|
|
Post by melien on Nov 22, 2008 1:48:55 GMT 2
"Oja? Zo goed zijn jongens niet hoor." zei Rose met een uitdagende grijns. Hoe ze erbij kwam wist ze niet, maar om de een of andere reden vergeleek ze Cameron op dat moment met Pierre. Even keek ze moeilijk omdat ze probeerde te bedenken hoe het kon dat twee jongens zo ontzettend verschillend konden zijn. Het antwoord op die vraag kon ze echter niet verzinnen, niet op dat moment, en dus liet ze de vraag ook maar even voor wat het was.
Cameron's gelach was voor haar het teken om weer overeind te springen. De alcohol maakte haar behoorlijk rusteloos en nu keek ze op hem neer. "Ik heb het grootste gedeelte van mijn kleren al lang uit. Jij loopt achter." zei ze terwijl ze eerst naar haar eigen kleding wees en toen naar de zijne. Even overwoog ze om toch het naaktzwem gedeelte even om te zetten in werkelijkheid, maar uiteindelijk besloot ze om gewoon te blijven staan waar ze stond, met haar armen demonstratief over elkaar geslagen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 29, 2008 21:08:45 GMT 2
'Misschien niet alle jongens, maar ik wel,' grijnsde Cameron, volledig zelfverzekerd. Hij draaide zich op zijn rug en keek naar haar op. Hij hield ervan om naar haar te kijken, bijna evenveel als om met haar te praten, want aanraken stond altijd op nummer een. Bij haar dan, want bij anderen kon hij er niet tegen. Hij bleef kijken, tot ze met haar rake opmerking kwam. Hij grinnikte en kwam langzaam overeind.
'Daar heb je wel een punt, mijn schatje. Laten we daar dan maar eens iets aan doen.'
Op zijn gemak knoopte hij zijn broek los. Het kwam hem goed uit, want de natte strakke spijkerstof hield zijn vriend wel erg gevangen. Na zijn broek ging ook zijn shirt. Met een zwierige beweging wierp hij die van zich af en liet zich weer op zijn rug vallen.
'Nu staan we gelijk, maar is dit echt alles?'
De bobbel in zijn boxer toonde zijn intensies, maar van zijn gezicht was niks af te lezen, behalve de speelse grijns.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 29, 2008 21:32:21 GMT 2
"Overschat je zelf nou maar niet. Je mag wel goed zijn, maar zo goed echt niet." zei Rose, alhoewel ze het niet kon laten om te glimlachen. Even rekte ze zich uit. Een teveel aan energie gierde door haar lichaam en ze kon even geen manier bedenken om het kwijt te raken.
"We kunnen er niks aan doen. Jij wel." zei Rose rustig. Toen hij zich begon uit te kleden kon ze het toch niet laten om even naar zijn lichaam te kijken in plaats van zijn gezicht. Toen hij weer op zijn rug lag liep ze naar hem toe en ging gewoon op zijn buik zitten terwijl ze een groot gedeelte van haar gewicht op naar haar handen verplaatste. "Wat wilde je dan nog?" vroeg ze uitdagend terwijl ze hem vrolijk aan keek.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 29, 2008 21:56:48 GMT 2
Toen ze op zijn buik ging zitten maakte hij een geluidje dat tussen een lach, een hijg en een kreet inzat. Hij sloeg zijn armen even om haar heen, voor hij haar zachte huid begon te strelen. Het kon zo snel, maar waarom het moment verpesten? Hij hield van langzaam. Alles op z'n gemak. Hij was te verdoofd door haar lichaam op zich om te reageren op haar opmerking. hij had hem wel gehoord, maar was die alweer vergeten. Hij kon alleen maar glimlachen en teriwjl hij omhoog ging, kliokte hij zacht haar bh los.
'Je hebt nog twee kledingstukken over en zelfs al heb jij het niet koud, ik wel. Ik kan wel wat warmte gebruiken., Warmte die alleen jij me geven kan.'
Er waren zoveel vrouwen die dat konden en wilden, maar hij ging niet vreemd. dat deed hij niet, dus zolang zij zijn vriendin was, was zij de enige die het kon. Hij bewoog zacht over de vormen van haar lichaam en rilde opnieuw, terwijl nu ook zijn boxer erg in de weg begon te zitten. En al die tijd wendde hij zijn blik neit af. Hij bleef haar aankijken, terwijl zijn hart tekeer ging. Zij was aan de macht, tenzij hij die teruig wilde, waar hij niet zo zeker van was.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 29, 2008 22:07:36 GMT 2
Een rilling ging over haar rug heen toen Rose zijn handen voelde. Plotseling had ze ergens heel anders zin in dan een paar ogenblikken daarvoor. Zodra hij haar bh had losgemaakt vond ze hem eigenlijk alleen nog maar in de weg zitten. "Nee hoor. Eén maar." zei ze glimlachend terwijl ze haar bh gewoon op het gras dumpte.
Ze kwam dichter naar hem toe, eigenlijk met de intentie om hem te zoenen, maar op het laatste moment veranderde ze van gedachten. Zonder weer verder weg te gaan bleef ze hem aan kijken. "En toch heb ik meer zin in zwemmen." zei ze zachtjes voordat ze weer wat afstand creëerde tussen hun hoofden. Hadden zijn aanrakingen niet het effect dat ze hadden was ze waarschijnlijk nog gewoon opgestaan ook, maar dat was niet het geval.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 29, 2008 22:45:00 GMT 2
Cameron kon zweren dat hij de bh voelde vallen, alsof het de aarde deed beven. Alsof dat stukje katoen plotseling tientallen kilo's woog. Hij hoorde het gras kraken en al zijn zintuigen leken zich te verscherpen, as om Rose beter te kunnen zien. Haar woorden gingen compleet langs hem heen. Haar aanraking was zo zacht en ahar borsten in het maanlicht waren perfecter dan ooit. hij zag haar, zo in het licht, waar hij haar eerder niet ahd kunnen zien. Hij rilde licht en ademde snel. Zijn ogen schoten over haar gezicht heen en weer, wachtend tot ze hem zou misbruiken, maar ze kwam alleen maar langzaam dichterbij. hij kwam iets omhoog om haar kus te beantwoorden, maar toen zijn nek neit verder kon en hij haar lippen nog niet proefde, besloot hij dat ze gestopt moest zijn., Hij keek haar hongerig haar, maar tegelijk hield hij zijn hoofd wat scheef als een puppy. Hij begreep maar neit waarom ze stopte. Zag ze niet hoeveel hij naar haar verlangde? verlangde ze niet naar hem? De rilling van haar lichaam en het feit dat ze, ondanks dat ze zei dat ze wilde zwemmen, ze bleef zitten vertelde haar het tegendeel. Waarom gebeurd er dan niks? Zijn vingers kriebelden afwezig haar rug, terwijl hij nog steeds wachtte op antwoord in die grote groene ogen.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 29, 2008 22:58:27 GMT 2
Waar ze die zelfbeheersing vandaan wist te halen wist ze niet. Misschien uit de herinnering van de vorige keer dat ze dronken was geweest, maar het boeide haar eigenlijk ook niet. Rose zag niet alleen wat hij wilde ze voelde het ook. Daarbij kon ze niet ontkennen dat ze het zelf niet wilde. En toch gaf ze er niet aan toe. Nog niet in ieder geval.
Het liefste wilde ze zo dicht mogelijk bij hem zijn, maar toch verbood ze het zichzelf. "Je hoeft me helemaal niet zo aan te kijken. Jij was tenslotte diegene die wilde naaktzwemmen." zei ze met een vrij serieus gezicht. Alhoewel haar ogen haar tegenspraken. Uiteindelijk stond ze wel op, puur om even zijn aanraking te ontwijken. Eén ding wist ze zeker, het kwam niet alleen door de alcohol dat ze Cameron eigenlijk veel liever zijn gang liet gaan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 29, 2008 23:05:53 GMT 2
Een ongelovig geluidje kwam uitnzijn keel en hij keek haar na. Hij liet haar met tegenzin opstaan, terwijl zijn vingers haar huid zo lang mogelijk aanraakten. hij rolde zich op zijn buik en keek haar na, met grote geschokte ogen.
'You got to be kidding me,' zei hij met hese stem. Hij had het alleen gezegd om haar naak te te krijgen, maar kon dat niet zeggen. Hij kon eigenlijk maar weinig meer dan hijgen en proberen overeind te krabbelen. Hij voelde zich dronken, alsof hij en Rose hadden gewisseld. Het duizelde hem, op ene prettige manier, hoewel de hardheid in zijn boxer hem dreigde gek te maken. Schommelden stapte hij op haar af en keek op haar neer.
'Are you serious?' vroeg hij, werkelijk verbijsterd dat ze hem zo kwelde. Wat was dit wezen, dat hem zo kon laten voelen? Dat hem kon treiteren en gek maken, hem kon afwijzen keer op keer, zonder hem weg te jagen? In tegendeel. Hoe meer ze nee zei, hoe meer hij haar wilde. Ze mocht niet weggaan. Ze mocht niet verder dan twintig centimeter weg zijn. Er mocht eigenlijk helemaal geen afstand zijn! maar hij had zichzelf en haar in stilte beloofd om niks te doen wat ze niet wilde, hoewel hij op dat moment zich niet kon herinneren waarom dat ook alweer was.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 29, 2008 23:18:51 GMT 2
Ook al had Rose het gewild, ze kon haar blik niet af wenden. Nog nooit had het haar zoveel moeite gekost om haar hoofd te schudden als reactie op wat hij zei. Plotseling werd ze zich ervan bewust wat ze eigenlijk al de hele tijd wist. Waarom deed ze eigenlijk zoveel moeite om dat tegen te houden wat ze allebei wilden? Ze wist het niet. Eén ding vertikte ze echter wel, terug krabbelen.
"Het was niet mijn voorstel." zei ze, alhoewel haar stem al lang niet meer zo vast besloten klonk als eerst. Hoe dichter bij hij was, hoe meer moeite het kostte en hoe meer ze zich af vroeg waarom ze er eigenlijk zoveel moeite aan besteedde. "So yeah, I'm serious." voegde ze er nog aan toe voordat ze zich toch van hem afdraaide en richting meer begon te lopen. Was de alcohol niet geweest zou ze nu waarschijnlijk doof zijn doordat een stem in haar hoofd schreeuwde dat ze niet bij hem weg moest lopen. Even bleef ze staan en keek over haar schouder naar Cameron.
"Dus, ga je mee of blijf je daar staan?" vroeg ze met een glimlach. Ook haar slipje liet ze op de grond glijden. Haar kleding zou ze later wel weer bij elkaar zoeken. Zonder opnieuw om te kijken legde ze de laatste paar metertjes af naar het meer en dook in het water.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 30, 2008 18:04:38 GMT 2
Hij liep als verdoofd achter haar aan, maar toen ook het laatste keldingstuk verdween en haar naakte huid glansde in het licht van de maan, kon hij een grijns neit voorkomen. Hij liet zijn boxer zakken en voelde zich meer zichzelf worden, behalve dat zijn geslacht als een zwaard vooruit stak. Hij rende acyter haar aan en dook met een plons eht water in. Het voelde koud aan op zijn huid, maar vreemd genoeg prettig. Zonder naar boven te komen zocht hij haar. Zhijn handen gleden een tijdlang -of leek dat maar zo?- door enkel water, tot hij huid vond. Hij sloeg zijn armen om haar middel en trok zich tegen haar aan. Hij draaide haar om, onder water en zoende haar, zonder de moeite te nemen om naar boven te gaan. Toch was de kus kort, wegens ademnood. Zonder haar los te laten kwam hij boven, haar emt zich mee trekkend. Hij rilde toen een windvlaag zijn natte huid streelde, maar toch had hij het niet koud. Alles behalve. Het leek alsof hij in brand stond.
|
|
