|
|
Post by johanneke on Nov 14, 2007 17:26:01 GMT 2
''Je doet maar...'' zei Natasha met haar ogen nog dicht. Ze vond het stiekem wel een beetje prettig. Zo lag ze een tijdje in het gras en ze viel zelfs bijna in slaap, zo rustig was ze. Toen ze haar ogen weer opende zag ze Davis weer en moest ze even glicmlachen. Wat was hij toch eigenlijk een geval apart! Maar wel een leuk geval apart.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 15, 2007 20:20:28 GMT 2
Davis voelde hoe hij langzaam weg zakte.
'Je ruikt lekker,'glimlachte hij, meer dan half in slaap. Hij voelde de wind en alsof alle stres werd weggeblazen ontspande hij zich.
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 16, 2007 10:58:52 GMT 2
''Huh wat?... oh bedankt'' zei Natasha een beetje slaperig. ''Ik val bijna in slaap man, zo ontspannen ben ik!'' zei Natasha. Ze begon helaas alweer wat meer te denken aan bewegen ofzo. Daar had ze wel vaker last van. ''Heb je vuur in je kont ofzo'' zei haar vader dan altijd. Ze deed haar ogen weer even dicht, maar die rust wilde niet meer komen. Shit! dacht Natasha. En ze dacht weer aan voorspellend rekenen. Ze moest nu echt maar weer eens aan de slag! Ze had echt het gevoel dat ze weer helemaal op hoogspanning stond en dat ook uitzende.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 16, 2007 21:05:06 GMT 2
Davis opende loom een oog.
'Nee, ik wil neit bewegen...'reunde hij. Hij slaakte een zucht en rolde zich van Natasha af. Hij legde zijn armen onder zijn hoofd en sloot zijn ogen weer. Gewoon lekker verder slapen. Het was te heerlijk weer.
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 17, 2007 19:06:22 GMT 2
''Davis... je weet dat ik niet het type ben om stil te liggen, dus kunnen we nu WEL bezig met voorspellend rekenen? Het vuur is weer in m'n kont gesprongen zal ik maar zeggen.'' Natasha besefte ineens hoe dom die laatste opmerking eigenlijk was.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 17, 2007 20:35:18 GMT 2
Davis kon een lachbui niet onderdrukken. Hij rolde zich om. Hij legde zijn handen onder zijn kin en keek omhoog naar haar.
'Je ziet er erg leuk uit van deze kant,'grinnikte hij. Hij vroeg zich af waarom hij zich de hele dag al zo vreemd voelde. Het ene moment vol energie, het volgende moment weer helemaal niet.
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 17, 2007 20:42:39 GMT 2
Natasha barste ook in lachen uit bij het idee van de vreemde opmerking. ''Jij ook heel charmant!'' lachte Natasha en ze keek even iets langer naar Davis dan bedoeld. ''Maar kom op luilak! Aan het werk!'' En ze probeerde Davis weer op te rollen en omhoog te krijgen door tegen hem aan te duwen. Maar aangezien Natasha nogal licht was, had eht weinig effect.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 18, 2007 16:37:13 GMT 2
Davis liet haar haar gang gaan en lachte alleen maar. Hij sloot zijn ogen en voelde zich loom. Hij draaide zich weer op zijn rug en tastte naar het boek.
'Vooruit, ik zal je helpen. Eens zien... waar heb je allemaal problemen mee?'
Zijn vingers raakten het boek en sloten zich om de kaft heen.
|
|
|
|
Post by johanneke on Nov 18, 2007 18:11:53 GMT 2
''Noujah vrijwel alles...'' lachte Natasha een beetje zenuwachtig. Het was eigenlijk helemaal niet grappig maar gewoon dieptriest. Ze had al 20 keer het aan de leraar gevraagd en het al 20 keer niet gesnapt.''Help me alsjeblieft, ik ben een hopeloos geval!'' zei Natasha dramatisch en ze liet zich op Davis buik vallen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Nov 18, 2007 18:18:20 GMT 2
Davis keek haar verbaasd aan en schudde toen zijn hoofd. 'Schat wat ben je toch mager. je meot echt meer eten hoor!'
Hij kwam even overeind en tro haar zachtjes omhoog. Uit zijn tas haalde hij een amrs tevoorschijn en bood hem haar aan.
'Dat is hoe je me terug moet betalen. Jij gaat die botten emt een beetje vlees omhullen. Je waait nog weg als het stormt.'
Hij sloeg het boek op en naar de eerste pagina's van de bahandelde stof en las het nog eens door.
|
|
