|
|
Post by Madjic on Jun 19, 2007 20:31:47 GMT 2
Toen ze Hunter voelde stopte ze heel even met trillen. Op dat moment kon ze alleen nog maar vaag de omtrekken van dingen onderscheiden. Ze keek naar waar Hunter zou moeten staan, ze zag alleen zijn vorm.
Haar ogen trilde even en ze deed haar mond oppen. Toen werd alles zwart. Carmen sloot haar ogen en haar spieren werden slap, hierdoor viel ze om.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 19, 2007 20:50:13 GMT 2
Miquel sloot zijn ogen. Als hij dat deed, kon hij zich inbeelden dat hij op een waveboard stond. De paden waren onregelmatig, dus zijn evenwicht behouden was noodzakelijk.
Opens hoorde hij stemmenn Hi deed zijn ogen open. Het eerste wat hij zag was het Hunter, het tweede Carmen die op de grond lag en het derde was een rode waas. Hij kon zich neit herinneren dat hij zijn toverstok ahd getrokken, of dat hij begon te rennen. Hij hoorde iemand Carmens naam roepen. Was hij dat zelf? Vor hij ben hen was, schoot hij al, zijn krachtigste spreuk op Hunters borst.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 19, 2007 21:21:47 GMT 2
Hunter deed een tegenspreuk en hield de spreuk makkelijk tegen.
'Doe normaal jogie'
zei hij boos en hield de stok op Miquel gericht.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 19, 2007 22:08:15 GMT 2
Miquel knielde neer bij Carmen, Hunter negerend. hij tilde haar hoofd op van de grond. 'CArmen? Carmen, wordt eens wakker.' Hij tikte zacht op haar wang en luisterde naar haar ademhaling. Hij legde haar voorzichtig neer, trok zijn jas uit en legde die als prop onder haar hoofd. 'Wat is er gebeurd, vroeg hij Hunter, alsof hij niks ahd gedaan.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 19, 2007 22:10:54 GMT 2
Carmen hoorde in de verte stemmen en andere geluiden. Maar het was te ver weg om ze goed te kunnen onderscheiden. Ze kon ook niet horen van wie de stemmen waren.
Ze zweefte in een zee van zwart, geen spat van licht kon ze zien. De duisteris maakte Carmen banger dan dat ze ooit was geweest.
Wat was er gebeurd?
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 19, 2007 22:12:34 GMT 2
'Weet ik veel, zei doet opeens gek'
zei Hunter en keek naar Miquel.
Nog steeds had hij zijn stok in zijn handen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 19, 2007 22:16:21 GMT 2
Miquel schudde zijn hoofd. Vertwijfelt keek hij op zijn vriendin neer. Toen schudde hij opnieuw zijn hoofd, deze keer vastbesloten. Hij tilde Carmen half op, legde zin jas over haar heen en nam haar toen in zijn armen. Hij tilde haar op alsof ze helemaal niks woog. Niet alleen was ze neit zwaar, hij was ook gewoon gespierd.
'Ik vertrouw dit niet. Ze gaat naar de ziekenzaal. Zie maar wat je doet.'
Hij draide zich om en droeg haar weg. Zijn toverstak nog steeds in de hand, maar neit lagner bruikbaar.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 19, 2007 22:29:57 GMT 2
'O, je denkt dus nu dat ik het heb gedaan?'
vroeg Hunter boos en liep achter hem aan.
'Ik heb deze keer helemaal niks gedaan, en anders zonder dat ik het weet'
hij ging voor hem staan en keek hem dreigend aan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jun 19, 2007 22:46:01 GMT 2
'Het boeit me neit of je eits hebt gedaan of niet. Ik vertrouw eht neit dat ze opeens flauw valt. Misschien is ze wel ziek. ik ga naar de ziekenzaal en je ziet maar of je meegata of iets adners zinvols gaat zoeken. Het boeit me niet, maar laat me met rust. Ik moet voor mijn vriendin zorgen en als ze en vriendin van jou is, dan zou je me gewoon laten gaan of zelfs mee gaan.'
Hij liep gewoon door, weigerend te stoppen. Als Hunter hem zou vervloeken zou Carmen vallen. Hij zou zorgen dat dat neit gebeurde.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 19, 2007 22:48:34 GMT 2
'O, wat zijn we weer de stoere held, en wat een vriendin, ze lied me gewoon vallen!'
Hunter bleef vastberaden staan, maar liep toen toch mee, hij ging niet hetzelfde met haar doen.
|
|
