|
|
Post by Madjic on Jul 5, 2007 0:28:06 GMT 2
"Nee, ik..." Carmen durfte niet verder te praten. Ze wende haar hoofd af alsof er iets naar haar gegooit werd.
In gedachte was ze terug op die avond in de leerlingenkamer. Ze had echt tegen Hunter gezegt dat ze Miquel niet over hem zou verkiezen. Ze wist nu dat ze zichzelf en hun vriendschap had bezoedelt. Ze had gelogen en belangrijker, ze had Hunter verraden. Waarom had ze voor Miquel gekozen en niet voor Hunter? Ze er geen echte rede voor bedenken.
Carmen keerde terug naar de werkelijkheid. "Mijn ouders hadden gelijk. De liefde zorgt alleen maar voor problemen... Ik had hier nooit aan moeten beginnen... ik had nooit terug naar school moeten komen." Ze sloeg haar handen vooor haar ogen. "Het spijt me Hunter, het spijt me zo. Ik heb je verraden en had het me toen niet eens beseft. EN nu heeft het tot dit geleid." Ze kon niet meer verder praten. Niet omdat ze niet wist wat ze moest zeggen of omdat dat ze het moeilijk vond. Nee, ze kon nietsmeer zeggen omdat ze hevig begon te snikken.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 5, 2007 0:33:46 GMT 2
'Ik snap waarom mijn vader kil en leeg is van binnen, hij zou wel hetzelfde meegemaakt hebben.
Maar ga maar lekker door met die Miquel van je, misschien kan hij je wel troosten, ik ben er namelijk niet goed genoeg voor geweest.
Of beter gezecht, ik heb me niet zo erg uitgesloofd voor jou.
Ik dacht dat je me wel zou nemen hoe ik was, gewoon rustig zonder zorgen te hebben.
Met mijn verdriet was ik zwak, te zwak om mijn vader buiten te houden.
En dan krijg je een werking zoals ik heb'
Hij zei het met verdriet en woede, hij wist zelfs niet meer of hij boos was of verdrietig.
'Ik hoop dat jij en Miquel nog heel gelukkig worden samen'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 5, 2007 0:41:17 GMT 2
Carmen viel op haar knieen op de grond en haalde haar handen voor haar gezicht weg. Ze keek Hunter met vochtige ogen en wangen aan. "Ik heb gezegt dat het me speet en meer kan niet niet doen. Ik ga niet nbij Miquel weg hierom, hij is anders dan je denkt. Maar als je mijn excuses niet wilt aanvaarden is het waarschijnlijk zo bestemd. Ik hoop dat je van je vader wint en veel plezier heb met dat meisje." Ze schudde haar hoofd. "Ik zal je niet meer in de weg lopen."
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 5, 2007 0:47:01 GMT 2
'Ojaa, moet ik een schoft aardig gaan vinden die mij heeft geslagen?
Ik had niks gedaan!
En bij Miquel weg hoef je ook niet, blijf maar bij hem, want bij mij heb je het verknald,
Ik houd nog wel van je, maar ja zeggen tegen jou zou ik niet meer kunnen.
Als jij vind dat je met het spijt me genoeg hebt gedaan, dan laat je het zo.
En ach, dat meisje die boeit me geen zier, het is de aandacht.
Niemand gaf me hier ooit aandacht, ik was altijd alleen, vanaf toen ik klein was.
Ja de aandacht die ik kreeg was marteling, omdat het me dan sterker zou maken, en ik leerde de drie ergste vloeken.
Maar of ik die aandacht nu zo leuk moet vinden.
Nee, dat vond ik niet, jij weet niet hoe zwaar ik het heb gehad in mijn leven, en ik denk dat dat ook maar het beste is'
hij ging met zijn rug tegen de muur aan staan en liet zich zakken hij legde zijn hoofd tegen de muur aan.
Wat hij nu allemaal zei had hij normaal niet gezecht.
Hij zei dit alleen maar omdat hij verdrietig was.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 5, 2007 0:54:25 GMT 2
"Wat? Wat kan ik dan nog doen om het goed te maken? Vertel het me en ik doe het!" RIep Carmen wanhopig. "Ik weiger met ruzie zo uit elkaar te gaan!"
Ze keek Hunter aan. "Ik kan niet zeggen dat ik van je hou, want dat zou ik dan liegen. Na gisteren is alles veranderd en het gevoel kan ik niet terugtoveren." Ze sprak nu zahter en rustiger.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 5, 2007 0:55:35 GMT 2
'Dood hem'
sprak Hunter alleen, maar het was niet zijn stem, en ook niet zijn ogen, deze waren roodgloeiend.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 5, 2007 1:01:07 GMT 2
Carmen keek angstg naar Hunter en schudde toen haar hoofd. "N-Nooit!" Ze deinste naar achteren en kneep haar ogen dicht. "Laat ons met rust! Dit is niet uw ruzie! Hunter en ik kunnen dit zelf wel oplossen en dan krijgt U Uw zin!"
Ze wist niet waarom ze nou zo 'beleefd' deed. Misschien angst, misschien hoop dat hij dan zou luisteren.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 5, 2007 1:05:20 GMT 2
Hunter, nouwja, wat je Hunter kan noemen stond op.
'Wel wel, niet van Hunter houden?
Hij deed zo zijn best, hij deed altijd aardig tegen je.
Zijn liefde heeft hem zwak gemaakt, en vooral nu, het is zo makkelijk om hem nu gewoon voor jou neus te laten zien sterven'
hij lachtte kil.
'Wat was hij toch een goede vriend he?
Hij luistert ook altijd zo goed, en hij word maar sterker en sterker.
Misschien dat ik toch maar is de hand naar een mes moet gijpen, voordat ik straks niet meer de macht over hem kan hebben omdat hij geen liefde meer voelt'
Hij keek met zijn ogen Carmen doordringend aan.
'En wat ben je toch een lekker beleeft meisje'
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 5, 2007 1:11:12 GMT 2
Carmen beefte. "Laat hem met rust!" Riep ze nog met het laatste beetje moed in haar. "Omdat U bent gekwetst betekend dat niet dat hij voor uw fouten moet boeten! En als U de vorige keer niet de macht over hem had was alles anders gelopen!"
Ze stond met rillende handen op en ze hief haar hoofd. "Lekker, ja. Maar die beleefdheid hebben mijn ouders er helaas ingestampt. Omdat ze dachten dat U dat ook zou doen."
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 5, 2007 1:13:22 GMT 2
'meisje toch, beleeftheid is niks, maar die macht heb ik pas sinds hij zichzelf had vermoord.
Door mij leeft hij weer'
hij was benieuwd of Carmen dat al wist.
|
|
