. xD anders krijgen we weer gezeur -_-' ))

Mara kreeg ineens heel erg de neiging om Kyra te knuffelen, maar dat liet ze liever aan Tim over. Ergens was ze alles behalve gerustgesteld. "Daar zijn we vrienden voor." zei ze tegen Tim terwijl ze zijn bedankje wegwuifde. Toch verscheen er een glimlach. "Je moet uitkijken dat je niet alleen ergens heen gaat." voegde ze er toen toch nog aan toe. Het was raar dat Tim op zweinstein werd aangevallen terwijl hij niets had gedaan.
Haar gedachten dreigden weer af te dwalen, maar Kyra zorgde ervoor dat dit niet gebeurde. "Omdat je op een andere manier om hem geeft. Als het Thomas was geweest..." Ze maakte de zin niet af. Als ze iets wist dan was het wel dat ze even min had kunnen doen als het Thomas was geweest en ze niet van te voren had geweten wat er aan de hand was. Eigenlijk was dat idee toch wel beangstigend.

"Nee, het is daar niet goed genoeg meer. Ik was er net aan gewend dat het heerlijk doorslapen was." bromde hij. Even wierp hij nog een blik op zijn bed, maar legde zich er bij neer dat hij de rest van de nacht wel niet meer zou slapen. Hij moest echter wel lachen om de reactie van Draconic. "Zal ik de volgende keer doen." zei hij grinnikend.
Het lachen verging hem echter bij Draconic's 'voorstel'. "Nou nee bedankt. Het is wel m'n beste vriendin, vergeet dat even niet." zei hij, meteen in de verdediging schietend. Dat was wel het laatste wat hij wilde. "En ik denk niet dat Cameron het daar zo mee eens gaat zijn.." voegde hij er nog aan toe. Maar dat was meer grappend dan verdedigend.
Het feit dat hij gewoon mocht blijven zitten van Draconic vond hij erg aangenaam. Niet dat hij zich er anders echt wat van had aangetrokken, maar daar ging het niet om. Toestemming was toch altijd wel mooi meegenomen.

[Krista -]

"Nou, gelukkig dat jij het er ook mee eens bent" zei hij en toverde een grijns tevoorschijn. Het gesprek met Draconic had hem opgelucht. Gedeeltelijk. Hij wist eigenlijk al een tijdje wat hij moest doen, maar het duurde nog voordat hij de moed daarvoor bijeen geschraapt zou hebben en op Mara afstappen. Mara, die toch in de les bij andere mensen ging zitten en haastig het lokaal uit liep als de bel was gegaan. En Thomas deed op zijn beurt weer hetzelfde.
"Wat de" begon hij terwijl hij Benjamin zag en grijnsde naar hem. "We verpesten wel het romantische eh.. moment, toch?". Hij trok een stukje draad wat los zat bij de deken en wond het om zijn vinger.

[Ridje]

Stil keek hij naar Kyra even niet wetend wat hij moest zeggen. Hij keek naar Mara maar al snel weer naar Kyra. "Mara heeft gelijk, dit is anders. Als jij het voor mij zou zijn of zoals Maar al zei zei en Thomas dan zou het anders liggen, daarbij wist Mara dat er iets aan de hand was. Maar alles is nu weer goed." grijnsde hij dan en hij keek naar Kyra, hij had het gevoel alsof zijn hart zou ontploffen door het ritme dat het nu had, ze was echt knap. Tim grijnsde naar haar nadat ze zijn tranen had weggeveegd en gaf haar dan nog een kus op haar voorhoofd voordat hij weer naar Mara keek. "Weet je Maar." zei hij met een geheimzinnige grijns. "Thomas is wakkker. Gezien Camerons gast de hele zaal heeft wakker gemaakt. Over Cameron gesproken ik denk dat ik mijn kussen maar ga halen voor een nachtje op de bank in de leerlingenkamer. Want iets zegt mij dat die meid de nacht in onze slaapzaal gaat doorbrengen." zuchte Tim en hij keek kort naar Kyra voordat hij op wou staan. Hij vond het geen fijn vooruitzicht om de nacht te moeten doorbrengen op de bank.

Maar gezien zijn hoofdpijn weg was accepteerde hij het. Hij vond het wel grappig dat Thomas,Draco en Benjamin rustig zaten te praten of iets dergelijks(dat weet hij natuurlijk niet) terwijl Cameron, nouja zijn pretje had. Hij grijnsde kort bij die gedachte. Hij kon de jongen niet uitstaan maar sinds hij wat in Kyra was gaan zien begon hij de jongen steeds minder te haten. Zijn blik ging weer even naar Kyra en hij grijnsde naar haar, wat was ze toch knap en lief en en alles wat er maar was.

[greenlightning]

Kyra keek op naar Mraa, met grote, betraande ogen. Ze knikte langzaam. Vervolgens schudde ze vastberaden haar hoofd.
'Dat heeft hier niks eme te maken! Ik heb Kelian ook gered en nooit zal iemand dichter bij me staan dan hij! Sorry Tim.' Ze bloosde even en kon hem neit aankijken teriwjl ze het zei. Ze hield van tim, met heel haar hart, maar hij was haar drieling broer. Ze waren een geheel. Ze haalde diep adem en vervolgde, nog steeds tegen Mara, omdat ze Tim simpelweg neit kon aankijken : 'Het is niet dat ik niet kan helpen als ik van iemand hou. Alsof ik verlam. Dat probleme heb ik niet. Ik ben neit zo soft,. zelfs al zit ik achteraf te janken. Het is dat ik geen idee heb wat er gebeurde. Door wat werd je aangevallen en waarom wist ik er neit vanaf?'
Het had boos kunne klinken, maar dat deed eht niet. Toen ze weer naar Tim keek, waren haar ogen nog steeds zacht en gevuld met tranen. Ze was niet boos, alleen bang, dat als hij het niet vertelde... als hij haar meer neit vertelde...
'Als je dingen voor me geheim houdt, dan.. kan ik je neit helpen.'
Dat laatste klonk zo hulpeloos dat ze zichzelf bijna zielig vond. dat was nog nooit gebeurd...

'Laten we ons alsjeblieft op iets heela dners dan dat concentreren,' zei Draconic, chagrijnig door jaloezie en slaapgebrek. Inmiddels was de slaap gekomen, maar zoals al vele nachten geleden, kon hij niet slapen vanwege... geluidsoverlast aan de andere kant van de zaal. Hij slaakte een diepe zucht en snoof geergerd.
'Hoeveelste meisje van hem zou dit zijn?' vroeg hij zich hardop af. Hij was gestopt met tellen bij de dertig, gewoon uit respect voor de meisjes, maar begon het zich nu wel opnieuw af te vragen.
Hij gaf Benjamin een zet en draaide zich op zijn rug.
'Dit begint weer erg te lijken op hoe eht was. Trowuens, het is hier weinig rustiger dan daar. Echt, ik weet neit hoe goed hij is, maar moeten vrouwen altijd zo'n herrie maken als ze bij hem liggen? (sorry, maar je zei dat ik mocht kiezen ) Ik bedoel, is eht echt noodzakelijk dat we meegenieten?' Hij zuchtte. 'Volgens mij is de enige prettige manier om mee te doen, of te vluchten, zoals sawyer.'
Hij draaide zich om naar de deur, keek recht in het gezicht van Benjamin, besloot dat dat hem neit beviel en kwam overeind. Er was licht in de deuropening, maar hij zag niks, behalve een gedeelte van wat iemands voet kon zijn. Eigenlijk kon het hem weinig schelen. Tenzij ze daar ook lagen te...
Hij leit zich geergerd weer zakken.
'Je denkt toch neit dat Sawyer en Kyra nu op de andere slaapzaal liggen te.... of wel?'

[melien]

Ze haalde haar schouders op. Tegen Kyra ingaan had erg weinig zin. Trouwens, het was veel te laat om erg veel over dingen na te denken. "Je kunt beter vragen door wie." mompelde Mara. Een vermoeden had ze wel, maar dat zouden ze toch niet weten. Als het nu maar over was.
Eigenlijk had ze op het punt gestaan om alsnog weer naar bed te gaan, maar Tim's opmerking maakte daar een einde aan. Weer voelde ze de pijn die ze de laatste keer had gevoeld toen Thomas haar er van had beschuldigd iets met Tim te hebben. "Dat is niet mijn probleem. Als hij wakker wil zijn dan is ie maar wakker." zei ze alsof het haar helemaal niks kon schelen. Niks was echter minder waar.

Benjamin keek met opgetrokken wenkbrauwen naar Thomas. "Alsof ook maar 1 van de twee naar ons luistert of zich er iets van aan trekt." zei hij mopperend. Zijn blik ging al snel genoeg naar de chagrijnige Draconic. Hij was tenslotte degene die Rose naar binnen had gelaten. "Ik geloof toch echt wel dat het jou schuld is dat we niet kunnen slapen hoor." zei hij gapend.
"Loop er anders even naar toe om het aan hem te vragen." stelde Benjamin voor. Hij meende het niet, want hij gunde het het tweetal wel. Maar er moest toch wel ergens over gepraat worden als ze al niet konden slapen?
Even dacht Benjamin over Draconics woorden na. Drake had een punt, een erg goed punt. "Eigenlijk zou er een spreuk moeten bestaan waardoor die gordijnen geluidsdicht worden. Hebben de anderen ook gelijk nergens meer last van als de gordijnen dicht zijn." Het was meer een gedachte waar hij op dat moment toch wel mee speelde dan een idee, maar het klonk wel erg aantrekkelijk in zijn oren.

[Krista -]

Beschamend staarde Thomas naar zijn knieen en hakkelde onverstaanbaar wat woorden. "Ik.. laat maar.". Hij had het idee dat hij rood werd, en was de donkerheid van de nacht momenteel ergdankbaar. Daardoor was zijn gezicht tenminste niet te zien. En dat was iets goeds.
Hij strekte zijn benen en leunde naar achteren, terwijl hij zichzelf met zijn ellebogen opving om te voorkomen dat hij helemaal naar achter viel. Hij snoof even en probeerde niet te luisteren naar wat rose en cameron aan het doen waren. Het enige wat hij daaran werd was misselijk en gestressd. Voornamelijk omdat hij nog maagd was. Hij verlangde plotseling om naar Mara te gaan en het op te lossen. De problemen. Hij zuchtte even en keek naar Draconic die chagerijnig naar de deur staarde.
Hij wreef nog even in zijn ogen. Hij had behoefte om weer te gaan slapen. best wel asociaal van Rose en Cameron. Ze wistten toch dat ze iedereen wakker hielden.

[Ridje]

Tim keek naar Kyra en maakte een gebaar met zijn hand als teken dat ze geen sorry hoefde te zeggen. Hij wist dat liefde verschillende kanten had. Haar liefde voor Kélian was altijd sterker en ook anders dan dat zij samen zouden hebben. Het was voor hem precies hetzelfde, behalve dat hij enigkind was. Hij keek Kyra kort aan waarna zijn blik naar Mara ging. "Wat, of eerder wie het was weet ik nog niet zeker. En hoezo jij er nog niet vanaf wist was omdat ik je vanmiddag niet meer gezien heb. Na de post die ik kreeg van mijn oom. Als je wilt mag je de brief lezen." zei Tim dan en hield haar de brief voor. "Maar waar het op neer komt is dat ik binnenkort alleen sta." mompelde hij dan, het kwam er killer uit dan hij had gewilt en zijn hart brak weer toen hij het zei. Hij was de enige die niet verdacht werdt en toch stuurde het ministerie een schouwer om hem in de gaten te houden, hij kon het niet helpen om de gedachten te krijgen dat ook hij verdween in een hok in Azkaban. "Ik heb geen geheime voor je Kyra. Alleen was dit mijn last waar ik jou niet mee wou belasten." het klonk niet vrolijk wat ook was omdat Tim niet vrolijk was. De gedachten aan de brief had hem weer deppresief gemaakt.

Stil stond hij op en nam afstand van Kyra waarna hij naar Mara liep. "Je moet iemand anders voor de gek houden Maar. Ik weet hoeveel je om hem geeft en ook hoeveel hij om jou geeft. Jullie moeten het uitpraten, ik voel me ook niet gezond als dit niet goed afloopt door mij." Verder zei hij niks en liep de slaapzaal weer in. Hij grijnsde kort, en gemaakt, naar de anderen en liep dan naar zijn bed waar hij zijn kussen pakte. "Nou jongens ik ga maar op de bank slapen, van al die exotische geluiden hier wordt je niet goed." lachte hij dan, ook gemaakt. Met een laatste onopvallende blik op Thomas verdween hij weer door de deur waar hij weer oog in oog stond met de meiden. Hij pakte zijn overhemd van de grond en deed die aan maar deed hem niet dicht. Na een laatste blik op Mara en Kyra kon hij het niet meer aan en liet zich naar achter tegen de muur zaken en wreef met zijn vingers in zijn ogen denkend aan zijn ouders, tante en zijn oom. Waarom moest dit nou weer bij hun gebeuren. Hij moest zich in houden om zijn angst, verdriet en pijn niet uit te schreeuwen. Maar toch voelde hij de tranen prikken hoewel ze niet verschenen.

[greenlightning]

Kyra knikte langzaam. Zijn verklaring was acceptabel, al vond ze eht nog steeds grote onzin. dat zei ze echter neit ahrdop. Misschien ahd ze hem nooit de kans gegeven om te tonen dat ze er altijd zou zijn als er iets was en dat zeneit zo fijngevoelig was dat adnermans problemen haar konden raken. Ze leefde neit zo mee met anderen, zelfs niet met hem. dat deed ze neit. Dat kon ze niet. Maar ze kon wel doen alsof.
Ze nam de brief van hem aan en las de woorden. Tot haar grote verbijstering, voelde ze hoe langzaam amar zeker haar hart brak. Ze keek op en wilde eits tegen hem zeggen, maar Tim was verdwenen. Ze keek naar Mara en haalde diep adem.
'Misschie moet jenaar Tjomas gaan. Hij is dichtbij genoeg,' zei ze, voor ze zelf de slaapzaal in stapte. Het was er donker en ze hoorde de onmiskenbare geluiden seks. Ze stopte even om te ontdekken van wie de geluiden afkomstig waren, maar merkte toen eht kleine hoopje op, dat haar geote liefde was. Langzaam liep ze op hem af en liet zich naast hem neerzakken.
'Je bent neit alleen,' zei ze zacht en sloeg haar armen om hem heen. Ze zei verder niks, maar leit hem. Ze kon zijn verdriet neit wegnemen, maar hopelijk wel velichten en als hij zou huilen, zou ze hem steunen en troosten. Ze agf teveel om hem om zijn gevoelens vreemd of onprettig te vinden.

'Goed cadeau voor kerst,' grinnikte Draconicv tegen Benjamin en kon er opnieuw wel de lol van inzien. 'Maar wat moest ik anders? Ik had toch ook neit verwacht dat ze zouden gaan seksen hier? Ik dacht, die zoenen, maken eht goed... maar ik had eigenlijk kunnen weten dat Liés aan goedmaak seks doet. oh ik haat dit. Waar is mijn meisje als ik haar nodig heb? Ik heb gene zin om naar de wc te lopen.'
Dit was voor eht eerst dat Draconic zo openlijk over seks sprak. Meestal was het met een omweg, maar het was geen geheim dat hij en Rachanna al heel lang niet meer bij elkaar ahdden geslapen. Draconic wist dat Thomas nooit emt een meisje naar bed was geweest, maar vond dat neit vreemd. Zelf was hij ook zo opgevoed om het niet voor eht huwelijk te doen. In zijn geval dan, niet voor de verloving. Hij vond dat goed genoeg. aLanger zou hij het ook neit heben kunnen volhouden.
Nu ergerde hi jzich, dat hij alleen lag, teriwjl Cameron genoot. Alwéér.

[melien]

Mara deed haar mond open om iets te zeggen tegen Tim, maar dat lukte niet. Ten eerste omdat ze niet wist wat ze moest zeggen, en ten tweede omdat Kyra ertussen kwam. "Het is niet mijn probleem en het is niet jullie probleem. Ik zie het vanzelf wel. Hij weet me vanzelf wel te vinden als hij weer normaal kan doen." zei ze schouderophalend. Tim was wel de laatste die het schuld was dat die ruzie nu tussen haar en Thomas was. De enige die daar wat aan kon doen was Thomas zelf. Hij was het begon, dus het was ook aan hem om het te beëindigen.
Ze stond op. Even wierp ze nog een blik in de jongensslaapzaal, maar ze liep niet naar binnen. "Ik ga maar weer slapen als jullie het niet erg vinden." zei ze tegen Tim en Kyra. Een gaap benadrukte dit alleen maar meer. Opnieuw door slaap overvallen begon ze aan de weg terug naar haar bed. Ook al was het niet echt ver, voor haar was het alsnog veel te ver.

Benjamin keek even naar Thomas, maar zei niets over zijn absente gedrag. "Heel goed cadeau. Morgen ga ik meteen uitzoeken hoe dat zit. Hebben we tenminste geen last van die twee." zei hij. Hij meende het nog ook. "Kom op Drake. Je had beter moeten weten. Meneer heeft het al veel te vaak gedaan en om nou te zeggen dat mevrouw zo'n onschuldig schaapje is.. Dan zit je er wel heel ver naast." De slaap had bijna hetzelfde effect als alcohol. Alleen was nu meligheid een van de bijwerkingen.
De rest van Draconics woorden hoefde hij echter niet te horen. Het ging hem vrij weinig aan wat Draconic allemaal met Rachanna deed, of zonder Rachanna. "Doe wat je niet laten kunt, maar doe het wel zo dat we er geen last van hebben. Nog meer gedoe hier zou het er nou niet bepaald leuker op maken." bromde hij. Zijn blik ging opnieuw even naar zijn eigen bed. Wat verlangde hij er toch naar om daar nu rustig te slapen.