|
|
Post by greenlightning on Jan 25, 2008 20:11:50 GMT 2
Gammel en duizelig stond ze in de uilenvleugel. Terwijl ze het briefje aan de poot van de uil bond, voelde ze zich met de seconde misselijker worden. Het moest gebeuren, het kon neit anders. Althans, dat deed de grote hoeveelheid alcohol haar geloven. Ze zette haar naam neit odner het briefje, ze wist dat Luke het wel zou begrijpen.
Toen de uil wegvloog, zakte ze door haar benen, trok haar knieen op en begon te huilen, hard en hartverscheurend.
Dus voor de tweede maal, verloor ze haar vriendje.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jan 25, 2008 23:00:43 GMT 2
Ethan kwam vrolijk binnen huppelen. Hij had een brief in zijn handen en pakte een uil. Hij bond het briefje vast aan de poot en draaide zich weer om. Toen hoorde hij pas dat hij niet alleen was. Hij grijnsde wat onschuldig en streek neer bij het blonde meisje. "Huilend, huilend helemaal alleen. maar nu ben ik. Waar kan ik mee van dienst zijn?" Hij keek naar het meisje.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 26, 2008 1:28:10 GMT 2
Terry eek op naar de jongen. Ze kende hem niet. Snikkend wreef ze een paar tranen weg.
'Kan je mijn vriendje een schop geven, omdat hij me zover heeft gekregen eht uit te maken?'Vroeg ze, en toen de tranen opnieuw kwamen verstopte ze zich nog verder in haar knieen.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 27, 2008 15:17:23 GMT 2
Hij wilde er niet aan denken, hij zouzich alleen maar ellendiger en schuldiger voelen. Maar hij kon niet anders. Hij voelde gewoon aan dat Terry in de Uilenvleugel was. Hij kneep in zijn eigen hand en haalde daarna een diepe hap adem. Met de toverstok in zijn andere hand tikte hij op het stuk perkament en borg de stok weer op. Het perkament vloog onder de deur door en 'keek op', alsof het iets zocht. Daarna belandde het bij Terry op schoot. Je gelooft me waarschijnlijk toch niet als ik je duidelijk probeer te maken wat je voor me betekent, je zal niet aannemen dat het in de buurt probeert te zijn van jou gevoelens. Ik weet dat het mijn fouten waren en hoe meer ik erover denk, hoe erger het wordt. Anderen zouden gek moeten zijn als ze jou niet in de buurt willen hebben. Ik zal niemand anders vinden, er is niemand die jou kan overtreffen. Ik wil niet met iemand anders dan jou gezien worden. Ik kan hier beter mee ophouden, je gelooft me toch niet. Met een ongelovelijk rotgevoel zakte hij tegen de muur van de uilenvleugel op de grond. |
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 27, 2008 15:49:12 GMT 2
Na het lezen van het briefje stond ze gammel op, wankelde, viel tegen de muur en liep koppig richting de deur. Ze wist dat hij niet weg was, altahns dat hoopte ze. Ze opende de deur, terwijl ze zich tegen de deurpost aanwierp om overeind te blijven staan en keek op hem neer. Niet omdat ze hem midner vond, maar oiomdat hij op dit moment lager zat dan zij.
'Nee, ik geloof je idneraad niet. Misschien als je eens met een echte uitleg kwam dat ik je dan begreep.'
Ze veegde opnieuw een traan weg en keek hem boos aan, wankel op haar benen.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 27, 2008 16:15:40 GMT 2
Hij kon aan totaal niks anders denken en had voor zich uitgestaard, terwijl zijn armen op zijn opgetrokken knieeën leunden. De deur van de uilenvleugel ging open en zijn hoofd draaide zich er naar toe, terwijl zijn gevoel van binnen scheurde, als dat zou kunnen. Langzaam schoof hij omhoog, het liefst wilde hij haar omhelsen en doen alsof er niks gebeurd was. Maar dat was niet zo. Hij bleef tegen de muur aan leunen maar zag wel dat ze er niet goed uitzag. 'Je, je haar, het is blond.' fluisterde hij eerst, nog net niet stamelend. 'Ik kan het niet uitleggen, je weet hoe slecht ik met woorden ben.' Hij keek weg, hij verdiende haar niet.
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jan 27, 2008 16:24:22 GMT 2
Ethan keek een beetje raar naar het meisje en naar de brief. H ij las het niet, dat was onbeleefd. Toen ze opstond kwam hij ook oevreind. Ze wankelde, en hij hoopte dat ze niet zou vallen. Hij keek even naa rbuiten toen ze de deur opendeed. Hij keek oevr haar schouder mee naar de jongen. Hij zei niks en draaide zich om naar een uil. Of misschien kon hij beter gaan. Hij wist niet wat hij moest doen. Daarom draaide hij zich om en liep naar de twee toe. "Jullie maken jezelf alleen maar kapot als jullie zo doorgaan. Wordt vrienden , en daarna zie je het vanzelf. Denk ik.." Hij stapte verder en liep hen voorbij.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 27, 2008 16:33:43 GMT 2
Terry keke hem kwaad aan. 'We zijn ook vrinden, maar nog veel meer!'schreeude ze hem boos na, daardoor verloor ze haar evenwicht en viel voorover op de vloer. Kreundend kwam ze overeind en moest weer naar hem opkijken.
'Het zou wel helpen, want ik bgrijp jou niet.'
Ze rook naar boterbier, mar daar stond ze neit bij stil.
|
|
|
|
Post by Lisa .. on Jan 27, 2008 16:37:57 GMT 2
Hij keek Ethan na. Waarom deed hem een belletje rinkelen, ze zei zijn, niet was. Zijn hart klopte een keer extra.'Gaat het?' Hij bukte bij haar neer en keek haar aan, vaag maar ver weg de medelevendheid. Nu pas merkte hij de geur van boterbier op. Hij besloot er niet naar te vragen, nog niet. Luke hielp haar overeind. 'Ik zou het kunnen proberen, maar waarschijnlijk geloof je me toch niet.'
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 27, 2008 16:46:08 GMT 2
'Het zou al helpen als je eht probeerde,' mokte ze, terwijl ze wanhopig proeerde om overeind te blijven. Ze sloeg ahar armen om hem heen, maar eigenlijk alleen zodat ze neit zou vallen. Ergens maakte ze zich zorgen dat ze straks misschien overhem heen zou kotsen en dat vond ze geen al te fijn idee. Ze kon zich echter neit bewegen.
|
|
