|
Post by Krista - on May 8, 2007 21:54:27 GMT 2
Evan haalde zijn schouders op. "Kweet niet" zei hij dan langzaam. Nu hij erover nadacht, nog nooit was hij op een plek op school geweest waar hij rustig had kunnen praten, behalve met Anne in de kamer van hoge nood.
|
|
|
Post by Merel on May 9, 2007 16:22:02 GMT 2
Mariël dacht na. Waar kon je rustig praten? Hier opzich wel, allen had ze wel het gevoel dat Draconic en Thomas in haar nek zaten te hijgen, min of meer. Ze liep iets door en ging tegen een boom aan zitten, denken. "Wat had dat allemaal met elkaar te maken?" Zei ze, hardop denkend. " Een zwangere vrouw, Geen hart, De ouders van Harry, iets niet kunnen.." Ze herhaalde alles wat ze gehoord had. Ze kon er echt geen touw aan vast knopen.
|
|
|
Post by greenlightning on May 9, 2007 20:30:50 GMT 2
Draconic haalde zijn schouders op, om een rilling te verbergen. 'Haar vder was en dooddoener. Hij wilde niet meer, hij moest iets vreselijks doen, net zoals jij. ik weet neit wat, maar hij wilde kappen. Voldemort was het die kapte.' Draconic wist dat Thomas hem zou begrijpen. Hij sloeg een arm om zijn vriend heen, maar er zat geen kracht in en hij lag slap op zijn schoduers. 'Ik maak me zorgen om je, man, we metoen iets doen. Ik ben neti van plan mijn beste vriend te verleizen. Of ga jij je leven zo snel verliezen, Thomás? Je meot nog met Ryanne trowuen en mooie puurbloed kinderen op de wereld zetten.' Hij grijnsde, maar de lach haalde zijn ogen niet. Hij noemde Ryanne maar, om nogeens te bewijzen dat hij niks dan vriendschap voor haar voelde en dat hij hen beide het beste gunde.
|
|
|
Post by Krista - on May 10, 2007 17:56:25 GMT 2
Thomas was stil en staarde voor zich uit, met zijn ogen wijdopengesperd. Hij voelde zich misselijk worden, erg misselijk. Hij wou nog niet dood! bedacht hij geschrokken, maar meer dacht hij niet.
|
|
|
Post by greenlightning on May 10, 2007 20:35:32 GMT 2
Draconic zag zijn vriend wit wegtrekken. Hij drukte zijn vriend tegen zich aan. Hij zou Thomas neit laten sterven en hij kende er genoeg die dat ook neit zouden toestaan. Desnoods... zou hij tegen tegen Voldemort en alle andere dooddoenres vechten. Hij zou zijn vriend niet laten sterven.
|
|
|
Post by Krista - on May 10, 2007 21:01:22 GMT 2
Thomas bewoog vaag mee met de bewegingen van Draconic als een slappe lappenpop. Op dit moment was hij niets meer dan een raar omhulsel, zonder gedachtes. Rillerig stond hij op en voelde dat zijn knieen knikten. Hij stopte zijn trillende handen in zijn broekzakken, alsof hij daardoor hoopte dat het op zou houden.
|
|
|
Post by greenlightning on May 10, 2007 21:10:40 GMT 2
Draconic keek zijn vriend aan. Hij bleef rustig zitten en liet zin arm naast zich neervallen. Het had een goed idee geleken om eht te vertellen... maar nu... had hij een grote fout begaan? 'Terry zou je misschien wel willen helpen. Het zou je verbazen, maar haar spreken zijn indrukwekkend en ze kan echt heel sterke drankjes maken.. misschien kan ze je wel helpen!' Om heel eerlijk te zijn, had Draconic geen idee wat ze anders moesten doen. Naar wie zouden ze toe kunnen gan? Hij kende er maar een...
|
|
|
Post by Krista - on May 10, 2007 21:14:58 GMT 2
"Terry.." zei Thomas een beetje schamper terwijl hij nog steeds trilde. "Ze haat me, dan helpt ze me toch niet?!" zei hij met overslaande stem. Een stem die trouwens veel hoger was dan normaal.
|
|
|
Post by greenlightning on May 10, 2007 21:35:38 GMT 2
Draconic schudde langzaam zijn hoofd. 'Je kent Terry niet, Thomás. Ze zal nooit iemand die om hulp vraagt afwijzen. Trouwens, volgens mij valt dat hten toch wel mee? Ze kan je neit uitstaan en ze heeft een hekel aan je, maar ahten? Nee, dat is te veel.' Hij was er neti zeker van of ze nog wel met hem wilde praten, maar dat zei hij er maar niet bij. Die ruzie had hun realtie neit veel goed gedaan...
|
|
|
Post by Merel on May 10, 2007 22:17:52 GMT 2
Rachanna kwam aangelopen. Ze was aan het lopen bij het meer toen ze Draconic en Thomas had gezien. Ze was vrolijk, maar toen ze aankwam bij die 2, en zag dat ze nogal wit zagen, schrok ze toch wel. "Wat is hier aan de hand?" Vroeg ze. Een beetje verbaast, maar toch ook een klein beetje bang. Ze ging voor de jongens zitten en keek ze aan.
|
|