|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 1:01:42 GMT 2
Tranen stroomde over haar wangen. "Het spijt me, het spijt me zo." Ze pakte Hunters hand en gaf er een kus op. "Het spijt me echt." Ze bleef zo even zitten, maar besefte toen dat ze iets moest doen.
Ze stond snel op en rochtte opnieuw haar stok op hunter. "Wingardium Leviosa." Riep ze.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 3, 2007 11:19:56 GMT 2
Hunter mompelde iets..., maar wat het precies was kon je niet horen.
Hij keek naar Carmen en stak zijn hand uit.
'Laat me maar'
kwam er krakend uit zijn mond.
Hij wou gewoon blijven liggen, blijven liggen waar hij lag.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 3, 2007 13:26:57 GMT 2
Carmen schudde haar hoofd. "Nee, ik laat je niet." Zei ze vastberaden en opende met haar vrije hand de deur.
"Ik breng je naar de ziekenzaal... Het komt allemaal goed." Ze loodste Hunter de kamer uit en ging zo snel ze kon naar de ziekenzaal.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 4, 2007 21:17:02 GMT 2
de volgende dag! Hunter ijsbeerde over de gang. "een kamer waar mijn vader me niets kan doen, een kamer waar mijn vader me niks kan doen, een kamer waar mijn vader me niks kan doen" dacht hij bij zichzelf, en daar verscheen een deur. Hij liep naar binnen toe, en hij zag er hetzelfde uit als de vorige keer, maar de boeken van Voldemort lagen nog steeds op de bank. Hij ging op de bank zitten. "ben jezelf Hunter" sprak hij zichzelf toe, en zijn eigen gevoel en gedachten kwamen langzaam terug. 'Nu maar wachten op Carmen, als ze wel komt' mompelde hij in zichzelf. |
|
|
|
Post by Madjic on Jul 4, 2007 21:22:25 GMT 2
Carmen stond midden in de gang van de 7de verdieping. Ze keek de gang door en haalde diep adem. "Is dit wel zo'n goed idee?" Vroeg ze toen zacht aan zichzelf. Ze bleef nog even twijfelend staan, maar liep toen verder. 'Hij verdient het, hij is nogsteeds een goede vriend. Hij voelde niets meer voor mij, hij had recht om met dat kreng te zoenen.' Dacht ze om zichzelf moed in te spreken.
Na 3 keer de zin te herhalen en 3 keer langs de muur te lopen, verscheen de deur. Opnieuw haalde ze diep adem en ging de kamer binnen. Pas toen ze binnen was blies ze haar adem uit.
Toen ze Hunter zag wilde ze gedacht zeggen, maar haar stem werkte niet mee.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 4, 2007 21:24:18 GMT 2
'Hoi Carmen'
zei Hunter twijfelig.
'Ga maar zitten'
zei hij en hij pakte hout en gooide die op het vuur.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 4, 2007 21:28:13 GMT 2
Carmen aarzelde en ging toen zitten. Ze hoeste en kuchte in de hoop dat ze haar spraakvermogen terug vond. Na een korte tijd lukte het ook. "Hoi." Zei ze veels te laat en met een hese stem.
Ze kuchte opnieuw. "Dus..." Mompelde ze en staarde naar de grond.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 4, 2007 21:29:26 GMT 2
'Je had dus toch gevoelens voor mij?'
vroeg Hunter en beet op zijn onderlip.
Hoe kon hij zo stom zijn, maar hij moest Carmen gewoon vergeten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Jul 4, 2007 21:31:49 GMT 2
Carmen hield haar hoofd naar de grond gericht, maar met alleen haar ogen keek ze Hunter aan. "Had, om precies te zijn. Maar dat heb ik je eergisteren ook al vertelt en... laten merken." Ze kreeg opnieuw een schuldgevoel jegens Miquel, omdat ze Hunter bijna gekust had.
|
|
|
|
Post by ruka on Jul 4, 2007 21:36:17 GMT 2
'Ik zei had'
zei Hunter rustig.
'Gelukkig heb je dat nu niet meer'
zei hij rustig en keek naar haar.
"tuurlijk is het wel erg dat het niet zo is"
zei hij in zichzelf.
'Ja.., maar ik was toen..., zal ik maar zeggen, niet echt mezelf'
zei Hunter met moeite.
Meer mocht hij niet zeggen.
|
|
