|
|
Post by Krista - on May 6, 2007 20:49:42 GMT 2
Evan stond op zijn beurt ook langzaam op en deed voorzichtig een paar passen achteruit. Als ze nou heel hard zouden lopen.. Zou Thomas het nooit merken.
Thomas staarde om zich heen. Hij wist zeker dat hij iets had gehoord, maar hij zag niemand.
|
|
|
|
Post by Merel on May 6, 2007 20:54:38 GMT 2
Mariël zag dat ook Evan stil was opgestaan. Ze gaf een knikje als teken dat ze hard moesten gaan rennen. Ze liep, hard. Na een paar meter stond ze stil en pakte haar tas op. Ze keek snel achterom om te kijken of Evan ook wegkwam.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 6, 2007 20:56:42 GMT 2
Een paar seconden later was Evan ook bij Mariel aangekomen. "Hij.. keek.. wel achterom, maar volgens mij heeft hij ons niet gezien" bracht hij hijgend uit en staarde Mariel verbijsterd aan. "Wat was dat..?" zei hij dan langzaam.
|
|
|
|
Post by Merel on May 6, 2007 21:03:18 GMT 2
"Ik denk, Nouwja hoop, Dat hij ons niet gezien heeft. Want dan hebben wij een groot probleem."Zei ze. En ze wist dat dat maar al te goed waar was. Je wou Thomas en Draconic niet op je dak hebben. "Wat was wat?" vroeg ze daarna verbaast aan Evan. Haar tas hing ze om haar schouder.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 6, 2007 22:28:06 GMT 2
Draconic staarde voor zich uit. Hij had mensen vermoord. Ouders, kinderen van zijn leeftijd... Maar een vrouw met een ongeboren baby.. Zelfs een baby zou hij geen kwaad dopen. Voldemort had hem een onmogelijke opdracht gegeven.
'Hij heeft geen hart,'flusiterde Draconic zacht.' Hij weet neit wat het is om iemand te verliezen, of om mee te voelen met een mens. Je kan iemand die volledig weerloos is niet vermoorden, zoals een vrouw die zwanger is en haar ongeboren baby. We meoten iets doen!' Dit was geen moorden meer, dat was zelfs voor dooddoeners te erg. Hij was zijn grootvader niet!
|
|
|
|
Post by Merel on May 7, 2007 20:51:40 GMT 2
Mariël begon weer richting het kasteel te lopen. Ze zat nogsteeds vol met vragen. Wat bedoelde ze er nou allemaal mee? Zwangere vrouw, geen hart, dood Harry's ouders, niet kunnen... Het was nog een groot raadsel. Ze keek om naar Evan. "Kom je?" Vroeg ze aan hem.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 7, 2007 22:08:59 GMT 2
"Waar hadden ze het in vredesnaam over?" zei Evan langzaam en staarde Mariël verbijsterd aan. "Misschien ben ik traag van begrip maar ik snapte echt niet waar ze het over hadden"
"We moeten inderdaad iets doen" zei Thomas vastbesloten en balde zijn vuist. "Ik heb nooit echt.. nou ja, dooddoener willen worden. Mijn moeder wou het, en je weet hoe mijn moeder kan zijn als ze boos is"
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 7, 2007 22:14:58 GMT 2
Draconic slikte. Dat wist hij idnerdaad. Ze was nog erger dan zijn moeder en dat wilde heel wat zeggen! Draconic liet zijn hoofd zakken.
'Ik ben gewoon slecht. Verdorven. Daarom sloot ik me maar aan. Waar hoort iemand als ik adners thuis? Ik wilde stoppen.. toen ik met Terry kreeg, maar ja... Weet je.. hoe de vader van Terry is getorven trouwens?' Hij bekeek zijn vriend emt doordringende ogen. Hij was nu bang. Doodbang. Banger dan hij ooit in zijn leven was geweest. Hij herinnerde zich het gesprek met Terry nog, jaren gelden.
'Mijn vader wilde geen dooddoenre zijn. Hij deed eht tegen zijn wil. Op een dag moest hij iets doen wat hij neti wilde. En hij nam zijn besluit. Hij besloot te stoppen. Maar Voldemort laat je niet gaan... Je blijft hem trouw tot je dood... '
Draconic balde zijn vuisten. Hij zou Thomas niet laten sterven!
|
|
|
|
Post by Krista - on May 8, 2007 9:08:50 GMT 2
Thomas keek opzij naar Draconic. "Geen idee hoe de vader van Terry is gestorven, ik weet haar hele famillie geschiedenis toch niet? Was het niet een hartstilstand ofzo..?.
Ooit had hij er vaag iets over gehoord, maar hij was er toen totaal niet in geïnteresseerd geweest. Draconic leek op dit moment steeds bleker te worden. "Gaat het wel goed?" zei hij dan langzaam.
|
|
|
|
Post by Merel on May 8, 2007 16:02:45 GMT 2
Mariël keek Evan aan. "Nee, je bent niet traag van begrip. Maar voor we het er veder over hebben, is het misschien slim ergens anders heen te gaan." Dit laatste zij ze een beetje beangstigend. Ze keek achterop. Ze bleken gelukkig niks gemerkt te hebben. Ze dacht na. Waar konden ze even rustig praten...
|
|
