|
|
Post by johanneke on Nov 8, 2007 21:37:03 GMT 2
Natasha liep met Davsi richting het grasveld en ging zitten. Ze keek omhoog naar de mooie lucht. Het was lekker warm weer. Ze was verbaasd dat Davis helemaal naar het grasveld wou lopen. Hij was normaal zoooo lui! Ze snuifde wat frisse lucht op en keek Davis aan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 8, 2007 22:01:09 GMT 2
Davis grinnikte terwijl hij met Natasha meeliep. 'Laten we eens gaan kijken of de zon en frisse lucht e zullen helpen om je beer te concenteren. Je hebt je boeken toch nog bij je hoop ik? Ik heb de mijne al naar de leerlingenzaal gebracht.'
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 9, 2007 18:29:17 GMT 2
Shit! dacht Natasha. Had ze die wel eigenlijk mee? Snel keek ze in haar tas terwijl ze'' Even zoeken hoor...'' mompelde. Het was niet moeilijk iets te vinden in de tas. Hij was keurig netjes geordend en elk boek erin was nog netjes en verzorgd. Ze mocht dan wel verstrooit denken, maar slordig was ze niet. ''Hebbes!'' zei ze blij en ze hield het voorspellend rekenen boek omhoog. '' Zullen we hier maar gaan zitten?'' zei Natasha en ze plofte neer om het warme en zachte gras. Ze hield zo van de geur van gras!
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 9, 2007 21:28:56 GMT 2
Davis knikte en liet zich meteen achterover vallen. Hij legde zijn armen onder hoofd en genoot van de zonnestralen in zijn gezicht. Zijn korte blonde haar leek samen te smelten met de grassprieten. Heerlijke luiheid...
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 10, 2007 0:10:11 GMT 2
Natasha kwam naast hem liggen en keek even omhoog, de lucht in. Toen sloot ze haar ogen en genoot van de zon. Ze kon zich bij Davis altijd zo heerlijk rustig voelen. Dat kwam waarschijnlijk door zijn relaxte houding. Helaas duurde dat moment van rust altijd heel kort bij Natasha. ''Hé luilak!'' zei ze tegen Davis, terwijl ze omhoog schoot. ''Ga je me nog helpen of niet'' zei ze een beetje placherig, terwijl ze een boek op hem gooide.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 10, 2007 23:49:43 GMT 2
Davis liet het boek op hem terecht komen en opende toen een oog, waarmee hij haar een uitdagende blik toeweirp.
'HEb wat geduld wil je!' Riep hij en wierp zich bovenop haar. 'We hebben alle tijd.'
Hij lag bovenop haar en grijnsde breed.
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 11, 2007 19:57:23 GMT 2
Davis wierp zich boven op Natasha. Natasha keek hem aan en werd een beetje zenuwachtig. Davis was een leuke jongen, maar ze had hem tot nu toe alleen nog als een vriend gezien. Nu lag hij bovenop haar en ze wist niet wat ze moest doen. Ze verdwaalde een beetje in zijn ogen en gaf hem een lief glimlachje. ''Oké'' zei je een beetje vaag. Ze was allang vergeten wat hij had gezegd.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 13, 2007 0:54:32 GMT 2
Davis grinnikte. 'Wat krijgen we nou? Weet mevrouwtje alles op orde opeens niet meer wat ze moet zeggen?'
LAchend kwam hij overeind. 'Ik dacht,. ik graag een preek van hier tot Athene en weer terug omdat ik schoolwerk noiet voortrek en dat ik te lui ben...'
HIj schudde zijn hoofd en pakte het boek.
'Nou, laten we dan maar beginnen...'
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 13, 2007 15:59:45 GMT 2
''Noujah, ík zelfs word niet echt gemotiveerd als voorspellend rekenen op het schema staat.'' zei ze. Ze was in een keer weer terug in de gewone wereld. ''Dit hoor je waarschijnlijk niet nog een keer van mij, dus luiser goed!'' zei Natasha lachend en deze voor haar bijzondere opmerking volgde erop:''Laten we gewoon even rustig aan doen, het is mooi weer. Ik ben al een stuk minder gestrest.'' En dat klopte. Davis had Natasha een stuk rustiger gemaakt. Ze plofte weer achterover in het gras.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 13, 2007 21:35:49 GMT 2
Davis grinnikte en gooide zichzelf opnieuw op Natasha.
'Goed idee. Jij ligt beter dan het gras, dus ik blijf lekker zo liggen, okey?'
Hij lachte en negeerde haar volledig, terwijl hij zijn ogen sloot. Zijn korte blonde haar werd door de wind door de war geblazen, maar dat deerde hem niet.
|
|
