|
Post by Krista - on Jul 1, 2007 21:07:16 GMT 2
Meral slikte en mompelde "Nee.. ja" en durfde Manuel niet aan te kijken, uit angst dat ze het dan al helemaal niet meer droog kon houden. Waarom God? Ze had eigenlijk alleen maar behoefte aan Manuel zelf. Ze beet op haar tanden en keek hem uiteindelijk toch aan, en glimlachtte zwak "Ik zie je wel weer" zei ze na lang stil te zijn geweest, liet Manuel los nadat ze hem eerst krampachtig bij zijn schouders had vastgepakt alsof ze geen afscheid kon nemen, draaide zich om en liep langzaam richting school.
|
|
|
Post by \\ Jess' on Jul 1, 2007 21:27:38 GMT 2
Hij slikte even moeilijk, net of hij een worm had opgegeten. Hij kon dit niet maken, nee echt neit. Maar, waarom voelde het dan, zo, zo dat hij zich nu anders voelde. Alsof hij een atoombom had gegooid op een stad uit Irak. ''Wacht'' Hij kon diet niet maken, niet bij Meral. ''Ik ben zwak, en het doet me pijn'' Zei hij terwijl hij moeizaam slikte en zijn hart in zijn keel voelde bonzen.
|
|