|
|
Post by greenlightning on Jul 28, 2007 23:11:28 GMT 2
Terry deed haar best om niet achteruit te springen. Ze staarde naar hem. Zelfs zonder zijn haarkleur te zien, wist ze hoeveel ze op hem leek. Ze staarde hem aan. Tranen, zo oud, liepn in stroompjes over haar gezicht. Ze wist niet wat ze ahd verwacht. Misschien een stem, of Uruha die haar vertelde wat haar vader zei, maar.... hem zo zien...
Ze rilde, niet instaat iets uit te brengen. Ze boog iets voorover en stak rillend haar hand naar hem uit.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 28, 2007 23:19:14 GMT 2
Hij probeerde haar hand vast te houden, maar dat lukte niet.
'Terry?
Je kan me niet aanraken'
Hij keek naar haar.
En toen keek hij even naar de jongen.
Hij knikte als bedankje heel vlug en keek toen naar Terry.
'Ik heb niet veel tijd kindje.
Ik heb altijd al van je gehouden, het spijt me dat ik dood ben gegaan, het spijt me dat ik je hele leven het moeten missen.
Vertel Terry, is er iets wat je me moet vertellen?'
Hij zweefde voor haar neus en ging op zijn ontzichbare knieën zitten.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 28, 2007 23:22:54 GMT 2
Terry kromp ineen en begon zo hard te huilen als maar mogelijk was. Ze sloeg haar hande voor haar gezicht. Haar schouders schokten. Ze wilde iets zeggen, maar de woorden verdronken in haar tranen. Ze haalde diep adem en probeerde op te kijken. Ze schudde haar hoofd. 'Ik zou niet weten wat. Een minuut... is niet genoeg om zeventien jaar in te halen...' Dit was een dom idee geweest. Ze miste hem nu alleen nog meer. Maar opeens, wist ze dat dit geen sleht idee was geweest. Met een verbeten gezicht keek ze hem aan. 'Ja, er is wel wat. Bereid je maar voor op wat je tegen me gaat zeggen, want ik zal je terug laten komen!' Ze glimalchte zwakjes. 'Of je dat nou wil of niet.'
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 28, 2007 23:25:48 GMT 2
'Terry, doe niks wat je in gevaar kan bregen, het is heel lief van je, vraag iemand om hulp anders...'
hij wou nog verder praten maar hij werd in het gat gezogen.
Het gat sloot zich en Uruha viel voorover op de grond.
Hij was niet dood, alleen vermoeit, hij had het gat open moeten houden.
Het is zwaar om iemand uit de geesten wereld te halen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 28, 2007 23:28:32 GMT 2
Terry sprong overeind en deed een paar stappen naar Uruha toe. 'Ben je in orde?' Een traan viel op zijn schouder. Terry zag eht, en veegde die snel weg, net zoals de tranen die nog op haar wnagen en in haar ogen zaten. 'Het spijt me, dit komt allemaal door mij! Zeg alsjebleift dat je niet dood gaat!'
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 28, 2007 23:31:57 GMT 2
Uruha stond een beetje lachend op.
Hij was dood op, maar zijn lach ging daardoor niet van zijn gezicht.
'Tuurlijk ga ik niet dood'
hij toverde de bescherming weg.
'Ik hoop alleen dat je gezien hebt wat je wou zien.
Het is moeilijk zo'n gat naar het dodenrijk open te maken, en al helemaal om de juiste persoon eruit te krijgen.
Ik hoop dat het ging zoals je gehoopt had.
Mag ik vragen wat tot leven maken iets je hebt?
Misschien kan ik je helpen'
Reita kwam rustig aanlopen en liet Uruha weer rustig zitten.
'Is het allemaal gelukt?'
vroeg hij rustig.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 28, 2007 23:34:44 GMT 2
Terry knikte, niet instaat haar blik van Uruha af te houden. Hij had een kracht over zich die haar facineerde en haar een veilig gevoel gaf. 'Het is een drankje. Nog niet perfect, nu vergiftigd het de drinker. Niet erg handig. Ik wil mijn vader in mijn leven hebben, als ik sterf, dan heb ik er niks aan. Maar hij zal terug komen, dat zeker. Helaas, is het wel alleen voor iemand van dezelfde bloedlijn. dat is eht probleem. Het heeft mijn bleod nodig. Op dit moment, zoals eht drankje nu is, zal eht al mijn bloed gebruiken, in plaats van een beetje en er een nieuwe vooraad van maken.'
Ze zuchtte diep. Ze was er nog steeds niet klaar mee.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 28, 2007 23:42:55 GMT 2
'Kan ik misschien helpen?'
vroeg Uruha met een lachje.
'Ik ben best goed in toverdrankjes'
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jul 28, 2007 23:52:04 GMT 2
Terry grinnikte. 'Ik zelf ook.' Ze straade naar hem en bewonderde zijn haar. 'Maar hulp kan geen kwaad. Misschien krijg ik werkelijk mijn vader terug...' HEt gaf haar rillingen en een vlammend gevoel in haar buik, dat ze nooit eerder had gehad. Een verlangen. De wens naar haar vader was zo sterk, als het nooit eerde rwas geweest.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 28, 2007 23:57:04 GMT 2
'Als ik en jij willen dat je je vader terug krijgt dan krijg je dat'
zei hij vastbesloten.
'Uruha lieve jongen, je moet eerst gaan slapen, je kan bijna zelf niet meer rechtop zitten'
Uruha keek even naar Reita en lachtte flauwtjes.
'Je hebt gelijk.
Waneer wil je afspreken?
En ik neem Reita mee, hij is echt niet normaal goed in drankjes, hij heeft drankjes uitgevonden waar je langer door kan leven'
zei hij lachend en stond trillerig op met ondersteuning van Reita.
'Grappig hoor, dat was het eerste eigen drankje die ik ooit maakte, ik probeer er een te maken zodat je onstervelijk word'
'Vind je het goed om het morgen te doen?'
Uruha keek haar rustig aan.
|
|
