|
|
Post by Madjic on Jun 30, 2007 21:12:21 GMT 2
Carmen liep zo zacht ze kon de gang van de zevende verdieping. Voor de onzichtbare deur bleef ze staan. 'Hoe kwam je ook al weer binnen?' Dacht ze wanhopig. Ineens schoot het haar weer te binnen, maar wat was de reden?
Ze liep drie keer langs de muur. 'Een kamer waar je kan praten en waar geen vaders kunnen afluisteren. Een kamer waar je kan praten en waar geen vaders kunnen afluisteren. Een kamer waar je kan praten en waar geen vaders kunnen afluisteren.' Dacht ze.
Toen ze bleef staan keek ze ingespannen naar de muur. Tot haar opluchting verscheen daar de deur. Ze pakte de klink en opende hem.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 30, 2007 21:18:25 GMT 2
Hunter strompelde langs de gang.
"de kamer waar Carmen zit, de kamer waar Carmen zit, de kamer waar Carmen zit"
dacht hij in zichzelf en de deur vescheen, hij keek om zich heen of er niemand was en liep snel naar binnen.
3 grote banken stonden om de openhaard heen.
En er stonden boekenkasten, met boeken die hij nog nooit gezien had.
Hij zag Carmen en mompelde iets wat op hoi leek.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 30, 2007 21:23:31 GMT 2
Carmen draaide zich om naar Hunter en kon zich niet inhouden. Ze liep naar hem toe en omhelste hem. Ze zei niets, ze wist niet wat ze zou moeten zeggen.
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 30, 2007 21:47:03 GMT 2
Hunter omhelsde Carmen terug.
Hij keek om zich heen en zag een boek die hem aantrok, hij liep er naartoe en pakte hem eruit..
Het was een dagboek, maar niet een normaal dagboek.
Het dagboek was van Voldemort, en zo stonden er nog 3 in, het waren dikke boeken met gele bladzijde.
Hij pakte alle 4 de dagboeken en ging op de bank zitten.
'Zal hij toch liefde hebben gevoeld?'
voeg hij en keek naar Carmen en toen weer naar de boekenkast.
Alle boeken gingen over Voldemort.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 30, 2007 21:59:12 GMT 2
Carmen haalde haar schouders op en ging naar Hunter zitten. "Ik kan me niet voorstellen hoe het is zonder liefde. Al is het liefde van familie of vrienden. Maar je kunt er nu achterkomen... je kunt over meer van hem achterkomen."
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 30, 2007 22:02:38 GMT 2
Hunter opende het boek, maar hij sloot het gelijk.
'Nee, ik kan het niet'
zei hij en keek naar de kaft van het boek.
En toen naar Carmen.
'Maar waar wil je het met mij over hebben?'
vroeg hij om op een ander onderwerp te komen.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 30, 2007 22:06:10 GMT 2
Carmen keek naar het boek en glimlachte. "Ik... ik weet het niet precies. Het ging toen in de ziekenzaal zo snel." Ze schudde haar hoofd. "Ik weet het gewoon niet zo goed. Wat ik wel begrijp is dat jij en Bou dus zeker.... halfbroertjes zijn. Het heeft me even geduurt voor ik me dat besefte. En het duurde even voor ik alles snapte wat er met jou gebeurt is, waarom je sommige dingen deed. Zoals toen in het bos."
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 30, 2007 22:15:20 GMT 2
'Ik en Bou zijn geen broertjes.., hij heeft, samen met een meisje.., wie het meisje is weet ik niet meer, ik weet nog dat hij haar hard in haar hals had geraakt.
Ze had daar een diepe kras, of ze er een litteken aan over heeft gehouden weet ik niet.
Het meisje ging eerder weg, ze was sneller in alles leren dan ons.
En van toen in het bos, daar herinner ik me weinig van.., ik was toen ook maar half mezelf.
Maar Voldemort heeft mij en Bou wel half opgevoed..., iemand had ons samen verder opgevoed.., maar waar het meisje was, en wie het is weet ik niet.
Die herinnering heb ik niet zo heel lang geleden opgehaald'
Hij was benieuwd of Carmen het nog wel allemaal snapte.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jun 30, 2007 22:43:51 GMT 2
Carmen schudde verwart haar hoofd. "Ik... ik snap het niet, ik snap je niet. Ik snap heel veel niet meer." Ze zuchtte. "Wat moeten we doen? Geven we je vader zijn zin en zien we elkaar nooit meer? Of vechten we ertegen?"
|
|
|
|
Post by ruka on Jun 30, 2007 22:45:44 GMT 2
'Hoe wil je tegen hem vechten?, ik heb maar de helft van zijn krachten die krachten zijn er pas als hij dood is, dan krijg ik zijn krachten'
hij had niet in de gaten dat hij het boek in zijn handen had geklemd.
|
|
