|
|
Post by Madjic on Jun 18, 2007 21:50:51 GMT 2
Het zand stoof bij elke stap zacht op terwijl Carmen over het pad slenterde. Ze keek naar de grond voor zich en was in gedachte verzonken.
Hierdoor was ze onwetend van de ogen die haar bespiede en haar volgte.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 18, 2007 22:03:32 GMT 2
Hunter keek naar zijn handen, hij wist niet meer wat er met hem was.
Gevoelens waren ver weg bij hem.
De steken in zijn hart waren nog vers, er kwam wel geen bloed meer uit, maar als er geen spreuk over hem was uitgesproken, was hij al dood.
Bladeren ritselde langs hem, hij schrok en kroop achteruit.
Het was niks, en vloog een vogel uit, hij zuchtte opgelucht en liet zich achterover neerploffen, en hij keek naar de blauwe lucht.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 18, 2007 22:06:28 GMT 2
Carmen keek even op en zag Hunter. "Hunter!" Riep ze en haar gezicht klaarde op. Ze rende naar hem toe.
Ze had hem al te lang niet meer gezien.
Ze had de drang weerstaan hem een knuffel te geven, maar keek hem nu vrolijk aan.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 18, 2007 22:10:16 GMT 2
Hunter lachte en keek op, 'Heey carmen, lang niet gezien'
zei hij met een lach en ging zitten.
'Kom zitten, vertel me wat je allemaal hebt beleeft de laatste dagen'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 18, 2007 22:15:02 GMT 2
Carmen ging zitten en keek naar de lucht. "Ik heb niet zoveel gedaan eigenlijk. Als de zon schuin ben ik veel met.... in het bos." Ze herstelde zich nog net op tijd. Ze sloot maar door te gaan alsof er neits was. "In het bos is het tenminste lekker rustig en zijn niet zo heel veel mensen." Ze keek Hunter weer aan.
"En jij dan? Wat heb jij allemaal uitgespookt?"
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 18, 2007 22:29:41 GMT 2
'Jah, kun je zeker doen wat je wilt?'
vroeg Hunter walgend.
'Ik heb niet veel gedaan, dranken gemaakt, toverspreuken en gewoon dingen die ik zou moeten doen'
hij keek naar zijn stok.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 18, 2007 22:33:47 GMT 2
Carmen voelde haar wangen kleuren en keek naar de grond. 'Stomme zet, Carmen, stomme zet.' Dacht ze, boos op zichzelf.
"Dus bewoon lekker rustig aandoen, bedoel je" Ze keek Hunter niet aan, maar in haar stem was argwaan te horen. "De laatste keer dat we elkaar zagen dacht je dat je dood was geweest."
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 18, 2007 22:38:15 GMT 2
'Ik weet het, maarja, misschien wat het wel beter geweest, hier heb ik niks te zoeken'
siste hij.
'En ik deed alleen wat er van me gevraagd werd, rustig aan, niet te opvallend, mijn wond is langzaam aan het genezen'
hij keek haan aan, in zijn ogen was leegte te zien, alsof hij niet leefde.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 18, 2007 22:42:17 GMT 2
Carmen keek naar voren. Een vlinder fladderde door de lucht, die was vast verdwaalt op weg naar het rozenperk.
"En toen vertel je me niet alles. Wie is degene die dignen van je vraagt. Wie is degene die jou dat aan heeft gedaan?" Ze keek Hunter weer aan.
Waarom kon een gesprek nou nooit normaal verlopen? Waarom moest er steeds op deze manier gepraat worden?
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 18, 2007 22:46:52 GMT 2
Hunter keek naar de ketting met bloed om zijn hals.
'Door mijn ketting voel ik wat ik nu voel, het rustige gevoel, niet het gevoel dat ik ergens bij hoor.
Wie me dit heeft aangedaan weet ik niet, ik kan me alleen een kille stem herinneren, en twee ogen'
|
|
