|
|
Post by greenlightning on May 10, 2007 22:22:11 GMT 2
Draconic wilde haar een knuffel geven, maar ergens had hij daar geen zin in. Hij groete haar vriendelijk, maar niet met de warmte die hij odners zou geven. Zin hart lag nu bij zijn vriend. Wat als Voldemort hem zou vermoorden? Terry moest hen helpen... Dat moest!
|
|
|
|
Post by Krista - on May 10, 2007 22:41:12 GMT 2
Thomas reageerde niet meer op Rachanna maar staarde nog steeds verdoofd naar het gras terwijl hij zachtjes in zichzelf dingen mompelde. Hij leek zich totaal niet bewust van zijn omgeving.
|
|
|
|
Post by Merel on May 11, 2007 14:11:22 GMT 2
Rachanna keek van Draconic naar Thomas en weer terug. Dit was ze niet gewend. "Wat is hier aan de hand?" Vroeg ze. Ze keek haar vriend en vriendje aan. Dit waren niet de Thomas en Draconic die zij kende. Ze keek even in het rond. Even had ze het gevoel dat ze andere mensen zag. Ze schude haar hoofd en keek weer naar de jongens.
Mariël gluurde langs de boom waar ze tegenaan zat. Ze had gezien dat er een meisje bij was komen zitten. Rachanna, meende ze. Ze zag dat ze werd aangekeken en verborg zich snel weer achter de boom. Ze keek naar Evan. "Volgens mij moesten wij maar eens vertrekken, tenzij je graag half Zwadderich op je af wilt hebben." Ze stond op.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 11, 2007 15:27:58 GMT 2
Draconic stak zijn hand naar haar uit, zonder op te kijken. Hij wilde haar tegen zich aantrekken, even voelen dat er ook nog goedheid was. Nu kon hij alleen nog maar denken aan die ogen, aan die stem, aan al die mensen in mantels met dode witte maskers op.. aan lijken...
Hij sloot zijn ogen. Misschien was hij niet zo slecht als hij zelf dacht...
'Wat ga je doen Tmomás?' vroeg hij zacht.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 11, 2007 15:29:55 GMT 2
Thomas keek opzij naar Draconic met een gezicht alsof hij aan het peinzen was.
"Ik ga het doen" zei hij zacht, maar vastbesloten, terwijl hij opstond. "Ik heb geen andere keuze.. het is zij.. of ik"
|
|
|
|
Post by Merel on May 11, 2007 15:33:09 GMT 2
Rachanna pakte zijn hand. Deze was koud, kouder dan gewoon. Ze keek naar Thomas die opstond. Wat sprak hij nou? Zij of hij? "Wat bedoel je?" Fluisterde ze. Ze had niet het gevoel dat dit iets goeds was. Ze keek van Thomas naar Draconic, wachtend op antwoord.
|
|
|
|
Post by Krista - on May 11, 2007 16:30:46 GMT 2
Thomas keek naar Rachanna en schudde langzaam zijn hoofd en zuchtte eens diep. Zijn gezicht stond pijnlijk en zijn wenkbrauwen waren gefronst.
|
|
|
|
Post by Merel on May 11, 2007 17:48:27 GMT 2
Rachanna begon er steeds minder van te begrijpen. Ze zuchten. Jongens. Hebben ze een probleem, wil je helpen, zeggen ze niks meer. Handig. Ze zuchte nogmaals en keek van Thomas naar Draconic, hopend dat een van de 2 het haar uit zou leggen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on May 12, 2007 16:13:47 GMT 2
Draconic slikte. Hij trok Rachanna zachtjes omlaag, zodat ze voor hem zou zitten. Hij starde naar de grond. 'Je moet iets weten, Thomás. Zodar je iemand vermoord.... raak je iets van jezelf kwijt. Iets heel belangrijks. Iets heel dierbaars. Dat krijg je nooit meer terug... Nooit meer. Denk.. er goed over na.'
Draconic wist waar hij het over had. Hij was nog een kind geweest bij zijn eerste moord en was nooit meer zichzelf geweest, zoals daarvoor. Je kon niet doden zonder te veranderen. Hij begreep dat Thomas niet doodwilde, maar... De prijs was zo hoog...
|
|
|
|
Post by Merel on May 12, 2007 17:25:20 GMT 2
Rachanna schoof dichter na Draconic toe. Zelf had zij nog nooit echt iemand vermoord. Wel erge vloeken over mensen uitgesproken, maar nooit vermoord. Ze was bij de dooddoener spion, want ze was vlug en werd niet zo snel opgemerkt. Maar Thomas moest dus iemand vermoorden, of vermoord worden. Dat mocht niet, Ze wou Thomas niet dood. Op dat moment haatte ze Voldemord echt heel erg. Je geeft toch iemand niet zo'n keus? dus zei ze maar: "Ik weet niet precies waar dit over gaat, ik wel zo mijn vermoedens, Maar je moet iemand vermoorden, of je word zelf vermoord. Ik weet zeker dat ik, Draconic, Ryanne en vele anderen jou niet graag dood hebben. En hoe dan ook, Als hij iemand op het oog heeft, Is die persoon er geweest, Ookal doe jij het nu niet." Zei ze, met een grafstem. Ze rilde even van top tot teen. Niet omdat ze het koud had.
|
|
