|
|
Post by melien on Nov 30, 2008 18:14:20 GMT 2
Op het moment dat Rose net weer boven water wilde komen voorkwam Cameron dit. Ze voelde hem aan komen, en toch deed ze geen moeite om bij hem weg te komen. In tegen stelling. Vluchtig beantwoordde ze zijn zoen maar een tekort aan zuurstof verhinderde toch wel degelijk dat ze iets anders wilde dan boven water. Met nog gesloten ogen haalde ze even diep adem en sloeg haar armen om Cameron heen. Het kippenvel wat zich op haar armen vormde door de koude bries negeerde ze volkomen. Ze had het niet koud. Zelfs al had ze nog steeds zin gehad om het allemaal uit te stellen, dan had ze toch geen idee meer gehad hoe. Laat staan dat haar lichaam had mee gewerkt. Glimlachend keek ze naar Cameron met een blik die verried dat ze nog maar één ding wilde. Voordat ze het echt door had, had ze haar lippen alweer op de zijne gedrukt.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 30, 2008 18:22:02 GMT 2
Eenmaal genoeg naar adem gehapt had Cameron haar willen zoenen, maar ze was hem voor geweest. Hij beantwoordde haar zoen emt alle passie en leifde die hij voelde en dat was veel op dat moment. Hij trok haar tegen zich aan, maar merkte op dat er toch iets in de weg zat. Zonder haar reactie af te wachten, tilde hij haar op, zodat ze boven zijn geslacht uitkwam en hield haar zo tegen zich aangedrukt. Hij kende geen woorden die uitdrukten wat hij wilde. Hij wist ook dat hij ze niet hoefde uit te spreken want hij voelde haar instemming. Hij droeg haar mee naar de kant en liet haar zacht tegen het gras leunen. Nu kon het, maar op dat moment bedacht hij zich. Hij verbrak de zoen voor een moment om haar aan te kijken. Hij streelde haar gezicht en liet haar vervoglens deels los. Zijn linker arm lag nog op haar heup, maar de ander ging naar zijn geslacht. Hij keerde zich wat af, zodat hij haar niet zou raken en maakte het werk bij zichzelf af. het kostte hem nog geen dertig seconden voor hij kreunend het water kleurde. Zelfs al was eht niet erg charmant, het was beter dan in deze tijd komen als hij met haar bezig was.
Toen keer hij zich weer naar haar om en trok haar opnieuw tegen zich aan.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 30, 2008 19:12:03 GMT 2
Zodra hij haar had opgetild sloeg ze haar benen om hem heen. Het was wat makkelijker en daarbij gaf het haar ook wat meer hou vast. Rose was allang weer vergeten wat er daarnet nog gebeurt was. Hoe ze zo dronken was gekomen wist ze ook niet meer, maar het kon haar ook niet schelen. Alleen Cameron telde op dat moment echt. Ze hield haar ogen gesloten en ging met een hand door zijn haar. Dat hij naar de kant liep had ze pas door toen ze het gras voelde, maar ook dat drong amper tot haar door.
Toen hij de zoen verbrak opende ze traag haar ogen en keek hem vragend aan. Toen hij haar grotendeels ook nog eens los liet snapte ze er alleen maar minder van. Of ze wilde er gewoon minder van snappen. Voor haar was het net alsof haar lichaam te traag reageerde op haar omgeving. Zachtjes kwam ze een stukje omhoog, maar voordat ze ook maar haar mond kon open doen om iets te zeggen voelde ze zijn lichaam weer tegen het hare. Opnieuw sloeg ze haar armen om hem heen en ze was alweer vergeten dat ze ook maar iets had willen zeggen. Het leek wel alsof Cameron's aanraking een verdovende werking op haar had. Ze zoende hem opnieuw en trok hem helemaal tegen zich aan. Elke centimeter leek ineens een ontzettend grote afstand als het tussen de afstand tussen Cameron en haar aankwam.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 16:54:37 GMT 2
Zijn geslacht kreeg niet eens de kans om af te zwakken na zijn explosie. Haar lichaam was te opwindend, haar gedrag te verleidelijk, haar toestemming te dwingend. Hij dwong zichzelf om eerst met zijn hand haar tedere plaats te bezoeken, om daar aan te treffen wat hij zocht. Hij rilde en ging met zijn vingers bij haar naar binnen. Eerst zacht en langzaam met een vinger en toen sneller met een tweede erbij. Ondertussen gierde de opwinding door zijn lijf en hield hij zijn lippen op de hare gedrukt. Zijn tong bewoog zich zacht langs de hare, maar hoe teder hij ook probeerde te zijn, zijn lichaam reageerde schokkerig op de signalen van zijn hersens. Het was alsof hij was overgenomen door een kracht die nog sterker was en op heuphoogte bevond. Hij wilde niet wachten, maar dwong zichzelf, zolang zijn zelfbeheersing dat volhield.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 17:07:59 GMT 2
Elke aanraking van hem zorgde er alleen maar voor dat Rose nog meer naar hem verlangde. Van de zelfbeheersing van daarnet was helemaal niets meer over. Ook het denken had ze maar opgegeven. Zijn lichaam mocht ze dan wel tegen het hare voelen, hij leek nog steeds veel te ver weg. Haar ademhaling ging al lang niet meer normaal. Ze verbrak de zoen en haalde zijn hand weg. Even keek ze hem glimlachend aan. "Ik wil je.." fluisterde ze voordat ze haar lippen weer op de zijne drukte. Ergens heel ver weg leek een alarmbelletje af te gaan dat ze ergens aan moest denken. Maar het was zo ver weg en zo zachtjes dat ze het niet eens merkte.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 17:15:29 GMT 2
Haar woorden waren teveel voor zijn hoofd en die leek zich uit te schakelen. Zonder te denken aan consequenties, aan ontdekt worden, aan goed of slecht, dook hij de diepte in. Lichamelijk bleef hij grotendeels bovenwater, maar hij verbrak wel alle grenzen die er tussen hun lichamen waren geweest. Hij dacht niet langer aan zich inhouden, maar zocht het ritme van hen beiden en zodra hij die eenmaal vond, leek het alsof hij in een zwart gat viel. Een gat dat dieper en dieper was, maar waar hij nooit een bodem zou raken. Enkel de kick van het vallen. Het ultieme vrij zijn, met de mix van de warmte van haar lichaam en de kou van het water. Hij was dankbaar dat hij zich al eerder had laten gaan, want daardoor kon hij nu doorgaan. Het leek voor eeuwig, precies zoals hij wilde. Nooit eerder had hij zich zo gevoeld. Voor het eerst was het geen seks, maar iets veel sterkers. Iets zeldzaams waar hij anders nooit bij stilstond. Iets... dat hij niet kon benoemen en ook niet wilde. Hij was niet sentimenteel van aard.
Uiteindelijk voelde hij hoe zijn lichaam het hoogte punt bereikte. Maar hij wachtte, hij hield het in, met alle beheersing die hij had, wachtend op haar.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 17:37:32 GMT 2
Het water en het gras voelde Rose nog wel, maar het drong absoluut niet tot haar door. Voor hetzelfde geld hadden ze ergens heel anders kunnen zijn. Het boeide haar niet en ze stond er ook niet bij stil. De enigen die nog bestonden waren Cameron en zij op dat moment. Het duurde dan ook niet echt heel erg lang voordat het haar lichaam te veel werd en ze op haar hoogte punt aan kwam.
Om de een of andere reden sloop toch weer haar zomervakantie van vorig jaar haar hoofd binnen. Op dat moment realiseerde ze zich hoe anders dit was. De alcohol mocht dan wel dezelfde invloed hebben, maar de invloed die van Cameron uit kwam maakte het op zoveel vlakken prettiger dat ze er niet eens aan zou kunnen beginnen om het ook maar voor haarzelf begrijpelijk te maken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Dec 7, 2008 17:45:41 GMT 2
Zodra hij haar hoogtepunt opmerkte, verloor hij alle grip. Al rillend spoot hij zijn zaad in haar en hijgde licht, terwijl hij nog een paar enkele zachte stoten uitvoerde. Tenslotte vloeide alle energie uit hem en streek hij zacht een paar plukjes haar uit haar gezicht. Hij keek naar haar en zijn hoofd startte zich langzaam weer op. Hij besefte dat ze nu wel erg veel gevaar liepen en stelde zich het hoofd van Snape voor als die hem een preek zou moeten geven hierover. Binnen enkele seconden had hij al een tiental aan gevatte opmerkingen bedacht en wenste bijna dat ze betrapt zouden worden. Aan de andere kant, dan waren ze niet meer samen en alleen, in het donker onder de sterrenhemel... Pas op dat moment voelde hij de ijzige kou van het water en de wind. Hij rilde en klom uit het water. Hij rilde opnieuw, naakt als hij was en sommeerde zijn jas. Het was misschien niet ideaal, maar het moest maar. Uit het grap raapte hij zijn stok op en veranderde zijn jas in een enorme handdoek. Hij sloeg die om zich heen,. dankbaar om de bescherming tegen de koude wind en liet zich door zijn benen zakken.
'Alex, zou je niet eens uit het water komen?' vroeg hij en glimlachte naar haar.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 7, 2008 18:21:06 GMT 2
Rose bleef nog even waar ze was. Pas toen Cameron tegen haar sprak merkte ze de kou op die nu wel tot haar doordrong. Ze kwam het water uit en kroop tegen hem aan. Hij was veel te ver weg. "Ga nou niet steeds zo ver weg." zei ze zachtjes. Daarnet had ze misschien nog erg veel energie gehad, maar nu was ze toch wel degelijk uitgeput. Ze keek hem glimlachend aan en gaf hem een kus. Daarna drong het pas echt tot haar door waar ze eigenlijk waren. "De docenten zullen er erg blij mee zijn als ze ons hier vinden geloof ik." sprak ze rustig haar gedachte uit. Ze rustte haar hoofd even tegen zijn schouder maar kwam er al snel achter dat dat geen goed idee was. Als ze niet uit keek zou ze nog in slaap vallen ook.
|
|
