En toen waren we bij mij... {Elvira & Roc}

[melien]

Elvira wierp een blik over haar schouder. Ze had geen flauw idee wat haar vader nu weer zou uitspoken. Ze kreeg echter wat in haar handen geduwd van haar moeder, dus ging ze maar daar verder waar haar vader gestopt was met tafeldekken. Aaron negeerde ze volkomen toen deze binnenkwam.
Henry onderdrukte een grijns. Ow wat is dit leuk.. "Nou, dat hoort ook zo." zei hij met een glimlach. Hij sloeg Roc op zijn schouder. "Mooi, dat is ook weer geregeld." hij keek even naar de tafel die inmiddels klaar was. "Aan tafel dan maar." voegde hij er nog aantoe en liep naar de tafel toe.

[Madjic]

"Inderdaad." Zei Roc volkome rustig. Hij wilde nog iets tegen maar kreeg de kans niet meer.
Hij keek naar Elvira met een vragende blik. Hij snapte hier daadwerkelijk niets van, maar hij speelde wel mee en liep naar Elvira. "Je slaapkamer deur zit toch wel dicht he?" Hij vreeste ergens dat Glove naar beneden zou storen en een ramp zou ontketenen.

[melien]

Elvira draaide zich om naar Roc. "Ik heb hem niet dicht gedaan. Dus hij is niet dicht, tenzij jij hem hebt dicht gegaan." beantwoordde ze zijn vraag. Ze wilde maar al te graag weten wat haar vader nou eigenlijk moest, maar ze onderdrukte dat gevoel maar gewoon. Ze zou het vanavond wel vragen.

[Madjic]

Roc beet even op zijn lip en keek naar de deur. "Dan hoop ik dat hij nog geen honger heeft, anders kunnen we bezoek verwachten." Hij keek Elvira zorgelijk aan. Hij was bang dat een verkeerde indruk zou wekken. Dat hij nie eens voor zijn hond kon zoorgen dat die niet luisterde.

[melien]

"Ach joh, komt wel goed." zei ze met een glimlach. Ze gaf hem een kus en camoufleerde zo haar zenuwen perfekt. Ze had geen flauw idee wat haar vader van plan was met het eten, maar iets zei haar dat het niet al te normaal zou worden. "Komen jullie ook zitten?" vroeg Henry rustig aan Elvira, Roc en Aaron. Die zat blijkbaar ook nog niet.

[Madjic]

Roc glimlachte even geforceert. "Had ik jou vertrouwen maar." Mompelde hij voor hij richting de tafel liep. "Hebben jullei speciale zitplaatsen? Bij ons thuis namelijk wel, dus ik vraag het voor de zekerheid maar." Vroeg hij aan noemand in het algemeen en keek vragend naar iedereen.

[melien]

Elvira pakte Roc's hand weer en trok hem gewoon mee naar twee stoelen. "Nee, hebben we niet." zei ze ondertussen. Ze ging juist zitten toen haar moeder binnen kwam met het eten. Aaron nam tegen over haar plaats, en toen deze zijn mond open deed om een of andere opmerking te maken kreeg hij een schop tegen zijn schenen. Elvira had het alweer gehad met zijn opmerkingen.
"En, wat hebben jullie boven gedaan?" vroeg Elvira's moeder plotsteling. Henry begon met opscheppen en zij nam plaats op de laatste vrije stoel.

[Madjic]

Roc grinnikte zacht en ging zitten. Het was echt totaal anders en daar moest hij even aan wennen. Hij keek even opzij naar Elvira, maar besloot toen hij absoluut niet het stille type was en daarom maar gign antwoorden.
"Beslissen wat we gingen toen en daarna probeerde mijn hand mij mijn kleding af te nemen." Zei hij vrij vrolijk.

[melien]

"En.. Wat hebben jullie besloten om te doen?" vroeg Aaron met een pesterige grijns. "Weet je trouwens heel zeker dat het je hond was die je kleding probeerde af te pakken?" voegde hij er nog aan toe. Dit leverde hem echter weer een schop op.
"We hadden besloten om naar buiten te gaan, maar toen was het eten klaar." zei Elvira zo rustig mogelijk. Ze keek hulpzoekend naar haar moeder, maar die vond het schijnbaar alleen maar grappig.

[Madjic]

Roc keek rustig naar Aaron. "Sorry maar ik vrees dat mijn viendin heel wat knapper is dan mijn hond, dus ik denk dat ik het onderscheid wel kan maken." Hij was totaal niet onder de indruk en hild zich rustig. Hij wist niet echt hoe ver hij kon gaan dus hield zich in.
Hij keke naar Elvria en glimlachte. "Moet toch nog met Glove gaan lopen, dus wie weet komt het er nog van."