En toen waren we bij mij... {Elvira & Roc}

[melien]

"Nee, natuurlijk niet. Jij doet nooit iets." zei Elvira lachend. Ze ging verzitten zodat ze dichter bij Roc zat en gaf hem een kus. "Ik geloof dat jullie alletwee stiekem nog steeds kleine jongetjes zijn." Ze liet haar blik even over Glove gaan, maar het stoorde haar echter niet.

(wanneer komt pappie thuis???)

[Madjic]

(( Weet ik veel het is jou pappie XD ))

"Als je het maar weet." Zei hij mee hij zijn arm om haar heen sloeg. Hij keek haar toen semi-verontwaardigd aan. "Nou zeg..." Ineens verscheen er een grijns op zijn gezicht. "Nou als dat zo is, dan moet je wel weten dat dat jou vriend dan is, dus pas maar op."

[melien]

"Ow ik hoef niet op te passen. Want ook kleine jongetjes kunnen volwassen doen." zei Elvira met een glimlach. "Ugh, alsjeblieft. Hou op zo klef te doen jullie twee!" klonk ineens Aaron's stem door de deur heen. "Rot toch op joh." zei Elvira rustig terug. Ze had geen zin in dat gedoe. "Ok, als jullie maar weten dat je lieve pappie zei dat ik jullie voor het eten moest halen." Je kon aan zijn stem horen dat hij een gemene grijns op zijn gezicht had.
Elvira verdraaide haar ogen. Het duurde even voordat de woorden echt tot haar doordrongen. "Lief, ik geloof dat dat zijn manier was om te laten weten dat mijn vader er is.."

[Madjic]

Roc keek lachent naar de deur. "Niet klagen, je kan het namelijk niet zien." Hij keek weer naar Elvira en knikte. "Nou dan lijkt het me verstandig en beleeft-" Hij trok Glove aan zijn nekvel weg bij zijn broer. "-om me even voor te gaan stellen. Aangezien hij me heeft uitgenodigt." Hij sprong overeind en keek even glimlachent naar ELvira voor hij zijn handen naar haar uitstak om haar omhoog te trekken.

[melien]

(bij zijn broer? Oo)

Elvira pakte glimlachend Roc's hand beet en trok zich omhoog, maar ze liet zijn hand niet los. "Misschien wel handig ja." zei ze terwijl ze - ogenschijnlijk rustig - het slot van de deur haalde en de deur open deed. Aaron was klaar blijkelijk al naar beneden aangezien hij niet meer op de overloop stond. "Je moet niet alles zo serieus nemen wat hij zegt. Hij vindt het nog wel eens leuke om mensen te plagen." waarschuwde ze Roc maar.

(gnagna.. de lieve pappie gaat flauw doen *kent heel leuk verhaal* moest de vriend van mijn moeder ook doen bij zijn ex-schoonpappie)

[Madjic]

((.... broek XD
Maar Roc kan wel wat hebben hoor ))


Roc gaf een kus op haar hand. "Geen zorgen mijn lief, ik heb twee broers die waarschijnlijk wel wat gemener zijn dan je vader. En ik zal bewijzen dat ik voor je door het vuur ga, dat ik elke draak zal doden voor jou veiligheid." Hij sprak overtuigt en gelijkertijd speels.
Hij keek naar de overloop en was ergens wel blij dat Aaron er niet meer meer stond. Die jongen was hem soms net iets te bijdehand.

[melien]

Elvira draaide zich om naar Roc. "Als je maar weet dat ik niet toe laat dat jij je leven riskeert." zei ze met een glimlach. Ze zoende hem teder. "Hou op met dat geklef en kom nou eindelijk naar beneden jullie!" klonk het ongeduldig van onderaan de trap. Elvira kromp ineen van de schrik. Dat had ze nu net niet verwacht. "Ow wat was het heerlijk toen ik nog niet wist dat meneer mijn half-broer is." mopperde ze.

[Madjic]

Roc kon nog net een lachbui inhouden en keek Elvira met pretoogjes aan. "Denk terug aan je bezoek aan mij, weet je zeker dat het zo erg is?" Vroeg hij grijnzent.
"Kom. We laten zien wat we ook nog sociaal kinnen doen... soms." Zei hij met een knipoog en trok haar mee de trap af.

[melien]

Elvira zuchtte. "Nouuuuu.. Je weet best wat ik bedoel." zei ze. Ze wilde eogenlijk een pruillip maken, maar dat kon ze gewoon niet. Het was eigenlijk ook wel erg grappig. Ze liet zich meetrekken. Onderaan de trap gaf ze Aaron echter een duw voordat ze Roc meenam naar de woonkamer waar haar vader net begonnen was de tafel te dekken. "Ah. Daar hebben we het stelletje." zei hij met een flauwe grijns. Hij liep naar de twee toe. Als eerste drukte hij een kus op Elvira's voorhoofd. "Ga jij eens even je moeder helpen." zei hij vrolijk. Elvira wist dat ze beter niet kon tegen stribbelen en liet Roc's hand maar even los. Echter niet voordat ze er een zacht kneepje in had gegeven. Haar vader wendde zich tot Roc. "Jij bent dus degene die ervoor zorgt dat Elvira constant aan het dagdromen is."

[Madjic]

Roc grijnste breed naar Aaron. Heerlijk om eens niet de gene te hoeven zijn die familie moet straffen. In de woonkamer liet hij zijn grijnns voor wat het was en keek rustig. Al voelde hij zich wel een klein beetje nerveus toen hij merkte dat Elviras vader hem alleen wilde spreken. Nou ja, het zou wel normaal zijn.
Roc knikte en glimlachte. "Blijkbaar wel meneer." Zei hij beleefd. "Al doe ik het niet expres en doet zij precies het zelfde bij mij."