|
|
Post by \\ Jess' on Nov 9, 2008 16:36:08 GMT 2
Teresia was wat afgeslenterd naar het Rozenperk. Al die kleuren maakten haar weer vrolijker dan dat ze was geweest. Het rook ook altijd zo fris en lekker. Ze had haar handen in haar zak gedaan, want het was nogal fris. Het einde van het jaar naderde, en dat was ook maar goed ook. Winter was haar favoriete seizoen. En het deed haar ook altijd veel plezier. Ze haalde een keer diep adem om daarna plaats te nemen op een bankje vlakbij. Ze keek om haar heen, hier leek alles altijd zo vredig en rustig op de een of andere manier. Ze grijnsde lichtjes, waar was ze toch mee bezig altijd? Meer met haar omgeving dan zichzelf. En toch had ze zelf meer hulp nodig dan haar omgeving. Ze beet weer een keer op haar lip, om daarna weer goed te gaan zitten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 9, 2008 16:46:18 GMT 2
Hij verstevigte de greep op het shirt van de jongen en trok hem dichter naar zijn gezicht. "En heb je nu nog steeds zo'n grote mond?" Gromde hij, maar de jongen gaf geen antwoord. Hij lachte zacht met een minachtende toon. "Natuurlijk. Eerst een stoere vent en zodra hij maar een beetje tegenstand krijgt ben je net zo klein als toen je net geboren was." Hij duwde de jongen weg. Eerst landde hij op zijn benen, maar door de kracht die Sebastian op het einde nog af, viel hij achterover op de grond. "Wegwezen als je niets meer te zeggen hebt." Sebastian deed nog een stap naar voren om zichzelf dreigender te maken en dat was genoeg om de Zwadderaar aan het rennen te krijgen.
Sebastian zuchtte en schudde zijn hoofd. Hij draaide zich om naar een ravenklauw meisje dat met tranen die over haar wangen geleden op de grond zat. Hij glimlachte en stak zijn hand uit. "Ze zijn ook allemaal hetzelfde, maar als ze eenmaal bang zijn dan doen ze het zo in hun broek dat ook jij ze kan wegjagen." Hij hield het meisje omhoog, ze was een eersteklasser en nog niet zo heel lang opschool en daarom een makkelijk doelwit voor oudere zwads. En als Sebastian ergens een hekel aan had was het onschuldige pesten en dan vooral meisjes.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 9, 2008 16:55:52 GMT 2
Teresia was geschrokken omgekeken bij wat kabaal. Ze keek naar een jongen die wegrende, en een andere die naar een meisje liep. Het meisje was van Ravenklauw, en de jongen van Huffelpuf. Ze was opgestaan om daarna naar het tweetal toe te lopen. Het meisje wat van Ravenklauw afkomstig was, had tranen in haar ogen, en haar wangen waren nat. Ze keek naar de jongen. "Gaat het met je?" Ze keek weer naar het meisje en ging naast haar zitten. "Lief van je dat je die Zwad hebt weggejaagd" Ze keek even naar de jongen, maar hielp het meisje overeind. "Niet huilen, jij bent toch beter dan die Zwadjes.. En veel slimmer!" Ze sloeg een arm om het meisje heen. "Ik haat Zwadjes, ze denken echt dat ze.. Beter zijn.." Ze rolde met haar ogen en keek naar de jongen. "Ik ben Teresia.." Stelde ze zichzelf voor.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 9, 2008 17:12:30 GMT 2
Sebastian keek met een waakzaak oog naar Teresia toen ze naderde. Maar zodra hij zag dat ze van Ravenklauw was ontspande hij wat, hij ging er niet vanuit dat een afdelingsgenoot van het meisje nog eens zout in de wonden ging strooien en waarschijnlijk kon een meisje een ander meisje beter troosten dan dat hij kon. Hij stopte zijn handen zijn zakken terwijl hij toekeek hoe Tesesia het meisje trooste.
Het meisje knikte zwak toen Teresia vroeg hoe het met haar ging. "Ze begonnen ineens allemaal dingen te roepen zonder dat ze er aanleiding voor hadden." Zei ze met een bevende stem en glimlachte zacht en niet geheel gemeent. Ze stond nog steeds te trillen op haar benen.
Sebastian haalde zijn schouders op. "Het is niet erg eerlijk als ze een onschuldig meisje gaan pesten en vooral niet als ik weet dat ze een grotere mond opzetten dan ze werkelijk hebben. Dat heeft niets met lief zijn te maken hoor." Hij keek naar het meisje, die hem nu een beetje bang aankeek. "Euhm, ik bedoel dat ik het ook wel een beetje deed om te helpen hoor." Zei hij snel en glimlachte weer. "Sebastian." Zei hij toen tegen beide meiden.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 9, 2008 17:25:07 GMT 2
Het meisje was nog steeds aan het trillen terwijl ze het meisje mee nam naar het bankje om haar daar op neer te zetten. Ze ging naast het meisje zitten. "Sommige mensen hebben totaal geen leven.." Ze grinnikte. "Volgende keer roep je ons maar hoor." zei ze, terwijl ze even hoopvol naar de jongen keek. Ze was nou een keer met haar gedachte niet bij zichzelf, wat ook wel beter was. Toen de jongen zich voorstelde als Sebastian knikte ze. "Sebastian hier is heel lief.." Ze kon hem helemaal niet, maar ze zei maar wat. Om haar gerust te stellen. "En die heeft wel veel voor mensen over!" Ze keek naar het meisje die vastbesloten knikte. 'Lukt het alleen lopen?" Het meisje knikte en stond op. "Bedankt.." Het meisje wou waarschijnlijk snel weer terug naar de leerlingenkamer. Toen het meisje de hoek om was keek ze naar Sebastian. "Sorry dat ik dat allemaal over je zei, want ik ken je niet. Gewoon het meisje geruststellen." Ze grijnsde wat ongemakkelijk.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 9, 2008 19:36:14 GMT 2
Sebastian hield een glimlach op zijn lippen terwijl Teresia sprak. Al had hij bij het merendeel liever een enorm vraagteken boven zijn hoofd laten verschijnen, hield hij wijzelijk zijn mond dicht. Het was maar voor het betere en hij had geen zin als er straks kleintjes bang voor hem waren.
Hij knikte naar haar toen het meisje bedankt zei en zuchtte toen ze weg was, ergens een enorme verademing. "Ach, het geeft niets. Misschien klopt ze echt nog eens aan als ze weer gepest word en ik ben dan meer dan bereid om die idioten een koekje van eigen deeg te geven. En ik heb geen zin om de boeman van Hogwarts te worden, dus het was ergens wel positief." Hij onderzocht Teresia. "Of anders komt ze naar jou, aangezien jij in dezelfde afdeling zit... toch? Misschien ook maar beter, straks word ik nog gezien als bodyguard en komen ze me inhuren." Hij grinnikte zacht en keek even om om te zien of hij die zwads zag. Maar ze waren echt uit het zicht verdwenen, wie weet om hun wraak te plannen. Wat een zeer aangenaam vooruitzicht was.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 9, 2008 21:03:35 GMT 2
Ze had hem aangekeken maar verder niet veel meer gezegt. Ze beet op haar lip, zoals ze wel vaker deed de laatste tijd. Ze grinnikte even. "Koekjes, daar zeg ik geen nee tegen!" Ze keek wat ontdeugend maar luisterde toen weer naar hem. Ze haalde haar schouders op. "Ik denk dat ik meer hulp nodig heb dan haar. Dus beter dat ik haar niet help." Ze keek nu naar haar handen. Ze schaamde zich ervoor, maar je kon het beter zeggen dat verzwijgen. Ze had al niet meer geluisterd, ze was weer bezig met zichzelf. Ze ademde een keer diep in. "Er zijn zoveel problemen in de wereld dat een bodyguard daar niet bij hoeft te komen.." Ze stond op van het bankje. "Ik ga weer even verder lopen.." Zei ze, ze wist niet veel anders te doen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 9, 2008 22:55:35 GMT 2
Sebastian keek haar stomverbaasd aan en had geen idee waar ze het over had. Hij kende haar niet dus dat was ook niet zo heel erg vreemd. Als had de koekjesopmerking hij hem even een irritatie opgewekt, die meteen weer verdween. "Waar heb jij het nou weer over? Wat voor problemen kan een meisje als jij hebben?" Hij glimlachte even en hield zijn hoofd schuin. Hij had geen ook voor detail en had daarom totaal niet gezien dat er iets met haar handen was.
Toen ze weg wilde lopen deed hij een stap naar voren zodat hij voor haar stond. Deels nieuwsgierigheid en deels bezorgdheid bestuurde zijn daden nu en hij wilde haar niet weg laten gaan voor hij wist wat er was. "Weet je, je moet niet voor dingen weglopen als je bang bent, .... Teresia?" De glimlach verdween toen er een belletje in zijn hoofd ging rinkelen. 'Ow, Teresia.' Dacht hij en toverde haastig de glimlach weer op zijn gezicht, beter niet laten merken dat hij van haar gehoord had.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Nov 10, 2008 17:19:22 GMT 2
Teresia haalde een keer diep adem. "Ouders kwijt.. Mag mijn broer niet zien. En.." Mompelde ze. Over William sprak ze niet, en al helemaal niet over haar wolf zijnde. Ze had haar handen diep in haar zakken gedaan. Maar schrok een beetje toen hij voor haar stond. Ze staarde naar beneden terwijl ze even niks wist om te zeggen. Bij de woorden van Sebastian keek ze even naar hem. "Het is het enigste wat ik kan doen. Wie helpt me anders? Ze begrijpen me voor geen meter.." Ze keek weer naar beneden en deed een stap naar voren. Ze stuitte tegen hem aan terwijl ze dicht bij hem bleef staan. "Sommige dingen horen niet begrepen te worden. En dan word ik maar gek, gekker kan ik niet worden.." Ze had een licht gemene grijns op haar gezicht. Nee, het boeide niet zoveel meer.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 10, 2008 17:30:24 GMT 2
"Nu schilder je jezelf af als een hulpeloos persoon en ik wéét dat je dat niet bent. Ze hebt genoeg in je, daardoor kon je dat meisje geruststellen en nog gewoon rechtop lopen." Hij glimlachte en legte zijn handen op haar schouders. "Vergeet niet dat, waarneer de wereld zich tegen je keert, je je schouders naar achteren met trokken en de wereld uitlachen. Ze krijgen je niet zomaar klein, daar zijn we veel te sterk voor." Bewust zei hij 'we' en legte hij nadruk op de 'wéét'. Hij had meer van zijn vriend gehoort dan de jongen eerst wilde, maar dat was nu wel positief. Al wist hij niet zeker of Teresia wilde weten dat hij vrij veel wist. "EN trouwens, ik geloof niet dat je gek bent. Je rent nog geen cirkels en schreeuwt dat iedereen een aap is... of zoiets vreemds, dus er is nog hoop voor je." Hij grinnikte zacht, inspelend op haar grijns.
|
|
